


ต้องขอเล่าเรื่องราวก่อนครับ ที่หายจากการเดินชายฝั่งไป

น่าจะมาจากความไฝ่ฝันลึกๆในใจ 
จนแล้วจนรอด ก็ได้มายืนหลังพังงาเรือ จะด้วยความบังเอิญไรืออะไรก็ไม่ทราบได้
รู้แค่ว่ามีความสุขจังที่ได้ล้อไปบนเกลียวคลื่น ได้เห็นวิวทะเลสวยๆ (ยังไม่ค่อยจะได้ปลาหรอก)

แต่ความสุข มันมาก่อนจะหาปลาเจอแระ

อะไรที่อยากอะไรที่ไฝ่ฝันไว้ตอนเดินชายฝั่ง พยายามจะทำให้ได้ตามที่คิดไว้


เจอเรือใดจอดเราก็จอดด้วย ขอแบ่งมาสักสี่ห้าโลก็ยังดี


นึกเรื่องเก่าเล่าความหลังบ้างครับ

ความสุขบางทีก็ได้มาจาก การทำให้คนอื่นได้ทำตามฝันบ้าง เห็นทุกคนยิ้ม ผมก็ยิ้มตามเสมอ


ได้โดนกดกันหนักๆ บางทีเคยได้ยิน อัดปลาสิบห้านาที เอ้ยมันจริง บางตัวอัดเป็นชั่วโมง
บางตัวแทบจะยอมแพ้อยู่แล้ว