

สวัสดีครับ น้าๆป้าๆทุกๆท่าน ที่เข้ามาติดตาม ที่เข้ามารับชม ขอบพระคุณมากๆครับ

การเดินหาปลา ในเวลาตอนกลางคืนนั้น สิ่งที่เราควรคำนึงถึงมากที่สุด ก็คือเรื่องของความปลอดภัยครับน้าๆป้าๆ การเดินก็ควรเดินอย่างช้าๆ ตรวจดูในทุกๆที่ ที่เท้าของเราจะเหยียบลงไป เดินอย่างเงียบๆ ไม่ต้องรีบร้อนอะไร ใช้ไฟส่อง กราดสายตามองดูให้ทั่วๆ การจะหยิบหรือจะจับอะไร สิ่งใด ก็ควรตรวจตราดูให้ดีเสียก่อน หรือไม่ก็เอามีดหรือไม้เขี่ยๆ ปัดๆก่อนก็ได้ครับน้าๆป้า (พี่ชายของผมเอง เคยถูกงูเขียวหางไหม้กัด ขณะเอื้อมมีอไปเก็บระกำ แผลเน่า ต้องรักษาอยู่นานเลยครับ)
เขียดตะปาด ครับน้าๆป้าๆ สมัยเด็กๆผมกลัวมันมากๆเลยครับ ครั้งหนึ่งตอนไปปักเบ็ดธงปลา ในทุ่งนา ในเวลาตอนกลางคืนก็ไปคอยเช็คเหยื่อ คอยเวียนดู คอยกู้เบ็ด นั่งซุ่มอยู่ตามหัวคันนาที่มืดๆ เขียดตะปาดมันกระโดด มาเกาะที่ขาของผม ขาของมันที่เกาะ บวกกับเนื้อตัวของมันเย็นมากๆครับ ตกใจนึกว่าใคร เอามือมาจับครับน้าๆป้าๆ

ปลากระดี่ ปลาเล็กปลาน้อย ครับน้าๆป้าๆ กุ้งตัวเล็ก ก็มีมากมาย พอสาดแสงไฟส่องลงไป มองเห็นตาแดงๆ ที่สะท้อนแสง กับแสงไฟของเราเต็มไปหมดเลยครับ 
เดินไปอีกนิดก็เจอกับปลาช่อนครับน้าๆป้าๆ แต่ว่า ได้แต่ถ่ายรูป ไม่ทันได้ตี มันตกใจแสงไฟแฟลช จึงว่ายหนีไปเสียก่อนครับ(เป็นแบบนี้หลายตัวเลยครับ) ไม่เป็นไรครับน้าๆป้าๆ ผมแค่พามาดูวิถี ไม่ได้หวังว่า การที่เขัามา ผมจะต้องได้ปลา กลับออกไปมากมาย นึกถึงคำพูด วลีหนึ่งของ เฮียโชติ หรือ เฮียยถัง หรือที่น้าๆป้าๆ รู้จักแกในนาม แร้งเฒ่า ในสมัยก่อน ที่ผมไปตกปลาที่แสมสาร เจอแกเป็นประจำ แกจะนั่งอยู่บนฝา ถังน้ำแข็งถังแช่ปลา ที่อยู่ด้านหน้าของเรือตกปลา ( เรือป๋าจ๋า) ส่วนผมไปตกปลากับเรือชาติชนะชัย ของไต๋ก้าน เวลาที่เรือแล่นสวนกัน หรือเจอกันที่หมายตกปลา ก็จะโบกไม้โบกมือ ตะโกนทักทายกันเป็นประจำ (เรือป๋าจ๋า ตอนนี้เป็นหมายเรือจมไปแล้วครับ) แกได้กล่าวเอาไว้ว่า.....มนุษย์เรา คิดค้น พัฒนาอุปกรณ์ ที่ทันสมัยขึ้นทุกวัน เพียงเพื่อที่จะจับปลา แตปลามีเพียงแค่ครีบ และหาง ที่ใช้ว่ายน้ำ และไม่เคยมีการพัฒนา หรือวิวัฒนาการ มาไม่รูักี่ล้านๆปีแล้ว พูดแล้วรู้สึก คิดถึงแกจัง