1![:talk: สิ่งที่ทำให้ผมมีความสุข[u]ที่สุด[/u]สำหรับการออกตกปลาในทริปแบบนี้ ก็คือ การที่ได้ลืมวัน ลืมคื](../_pictures/board/upload2014/201412/14181054304950.jpg)
สิ่งที่ทำให้ผมมีความสุขที่สุดสำหรับการออกตกปลาในทริปแบบนี้ ก็คือ การที่ได้ลืมวัน ลืมคืน 
เพราะผมไม่เคยสนเลยว่า วันนี้ วันอะไร เวลาเท่าไหร่ แล้วจะต้องไปนั่งประชุมกับใครเวลาไหน...
ตอนนี้ ผมมีความสุขกับการตกปลาเท่านั้น...และก็ แค่นั้นพอ 
4
ลองหลับตานึกถึง บรรยากาศของภัตราคารอาหารสดๆ ลอยน้ำอยู่กลางทะเล ได้กลิ่นไอทะเล กลิ่นทูน่าสดๆ ปนคลุกเคล้าเข้ากันได้เป็นอย่างดีกับกลิ่นวาซาบิแบบสดๆ 
1
...พอได้ที่แล้ว ก็ลิ้มรสชาติแกล้มเบียร์เย็นๆ ได้ด้วยกันเลยน่ะครับ 
และบ่ายวันนั้นผมเริ่มไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอันละครับ ขอ enjoy กับจินตนาการยามบ่ายกับเบียร์เย็นๆ ละกัน (ยังมีแพ็คสำรองที่สะท้อนแสงอยู่ใต้โต๊ะรอแช่เย็นอีกเย๊อะ) 
1
...และก็สามารถบริหารจัดการ แปรผันตามสถานการณ์ของกระแสลม ลมโกรกเยอะ เราก็เอาน้ำหยอดซ่ะ แล้วเรื่องขี้ผง ก็ไม่กลายมาเป็นปัญหาขี้ผงอีกต่อไป...เข้าใจตรงกันน่ะ 
2
พอหายสร่างจากปลาดิบและวาซาบิ ก็ได้เวลาอาหารเย็นกันพอดี ปลาขี้แตกทอด (ชื่อปลาจริงๆ อะไรไม่รู้น่ะครับ เห็นเจ้าป๊อกมันเรียกชื่อแบบนี้) รสชาติเวลาเอามาทำปลาทอด โครตอร่อยเลยวุ้ย ถึงว่ามันมาจีบเรา ขอปลาขี้แตกนี้ตอนขึ้นฝั่งแยกปลากอง 
3
การตกปลาในยามค่ำคืนกลางทะเล กับการเสียภาษีท้องทะเล ยังมีให้เห็น เป็นของคู่กันน่ะครับ ...ภาพนี้เบลอ ผมถ่ายตั้งนานสองนาน ไม่ได้ซะที เสียเวลาตกปลา ได้แค่นี้ก็แค่นี้ว่ะ จะเอาอะไรกับกล้องตกรุ่นไปหลายปีล่ะ...ผมบอกกับตัวเองในตอนนั้น จริงๆ แล้วอยากตกปลาก็อยาก อยากถ่ายรูปก็อยาก เร่งๆ รีบๆ กับตัวเองในตอนนั้น 
1
สถานที่ถ่ายทำภาพการเสียภาษีท้องทะเล พอถ่ายภาพนี้เสร็จ กล้องถ่ายรูปของผมก็ถูกจับโยนลงในกระเป๋าอย่างไม่เหลียวมามองอีกครั้งหนึ่ง (เพราะรีบไป Jigging ปลากำลังกินดีเลย) 
ตัดภาพมาอีกทีตอนเช้ากันเลยน่ะครับ ห้ามถามด้วยน่ะครับว่าเป็นวันอะไร ลงเรือไปกี่วันเข้าไปล่ะ เพราะผมเองก็ไม่รู้เหมือนกัน ก็เลยตอบคำถามให้ไม่ได้น่ะครับ...สิ่งแรกที่โผล่หัวออกมาจากห้องนอนเลย ก็คือ การตามหากลิ่นๆนี้ 
![ภาพนี้ คงจะสื่อให้รับรู้กันโดยทั่วกันได้น่ะครับว่า ไอ้ที่ว่าเราว่ากันว่า[b]"เสพติดกลิ่นและรสชาติกัน](../_pictures/board/upload2014/201412/14181075700334.jpg)
ในขณะที่ผมยังไม่อยากรับรู้อะไรไปนอกจากรสชาติของกาแฟร้อนๆยามเช้านั้น ด้านล่างก็เริ่มมีเสียงก่อการจราจลกันเกิดขึ้น 2
ในที่สุด...การแข่งขันชักคะเย่อ ในอัตตราทด 1:1 ไม่มีรุมนั้น ระหว่างอามีร กับ Skipjack Tuna ก็สิ้นสุดลง 
![ซักพักหนึ่งผ่านไป...[b]"ป๊าครับ...ผมหมดแรงครับ"[/b] เป็นเสียงที่ผมได้เย็นขณะกดชัตเตอร์ภาพใบนี้ มัน](../_pictures/board/upload2014/201412/14181079073508.jpg)
2
แล้วก็ถึงเวลา...ที่ผมควรจะตัดใจจากรสชาติของกาแฟร้อนๆ ยามเช้า...ก้าวลงมาจากชั้นดาดฟ้าเรือ ถ่ายรูปให้หลาน นักตกปลาตัวน้อยๆ ซะที ...วันนี้ นักตกปลาตัวน้อยได้รู้จักและได้เรียนรู้กับ Game Fish แบบตัวต่อตัวที่แท้จริง ที่ไม่มีการผลัดเปลี่ยนหรือใช้เครื่องทุ่นแรงลุมยำ ...สู้แรงไม่ไหว ก็ยอมรับความพ่ายแพ้ไป วันหน้าฟ้าใหม่ หากมีโอกาสอีก ค่อยมาต่อกรกันใหม่อีกก็ได้...เราเป็นนักตกปลา ไม่จำต้องเป็นผู้ชนะเสมอไป...ยินดีด้วยครับ 
)
)
