...เพื่อไขข้อสงสัยต่างๆ น้ายั่ยก็เลยสาธยายให้กระจ่างแจ่มแจ้ง ซะหน่อย..
...โห..เบี่อน้ายั่ยจิงเรย..ย..ย บังคับให้ลงรูป (แกคงคิดว่าเท่ซะงั้น) แกกำชับเป็นมั่นเป็นเหมาะว่า...
...เฮ้ย ไอ้น้อง..ง..ง.. "เหนือฟ้ายังมีฟ้า ใหญ่กว่าน้ายั่ยยังมีระฆัง" (แกจะสื่ออะไรของแกนะ..เฮ่อ อายุปูนี้แล้วให้แกคนนึง)
...เรื่องเป็นฉะนี้ ตอนคู่แฝด อี๊ด-อู้ด อายุย่าง 13 ปี (คือพ้น 12 ขวบ ง่ายๆ) อี๊ด-แฝดผู้พี่ ป่วยมากรักษาอยู่นานก็ไม่หาย
...ญาติผู้ใหญ่ทั้งหลายต่างลงความเห็นว่า อาจเป็นเพราะคู่แฝดอยู่ด้วยเลยทำให้คนใดคนหนึ่งต้องล้มป่วย
...ดังนั้น จึงต้องแยกน้านวยซึ่งเป็นพี่ ให้ไปอยู่กับพ่อปู่เมืองเหนือ (ตอนนี้แกคงล่าปลาบึกในลำโขงอยู่มั้ง ?)
...ส่วนน้าทร เป็นใครนั้น.. คืออย่างงี้ พอน้านวยถูกแยกไปอยู่เมืองเหนือไม่นาน น้านาจก็ล้มป่วยหนัก พวกญาติผู้ใหญ่ (กลุ่มเดิมนั่นแหละ) เชื่อว่าคู่แฝดต้องมีเพื่อนเลี้ยงร่วมกัน ซึ่งน้ายั่ยก็โตเกินตัวอายุห่างกัน 3 ปี มากเกินไป
...ดังนั้น พวกญาติผู้ใหญ่อีกนั่นแหละไปขออุปการะน้าทรมาจากบ้านเด็กกำพร้าและเปลี่ยนชื่อจริงเป็น อาทร และชื่อเล่นว่า อ๋อ (ชื่อเล่นน่ารักจิงๆ เลย)
...เรื่องราวก็เป็นดังนี้....นิยายน้ำเน่า เน้อ!
)
)
