




ถ่ายรูปติดผมด้วยครับ
ยินดีด้วยครับกับผลงาน สุดยอดๆ
ถ่ายรูปติดผมด้วยครับ
ยินดีด้วยครับกับผลงาน สุดยอดๆ 



ผมได้โทรติดต่อสอบถาม ไปยังเจ้าของพื้นที่โดยตรงแล้วครับน้าๆ ที่กองทัพเรือ กรมอุทกศาสตร์ กองเครื่องหมายทางเรือ ติดต่อหลายหมายเลขมากๆ ครับกว่าจะได้สอบถามพูดคุยกับผู้บังคับบัญชา นายทหารระดับสูงโดยตรง ต้องโทรเข้ามือถืออีกรอบ การขึ้นไปตกปลา ตกหมึก ค้างแรมบนหินสำปะยื้อ ข้อสรุปที่ได้ก็คือ ไม่อนุญาติครับ ที่แรกท่านคิดว่าผมจะขออนุญาติขึ้นไปเอง น้าๆที่สงสัยติดต่อสอบถามด้วยตนเองได้เลยครับผม เพื่อความกระจ่างชัดเจน ก่อนอื่นผมต้องขอชี้แจงแจ้งกับน้าๆทุกท่านนะครับ ว่าผมไม่ได้มีส่วนได้ส่วนเสียกับกรณีนี้นะครับ โดยส่วนตัว ในความคิดของผมเองนะครับน้าๆ ไปขออนุญาติการขึ้นไป เป็นครั้งๆที่่บ้านทหารสามหลัง (หลังกลาง) เป็นบ้านพักของนายทหาร หรือนายประภาคาร บนเกาะขามใหญ่ก็น่าจะได้นะครับ ไปตีซี้ไว้ก่อนครับ(ผมว่าพวกน้าๆทำได้ ไม่น่าจะยากครับ) ผมเคยใช้ชีวิตอยู่ที่นั่นหลายปี อยู่ตั้งแต่สมัยที่มีข่าวดังๆมากๆก็ฉลามกินคนที่ศรีราชา (ตอนนั้นเกาะสีชังยังอยู่ในเขตอำเภอศรีราชา)เรือโดยสารชนกับเรือสินค้า (ผู้โดยสารเสียชีวิตเยอะมากๆ) เรือสินค้าชนเกาะ เรือสินค้าจม (ตอนนั้นเวลาไปหาปลาตอนกลางคืนกลัวผีโตโย่กันมากๆ toyoเป็นชื่อเรือครับ) ตอนเด็กๆผมมีโอกาสได้เห็นเรือสำเภาจีน แล่นใบผ่านหินสำปะยื้อด้วยครับน้าๆ เรือโดยสารข้ามฟากในตอนนั้น คือ เรือจำปาทอง เรือแสงประทีป เรือนาวาประทีป (เรือหมู) นั่งเรือข้ามฟากไปเรียนหนังสือที่เกาะสีชังทุกวัน ผม พี่ชาย และเด็กๆบนเกาะขามใหญ่พากันว่ายน้ำข้ามฟากไปเที่ยวที่เกาะสีชังกันเป็นประจำ(ไม่ได้เว่อร์นะครับ ว่ายไปเกาะพักกันตามเรือโป๊ะแล้วก็ไปต่อ) บนเกาะขามใหญ่มีชายตาบอดทั้งสองข้าง(น้าหวาน)แต่สามารถที่จะเดินลงทะเลไปตกปลาหาอาหารมายังชีพได้(เคยออกรายการ ตามไปดู รายการท้าพิสูจน์)เวลานี้ไม่รู้ว่าแกยังมีชีวิตอยู่หรือเปล่า (สนิทกับพ่อของผมมากๆ คอยช่วยเหลือเกื้อกูลแกตลอด) ผมตกหมึกที่นั่นตั้งแต่สมัยที่ยังไม่มีโยกุ้งเข้ามาขายหรือจำหน่ายในเมืองไทยเลยครับน้าๆ ต้องใช้ปลาตาเหลือก ปลาแตงกวา(นกกระลิง) ปลาหัวแข็ง(ตัวใหญ่ๆ) เอาสายเอ็นผูกหางปลา แล้วโยนออกไป พอปลาเหยื่อจมสักครู่ ก็ค่อยๆสาวเข้ามา พอหมึกเกาะก็ค่อยๆดึงสายเอ็นค่อยๆสาวเข้ามา แล้วใช้โยทะกา(หล่อเอง)ที่มัดกับปลายลำไม้ไผ่ ตวัด วิดตัวหมึกเอา สมัยนั้นหมึกตัวโตกว่านี้มากๆครับน้าๆ เรียน ป.2ผมก็ตกหมึกเป็นแล้วครับน้าๆ ที่เล่าเรื่องราว สตอรี่มาทั้งหมดนี้ ไม่ได้ว่าจะอวด หรือโม้ว่าเก่งกาจ สามารถหรืออะไร(เด็กที่นั่นก็ทำได้กันทุกคน)แค่เพียงอยากจะบอกว่าผมก็เหมือนคนเกาะขามใหญ่คนหนึ่งเหมือนกันครับน้าๆ ที่รู้เรื่องราวต่างๆมากมาย และก็รักเกาะขามใหญ่ ไม่ต่างจากคนบนเกาะ เพียงแต่ว่าจากที่นั่นมานาน ก็เท่านั้นเองครับ เดี๋ยวน้าๆจะสงสัยว่า แล้วมรึงเป็นใครวะ น้าๆลองถามคนบนเกาะดูก็ได้ครับ ว่าเรื่องราวที่ผมเล่ามันจริงใหม ครับเจ้าหน้าที่ทหารบนเกาะขามใหญ่ เขารับผิดชอบดูแลพื้นที่บริเวณนั้นอยู่ครับน้าๆ ทุกๆเกาะ ไม่ว่า เกาะสีชัง เกาะขามใหญ่ เกาะขามน้อย เกาะโปรง เกาะร้านดอกไม้ เกาะค้างคาว ยันกระทั่งเกาะท้ายตาหมื่น ลองๆดูครับน้าๆ ที่ผ่านๆมาเป็นอย่างไรช่างมัน วันนี้ทำให้ถูกต้องครับ ขออนุญาติเขาสักนิดครับ การกระทำที่ผิด คือวิกฤตของความปลอดภัยเลยนะครับ เราเข้ามาอยู่ในบ้านหลังเดียวกันแล้ว ก็ต้องช่วยๆกัน ช่วยเหลือซึ่งกันและกันครับน้าๆ สู้ๆครับ
ขอขอบคุณเจ้าของกระทู้มากๆครับ


ขอบคุณครับน้าเก่ง