

เดินเข้าหมายปุ๊บ ไม่พูดพล่ำทำเพลง สภาพหมายก็ไม่ได้ถ่ายรูป
รีบหวดอย่างเดียวเลย ให้มันสมกับที่ไม่ได้จับคันเบ็ดมาหลายวันแระ หวดไปประมาณ 10 ไม้ก็ได้ตัวนี้มาเปิดเกมส์ครับ เป็นเก๋ามันตัวสวย ที่หลงมากัดหัวจิ๊กเกี่ยวปลายาง Fish Arrow 11เซ็นต์ ของผมเข้าให้ครับ

ขอบคุณครับน้า sarinthorn_won ไม่ใหวมั๊งรวกเพ่ เดี๋ยวต้องนอนพักเที่ยงก่อน แต่จะรีบลงให้เยอะก่อน ตอนเย็นก็ต้องทำหน้าที่แฟนที่ดีก่อนครับ

เพื่อนรอสวันนี้ตั้งใจมาเจิมคันใหม่ครับ หลังจากที่ผมเอาเก๋ามันตัวนั้นขึ้นมาแบบทุลักทุเล เพื่อนรอสก็รีบออกไปหาโขดสวยๆหวดหาปลาตัวแรกให้คันใหม่ทันทีครับ

เราหวดกันต่อที่หมายนั้น ประมาณ 20 นาที ก็ไม่มีแต้มเพิ่ม พี่รินก็โทรมาบอกว่าใกล้จะถึงแล้ว เราเลยออกไปรอที่หน้าโรงแรมระวิวาริน เราเลยมาหมายนี้กันต่อ ชื่อหาดคลองปอ ครับ

ส่วนพี่คนนี้พาแหม่ม มาเที่ยว เล่นน้ำ ส่วนตัวเองก็ตกหน้าดินอยู่ใกล้ๆ ครับ หาดคลองปอเป็นหาดสุดท้ายฝั่งตะวันออกของเกาะครับ บรรยากาศเงียบสงบ มีรีสอร์ทเล็กอยู่แค่รีสอร์ทเดียว หลังจากนั้นก็เป็นพื้นที่ป่า ที่อยู่ในความรับผิดชอบของ อุทยานแห่งชาติหมู่เกาะลันตา ครับ ผมจะชอบมาตกปลาที่นี่กับมาทา บ่อยที่สุดครับ ถ้ามีเวลา แต่ต้องแลกกับการที่ต้องขับรถอ้อมเกาะครับ

หรอยจริงๆ รวกเพ่เรา มาตกปลาก้ต้องมีกองเชียร์ เป็นโปรนี่ มันดีอย่างนี้นี่เอง

ส่วนเจ้ามาทา กลัวตัวดำครับ เลยหลบอยู่ในร่มก่อนครับ สำหรับหาดนี้เค้าค่อนข้างคุ้นเคย เพราะผมพามาบ่อย และไม่ค่อยมีคนแปลกหน้า เค้าเลยได้วิ่งเล่นอย่างสบายใจครับ

ส่วนผมขอเดินมาทางนี้ดีกว่าครับ เห็นแหม่มแล้วมือไม้สั่น ทำอะไรไม่ถูกครับ

เดินไปตีไปเรื่อยๆครับ เห็นโขดใหนสวยก็แวะ วันนี้เป็นวันหยุดที่นานๆครั้งที่จะหยุดพร้อมกัน 3 คนแบบนี้ครับ

เดินกันมาเรื่อยๆครับ สวยก็หยุด ไม่มีตัวก็ไปต่อ ไม่รีบร้อน ตกกันแบบชิลล์ๆ สำหรับวันพักผ่อนของพวกเราครับ ให้สมกับชื่อ Work hard and Play hard ครับ ทำให้เต็มที่ แล้ว ค่อยพักให้เต้มที่ ครับ

หันมาเล่นกับกล้อง วันนี้ยังหาแต้มแรกไม่เจอครับ ลูกพี่เรา ส่วนผมรอดแห้วแระ เลยตกไปถ่ายรูปไปแบบชิลล์ๆครับ

ไม้ที่เท่าไหร่ไม่รู้ แต่รู้ว่าเราหวดกันแบบไม่มีเบื่อ ไม่รู้จักเหนื่อย ทุกครั้งที่เราหวดออกไป เหยื่อตัวนั้นมันพาความหวังของพวกเราออกไปไล่ล่า หวังว่าจะมีปลามาหลงกลกัดเหยื่อของเรา แต่ส่วนใหญ่เราจะผิดหวังมากกว่าสมหวัง เพราะในหนึ่งทริปเราหวังกันมากกว่า 100ครั้ง แต่สมหวังจริงๆไม่ถึง 10 ครั้งด้วยซ้ำ มันเลยทำให้เราชินชากับการผิดหวัง ครับ5555