อ้างถึง: shito--- posted: 19-04-2555, 00:46:05



เกิดเป็นพี่น้องกันได้มั้ย คนละข้าง อยากเป็นเลือดเนื้อเดียวกัน 

อ้างถึง: โต๊ดซะงั้น!+_+! posted: 19-04-2555, 00:40:42


เออ ! ลืมบอกไปยกทรงนักศึกษานะครับ..ของยายไม่เอา     

(( แอดมิน กรุณาอย่าลบข้อความของผมนะครับ มันมีประโยชนกับโลกใบนี้มว๊ากกกก ))

อ้างถึง: โต๊ดซะงั้น!+_+! posted: 19-04-2555, 00:40:42


เออ ! ลืมบอกไปยกทรงนักศึกษานะครับ..ของยายไม่เอา     

(( แอดมิน กรุณาอย่าลบข้อความของผมนะครับ มันมีประโยชนกับโลกใบนี้มว๊ากกกก ))

หากทั้งสองฝ่ายพอจะตกลงพูดคุย หรือแม้แต่สุดท้าย สามารถให้อภัยกันได้โดยที่ไม่ต้องมารอฟังคำตัดสินจากเวปมาสเตอร์ มันคงแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าน้าทั้งสองกลุ่ม มีความเป็นมืออาชีพในเชิงตกปลาอย่างแท้จริงที่จะรู้จักให้อภัยกันและกัน  ดั่งเช่นวลีที่เรามักจะพูดติดปากในเวลาที่เราตกปลา..."ผู้แพ้ ไม่จำเป็นจะต้องจบลงด้วยชีวิต เราเลือกที่จะ Catch and Release ได้ด้วยจิตใจของความเป็นมืออาชีพได้ด้วยตัวของเราเอง"

อ้างถึง: ซิวอ้าว posted: 19-04-2555, 09:06:36

...ขอให้จบลงด้วยดีนะครับ สำหรับเหตุการณ์นี้ขอให้มันเป็นประสพการณ์ของ "ผู้ใหญ่" อย่างเราที่จะสอนสั่งเยาวชนรุ่นหลังๆต่อไปว่ายามที่ผู้ใหญ่อย่างเราเกิดความขัดแย้งกัน เราแก้ปัญหากันอย่างไร เราทำอะไรให้เยาวชนเห็นว่า "เรา" เป็นมืออาชีพกันทั้งสองฝ่ายที่จะใช้ความปรองดอง ใช้ความรักในอุดมการณ์เดียวกันมาไกล่เกลี่ยปัญหาที่เกิดขึ้น เปิดใจที่จะรับฟังและเปิดใจที่จะพูดคุยกัน.......ทั้งสองฝ่าย หรือว่า ทั้งสองคน หรือว่าทั้งสองกลุ่ม ที่ขัดใจอะไรกันอยู่กับอดีตที่มันผ่านมา กับอดีตที่มันกลับไปแก้ไขไม่ได้  แต่  เราทำปัจจุบันให้มันดีได้ ให้มันมีความรู้สึก สุขใจ ยามที่ได้รวมกลุ่มกันได้ เหมือนดั่งวันวานที่ผ่านมา ผมเชื่อครับว่าน้าๆทุกคนทั้งสองฝ่ายทำได้ และมีความเป็นมืออาชีพพอในอุดมการณ์เดียวกัน    ผมขอเล่าอะไรบางเรื่องให้น้าๆทั้งสองกลุ่มฟังครับ  เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในขณะตอนนั้น ผมกับน้าเวปกำลังออกเรือตกปลากันอยู่ แต่ในระหว่างตกปลาก็มีสายเรียกเข้ามายังมือถือน้าเวป น้าเวปก็ไม่ได้คิดว่านี่คือเวลาพักผ่อนของน้าเวป น้าเวปยังทำหน้าที่ Webmaster อย่างไม่มีวันหยุด ในสายตอนนั้นเป็นเรื่องร้องเรียนเกี่ยวกับเรื่องนี้ ประมาณเกือบ30นาทีที่น้าเวปรับฟังเรื่องร้องเรียน  ต่อมาไม่นาน สายที่สอง  สาม  สี่......ก็ตามมาในเรื่องเดียวกัน แต่เป็นคนละกลุ่มกัน  น้าเวปยังทำหน้าที่เช่นเดิม  หลังจากผ่านไปเกือบ2ชั่วโมงที่น้าเวปรับเรื่องและพูดคุยกับสมาชิกที่โทรมา น้าเวปเครียดไปในทันที ปลาก็ไม่อยากตกต่อไป  บอกกับผมเพียงแค่ว่า.....การตัดสินของเวปมาสเตอร์  บางเรื่อง ก็ไม่ได้ทำให้เรื่องมันจบลงด้วยดีแม้แต่ตัดสินกันตามผิดถูกตามกฎของเวปก็ตาม มันยังคงซึ่งความไม่พอใจให้กับอีกกลุ่ม  ผมเข้าใจครับว่าแกรู้สึกเช่นไร บางทีน้าเวปแกก็กลืนไม่เข้าคายไม่ออก เพราะคำว่า Webmaster ต้องมีความเที่ยงธรรม  แต่การตัดสินของเวปมาสเตอร์มักจะได้มาซึ่งสองความรู้สึกคือ  พอใจ  และ  ไม่พอใจจากสมาชิก.....เหตุการณ์นี้  หากทั้งสองฝ่ายพอจะตกลงพูดคุย หรือแม้แต่สุดท้าย สามารถให้อภัยกันได้โดยที่ไม่ต้องมารอฟังคำตัดสินจากเวปมาสเตอร์ มันคงแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าน้าทั้งสองกลุ่ม มีความเป็นมืออาชีพในเชิงตกปลาอย่างแท้จริงที่จะรู้จักให้อภัยกันและกัน  ดั่งเช่นวลีที่เรามักจะพูดติดปากในเวลาที่เราตกปลา..."ผู้แพ้ ไม่จำเป็นจะต้องจบลงด้วยชีวิต เราเลือกที่จะ Catch and Release ได้ด้วยจิตใจของความเป็นมืออาชีพได้ด้วยตัวของเราเอง"
นับถือและเคารพในความเป็นมืออาชีพของน้าทั้งสองฝ่ายครับ

ปล.ไม่ว่าใครจะผิดใครจะถูก หากเพียงแค่ทั้งสองฝ่ายได้ตกลงกันด้วยดีแล้ว ผม login ซิวอ้าว เลขสมาชิก7850 เข้าร่วมเป็นสมาชิกปี2547  ขอสนับสนุน "ทั้งสองฝ่าย" ให้ปรองดองเป็นเพื่อนรักร่วมอุดมการณ์เดียวกันสืบต่อไป และเป็นแบบอย่างที่ดีให้กับเยาวชนที่เริ่มจะมีบทบาทสืบทอดเจตนารมในเวปต่อไปครับ

ทุกเสียงที่เรียกร้อง เพียงให้เกิดการปรับความเข้าใจกัน

เดี๋ยวพวกเรามาคุยกันนะ

อ้างถึง: MrSHARK posted: 18-04-2555, 21:14:45

ผม MrSHARK สมาชิกหมายเลขที่ 57 ก็เป็นคนหนึ่งซึ่ง “เคย” มีเหตุขัดแย้ง กับ น้า Mong-Actionlure

จึงขออนุญาตแสดงความคิดเห็น ซึ่งบางส่วนอาจเป็นเรื่องในระดับส่วนตัว บางส่วนเป็นเรื่องของส่วนรวม ด้วยเจตนามุ่งหวังให้บรรยากาศการแลกเปลี่ยนของชุมชน กลับสู่ความเป็นปกติ ส่วนใดที่เห็นว่าไม่เหมาะสม ขัดต่อกฎระเบียบการแสดงความคิดเห็นของเว็บไซต์ ขอให้ Admin พิจารณาลบออกได้ตามที่เห็นสมควร ส่วนใดสร้างความไม่สบายใจแก่เจ้าของกระทู้ หรือไม่ถูกต้อง แจ้งให้ผมลบออกได้ตามอัธยาศัย ผมยินดีดำเนินการ

- ผมรู้จักน้า Mong ผ่านหน้าเว็บไซต์ Siamfishing ติดตามผลงานที่น้า Mong โพสท์ ด้วยความชื่นชม  อย่างสนุกสนาน 

- ความสัมพันธ์ระหว่างผม กับ น้า Mong เริ่มต้นขึ้นอย่างน่าประทับใจที่สุด เมื่ออยู่มาวันหนึ่งนานมาแล้วเหมือนกัน ผมได้รับโทรศัพท์จาก น้า Mong  ซึ่งขณะนั้นน้า Mong มีตำแหน่งในคณะกรรมการชุมชน เรื่องที่น้า Mong โทร.หาผมในวันนั้น ผมจำได้แต่เพียงลาง ๆ ว่า มีคนหาเรื่องเหน็บแนมผม อะไรประมาณนี้  (แต่ผมไม่รู้ตัว) ซึ่งบุคคลนั้น น้า Mong รู้จัก และบอกผมว่าจะจัดการให้ไม่ต้องห่วง ผมรับความปรารถนาดีนั้น และขอบคุณในน้ำใจไมตรี ส่วนลึกผมรู้สึกอยากเป็นเพื่อนให้สนิทกันกว่านี้ 

- ในงานรวมพลคนปลาขัง ปีที่จัดที่บ่อหนุ่ม ผมดีใจที่ได้เจอน้า Mong ตัวจริง  วันนั้นน้า Mong โชว์ฝีมือระดับเทพให้เห็นกับตา คว้ารับรางวัลแชมป์ปลารวม ผมเดินเข้าไปขอจับมือด้วยความชื่นชม ด้วยใจจริง 

- หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้มีโอกาสคุยกับน้า Mong อีก แต่ติดตามผลงานในหน้ากระดาน และการปฏิบัติหน้าที่ในฐานะคณะกรรมการชุมชนของน้า Mong อย่างสม่ำเสมอ 

- ต่อมาในการเลือกตั้งคณะกรรมการชุมชน ปี 2555 น้า Mong เป็นคนเสนอชื่อผมเข้ารับการเลือกตั้งเป็นคณะกรรมการชุมชนด้วย ในการเสนอชื่อนั้น มีสมาชิกอาวุโสหลายท่านขอถอนตัวไปด้วยเหตุผลของแต่ละท่าน สำหรับตัวผมเองแม้มีภารกิจมากเช่นกัน และที่เหนือกว่านั้นคือคณะกรรมการชุมชน ประจำปี 2554 ซึ่งน้า Mong อยู่ด้วย  ได้สร้างมาตรฐานการทำงานไว้สูงมาก จนผมหวั่นใจ ตั้งแต่ผมเคยดำรงตำแหน่งประธานคณะกรรมการชุมชน (ซึ่งไม่มีผลงานอะไรเลย) ในยุคแรก ๆ  ผมก็ไม่เคยดำรงตำแหน่งใด ๆ อีก นอกจากได้รับเกียรติให้เป็นคณะตัวแทนชุมชน (จะเรียกว่า สว. ก็ได้) บ้างในบางปี

- ที่สำคัญ น้า Mong ให้เกียรติเสนอชื่อผมเป็นคณะกรรมการชุมชน ซึ่งผมก็ไม่ได้ถามเหตุผล แต่ในวันงานส่งมอบตำแหน่ง  ผมเดินไปแซวน้า Mong ว่าเนี่ย “หัวคะแนนผม” น้า Mong ยังฉีกยิ้มกว้าง 

- ผมไม่ได้ถอนตัว อยากจะรับอาสาทำงานอีกสักครั้ง เป็นการแก้ตัว แล้วผมก็ได้รับเลือกตั้ง ในระดับคะแนนที่ต้องดำรงตำแหน่งเหรัญญิก  มีการนัดหมายส่งมอบตำแหน่งกันระหว่างคณะกรรมการ ปี 2554  กับ ปี 2555 

- แล้วจู่ ๆ จุดหักเหที่ไม่เคยคาดคิดก็เกิดขึ้น  บัวขาว เอ้ย ! น้า Mong ซึ่งให้การสนับสนุนผม กลับปล่อยหมัดขวาตรงส่งผมลงไปนอนฝันหวานโดยไม่รู้ตัวในยกที่ 2 หลังจากวันงานส่งมอบตำแหน่งนั่นเอง

- พอหายงง ผมโกรธ งง มึน น้อยใจมาก จึงประกาศขอลาออกจากตำแหน่งเหรัญญิก ประจำปี 2555 พร้อมชี้แจงเหตุผล

- แต่กลับไม่จบ ผมเริ่มรู้สึกแปลก ๆ ว่า การชี้แจงด้วยเหตุด้วยผลของผม กลายเป็นการเติมอารมณ์ เติมความแค้นให้มันมากขึ้น ผมผ่านชีวิตมาพอสมควร เริ่มมองเห็นแล้วว่า ผมโดนข้อหา “เป็นเพื่อนกับอริ  ก็ต้องเป็นอริด้วย”  เข้าซะแล้ว

- ทั้งที่เราตกปลากันด้วยคันเบ็ด ตกกันทีละตัว แต่ผมกลับโดนนักตกปลาด้วยกันเหวี่ยงแหใส่ซะงั้น

- ผมเข้าใจว่า มุมมองหนึ่งผมถูกมองว่าถูกเป่าหู ปั่นหัว ครอบงำ  ผมบอกได้เลยว่าผมอายุปูนนี้แล้ว ไม่มีทางเป็นแบบนั้น ผมมีความคิดของตัวเอง แยกแยะได้ ที่สำคัญเรื่องราวความขัดแย้งส่วนตัว ไม่เกี่ยวอะไรกับผมเลย แล้วการที่ผมเลือกจะคบใคร สนิทสนมกับใคร มันเป็นการตัดสินใจของผมเอง

- แต่กลายเป็นเหตุของความขัดแย้งที่ตลกสิ้นดี

- แล้วทฤษฎี โดมิโน ก็เกิดขึ้น

- ผมเริ่มคิดแผลง ๆ  หาทางเหน็บแนมตอบโต้ ผมไม่รู้ว่าน้า Mong จะดีใจหรือเสียใจดี ถ้าผมจะบอกว่าตั้งแต่เป็นสมาชิกมากว่า 10 ปี น้า Mong เป็นคนแรกที่ผมคิดเหน็บแนมตอบโต้ แต่โชคไม่เข้าข้าง ผมคิดตื้นเกินไป ไม่รอบคอบตรวจสอบให้ดี การตอบโต้ดังกล่าวดันไปสร้างความเข้าใจผิดให้กับกลุ่มตกปลากลุ่มใหญ่ บานปลายไปได้สักพัก ทุกอย่างที่เป็นความจริงก็ปรากฏ .. ผมกล่าวขอโทษพร้อมชี้แจงข้อเท็จจริง...แต่แน่นอนว่า.. มันเกิดรอยร้าว...ตั้งใจตบแดงแต่ขาวฟาดชิ่งเปลี่ยนลงหลุม

- ผมก็เลยรับรู้ได้เลยว่า จริง ๆ แล้ว ผมโดนข้อหา “หมั่นไส้”  โดยไม่รู้ตัวมาได้สักระยะแล้ว ฐานทำตัวสนิทสนมกับบุคคลที่ไม่ชอบหน้า (ข้อหาแปลกมาก) พอมีเหตุการณ์ที่ดูเหมือนจะพาดพิง  ทั้งที่ยังไม่ชัดเจน ก็โดนตั้งข้อหาทันที บางคนไม่รู้จักกันเลย.. หน้าตาก็ยังไม่เคยเห็น... ด่าว่าผม  (นอกเว็บ) เสีย ๆ หาย ๆ  แต่การเป็นสมาชิกเว็บไซต์มากว่า 10 ปี ผมเห็นตัวอย่างลักษณะนี้จากเพื่อนสมาชิกมามาก และรู้ว่ามันเป็นอนิจจังคู่โลกไซเบอร์ ผมยึดมั่นกับคำพูดของ พี่เล็ก  แปดริ้ว (ขออภัยที่ต้องเอ่ยนาม) ที่ยังก้องในหูเสมอมาว่า “อย่าทะเลาะกับคนที่ไม่รู้จัก ไม่มีประโยชน์อะไร”

- สรรพนามที่น้า Mong ใช้เรียกผมในการคุยกับเพื่อนนอกเว็บสยามฯ เริ่มเปลี่ยนไป

- แต่นั่นไม่ได้ทำให้ผมคิดอะไรมาก เป็นสิทธิส่วนตัวของน้า Mong  หากแต่สิ่งที่ทำให้ผมปวดใจ เสียใจที่สุด คือ น้า Mong พูดถึงผมว่า “ทุกอย่างผมเริ่มก่อนทั้งนั้น”  ซึ่งข้อเท็จจริงเป็นอย่างไร เราทั้งสองคนรู้กันดีอยู่แก่ใจ

- น้า Mong คงเข้าใจทฤษฎีโดมิโน ที่หลังจากสะกิดตัวแรกล้มลง ตัวอื่น ๆ ก็ล้มตามลงไปเป็นทอด ๆ สามารถขยายวงได้เป็นร้อย เป็นพัน จนถึงเป็นล้านตัว ถ้าวางโดมิโนเป็นทางตรงก็ล้มไปเรื่อย ๆ จนหมดไปเอง แต่ถ้าวางเป็นวงกลม ตัวสุดท้ายจะล้มมาทับตัวแรก


- เรื่องที่ผมอยากท้าวความด้วยเพราะมันติดค้างอยู่ในใจมีแค่นี้ เรื่องอื่น ๆ นอกเหนือจากนี้ไม่มีอีกแล้ว เพราะเรา  ผม กับ น้า Mong ได้คุยกันโดยตรง และได้ข้อยุติด้วยดีเรียบร้อยแล้ว win win ทั้งคู่


- ถ้ามีโอกาสได้พบกันอีก ผมก็จะขอสัมผัสมือเหมือนเดิม เหมือนวันนั้น แต่ผมจะจับแน่นขึ้นกว่าเดิม

- อย่าพึ่งเอียนสำนวนผมล่ะ  สไตล์การเขียนผมมันเป็นแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไร ผมเขียนแบบอื่นไม่เป็น  เขียนสั้น ๆ ไม่เป็น เขียนเร้าอารมณ์ไม่ได้ แต่ถ้าให้เขียนสกัดอารมณ์ เรียกสติล่ะ ผมถนัด...เขียนแบบนี้อาจมีคนตำหนิว่าเอาแต่ดีเข้าตัวอีกแล้ว...อย่าตัดสินผมอย่างนั้น ถ้าไม่รู้จักผมดีพอ
 



- ในกระทู้นี้มีการแสดงความคิดเห็นมากมายว่า น้า Mong เป็นที่รัก เป็นที่ชื่นชอบ สมาชิกมากมายพร้อมอ้าแขนรับให้น้า Mong กลับมาสร้างรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ สอดแทรกด้วยสาระตามสไตล์  Mong-ActionLure ตัวจริงเสียงจริง เป็นบทพิสูจน์ว่า น้า Mong เป็น “บุคคลสาธารณะ”  ของมหาชน ไปเรียบร้อยแล้ว

- อย่าว่าผมบังอาจสั่งสอน น้า Mong  กับผมอายุไม่หนีกันมากนัก  ถือว่าแลกเปลี่ยนกัน ผมไม่เคยใช้ความเป็นสมาชิกอาวุโสมาเป็นข้ออ้างในการแนะนำผู้ใด แต่วันนี้ผมขอเอ่ยอ้างความอาวุโส (แ่ก่) วิงวอนให้ น้า Mong อย่าทำให้สมาชิกที่มอบความรู้สึกดี ๆ ให้น้า Mong จากใจจริงต้องผิดหวัง ขอวิงวอนให้น้า Mong ทำในสิ่งที่น้า Mong คิดว่าถูกต้องและสมควร และกลับสู่ความเป็นสมาชิกอย่างสง่างามสมความภาคภูมิ ไม่ต้องเชื่อผมทั้งหมด ความเป็น Mong-Actionlure ผมเชื่อว่ามีวิจารณญาณเพียงพอ

- Fishing For Friendship  “ตกปลาเพื่อมหามิตรภาพ” ม็อตโต้ยุคแรก ของชุมชนสยามฟิชชิ่ง ที่ผมมีส่วนร่างมันขึ้น ผมภาวนาขอให้คงความศักดิ์สิทธิ์ 

- Let’s Share & Learn together  “แลกเปลี่ยนและเรียนรู้ด้วยกัน” ม็อตโต้ยุคต่อมาของสยามฟิชชิ่งตราบจนถึงปัจจุบัน ผมขออนุญาตคาดหวังให้เป็นปฏิญญาของสมาชิกทุกคน

- Angler’s Spirit  “จิตวิญญาณของนักตกปลา”  หัวคอลัมน์ที่ผมเคยรับผิดชอบ และกลายเป็นกรอบครอบความคิดของผมจนทุกวันนี้ ผมขอฝากไว้ในหัวใจของลูกผู้ชายชื่อ Mong-Actionlure

- ผม MrSHARK สมาชิกเลขที่ 57 ขอใช้สิทธิ์รับรองการกลับมาของ น้า Mong-Actionlure อีก 1 เสียงครับ

ขอขอบคุณ