เพราะถนนสูงมากๆครับ ทำให้เครื่องที่ติดท้ายเรือครูดกับถนน ก็เลยต้องลากเรือออกมาเหมือนเดิมครับ 
พอกลับมาถึงรถ พี่ชายเล่าให้ฟังว่าเมื่อกี้ก่อนผมจะกลับมาถึงมีจระเข้ลอยขึ้นมาใกล้ๆกับที่รถชาวบ้านจอดด้วย แต่จับตัวไม่ทัน ผมหัวใจแทบจะไปอยู่ที่ตาตุ่มครับ เพราะระหว่างที่ล่องเรือไป-กลับ ผมก็คอยจะส่องไฟตลอดก็เพราะกลัวจะเจอกับจระเข้เหมือนกันครับ 
1
ในระหว่างทางกลับบ้านผมมานั่งมองศูนย์อำนวยการของมูลนิธิต่างๆก็มีของบริจาควางไว้เยอะมาก แต่ทำไมชาวบ้านที่อยู่ข้างในลึกๆถึงไม่ได้ของ
หรือว่าเป็นเพราะการจัดการแจกของไม่ได้กำหนดทิศทางในการแจกเลยทำให้ความช่วยเหลือมันถึงได้ไม่ทั่วถึงเพราะผมเจอชาวบ้านไม่ว่าจะอยู่ในซอยบ้านกล้วย หรือชาวบ้านที่อยู่ไทรน้อย พูดเหมือนกันหมดว่าแค่ของมาถึงต้นทางก็หมดแล้ว เขาน่าจะจัดรถส่วนนึงให้เอาของเขาไปแจกในส่วนลึกๆนะครับ คนข้างในจะได้รับของบริจาคเหมือนกันครับ อ้อ!ขอบพูดถึงอีกนิดนึงครับ ต้องขอขอบคุณพี่ๆทหารด้วยครับ เพราะตลอดระยะทางผมเห็นรถของทหารบริการประชาชนตลอดไม่ได้หยุดเลยครับ และข้อมูลน้ำท่วมถนนผมก็สอบถามจากพี่ๆทหารระหว่างทางครับ 
แต่งวดหน้าคงจะหามอเตอร์ไกด์ติดไปสักเครื่องแล้วละ ไม่อย่างนั้นช่วงน้ำตื้นที่เรือพอจะไปได้จะได้ไม่เหนื่อยมาก 
2
ไม่เข้าใจจริงๆ ผมเห็นของบริจาคที่กองเอาไว้ตามศูนย์ต่างระหว่างทางก็รู้สึกไม่ดีแล้ว 
ยิ่งเห็นจากรูปนี้ยิ่งรู้สึกแย่มากๆ ไม่เข้าใจว่าจะกักไว้ทำอะไรกันครับ 
)
)
)
)
)