

ธรรมชาติยังมีสิ่งให้ค้นหาอีกเยอะ เพียงแค่เราอย่ากดดันตัวเองครับ เปิดใจให้กว้าง กวาดสายตามองไปรอบๆตัว

แล้วค้นหาสิ่งที่เรายังไม่เคยรู้จัก เพื่อทำความรู้จักกับมัน ธรรมโอบอ้อมอารีย์กับเราเสมอครับ

เดินไปถ่ายไป จนถึง ละลานตา รีสอร์ท ซึ่งเป็นทางที่เราเดินลงหาดกันแล้วครับ

กลับกันแล้วครับ สรุปรอบนี้แห้วครับ แต่ก็มีความสุขที่ได้ทำในสิ่งที่เรารัก ได้รู้ในสิ่งที่เราไม่เคยรู้ ได้เห็นในมุมที่เรายังไม่เคยเห็น ผมเชื่อนะครับว่าพวกเราส่วนใหญ่ล้วนซื้ออุปกรณ์ตกปลามาเพราะรักในการตกปลา เพราะชอบพักผ่อนด้วยการตกปลา ไม่ได้ตกปลาเพื่อเป็นอาชีพ แต่พวกเราส่วนเหมือนกำลังหลงประเด็น โดยมุ่งเน้นไปที่ ขนาด หรือ จำนวนปลา ที่จะเอามาอวดกัน จนทำให้เรากดดันตัวเอง จนเสียโอกาสที่จะเสพความสุขที่แท้จริงจากการที่ตัวเองรัก จากธรรมชาติรอบตัวเรา หรือแม้แต่น้ำใจจากเพื่อนร่วมทริปครับ ผมเลยเอากระทู้แห้วๆมาฝาก เพื่อจะบอกกับเพื่อนๆว่า ถึงแห้ว ก็สุขใจได้ ถ้าเราหาตัวตนที่แท้จริงของเราเจอครับ ที่จริงวันนี้ก็ไม่ได้แห้ววะทีเดียวครับ เพราะตอนออกรอบตอนบ่าย ในหมายที่คุ้นเคย ก็มีแต้มครับแต่ไม่ได้เอากล้องไปเพราะครึ้มฟ้าครึ้มฝนครับ
![:grin: :grin: :grin:ขอจบกระทู้แห้วๆของผมกับ มาทา ครั้งนี้ใว้ด้วยภาพนี้นะครับ [b]ร่องรอยของชีวิต[/b](../_pictures/board/upload2014/201412/14181891674716.jpg)
ขอจบกระทู้แห้วๆของผมกับ มาทา ครั้งนี้ใว้ด้วยภาพนี้นะครับ ร่องรอยของชีวิต เป็นภาพร่องรอยของสิ่งมีชีวิตเล็กๆที่หากินบนหาดทรายใน 1 คืนครับ ทำให้ผมย้อนคิดว่า แล้วมนุษย์อย่างพวกเราหล่ะ กว่าจะโตมาได้ขนาดนี้ เราทิ้งร่องรอยความบอบช้ำให้กับธรรมชาติ และโลกใบนี้มามากเท่าใหร่แล้ว ถึงเวลาแล้วยัง ที่เราจะหันมาสนใจสิ่งเหล่านี้ และใช้ทรัพยากรณ์จากโลกใบนี้อย่างพอเพียงและคุ้มค่ามากที่สุด ในขณะที่มันยังมีอยู่อย่างเพียงพอ อย่ารอให้มันถึงวันขาดแคลนนะครับ
ขอบคณทุกความคิดเห็น ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่าน ขอบคุณทุกท่านที่ติดตาม ใว้มีโอกาสผมกับมาทา จะนำเรื่อราวดีๆที่ได้ทำกิจกรรมที่เรารัก มาเล่าสู่กันฟังเรื่อยๆนะครับ สำหรับวันนี้ขอกล่าวคำว่า สวัสดีคร้าฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ

ขอบคุณคร้าฟฟฟฟฟฟฟฟฟ