ครั้งที่แล้วผมได้มีโอกาสนำเสนอเรื่องราวเกี่ยวกับปลาสร้อยน้ำผึ้งไปแล้ว มาคราวนี้ยังอดพิสมัยกับปลาที่มีหน้าที่คล้ายกัน เพียงแต่ถิ่นกำเนิดแตกต่างกัน มาบอกเล่าให้ผู้ที่สนใจหันมามอง จะเต็มตา หรือ หางคิ้วก็ได้ครับไม่ว่ากัน แต่บอกก่อนน่ะครับว่า เมื่อทุกท่านเห็นภาพ บางท่านอาจจะอุทานว่า “สวยใช่เล่นทีเดียว”

Panaque armbrusteri  ชื่อนี้หลายท่านอาจจะไม่คุ้นหู แต่สำหรับแฟนๆกลุ่มผู้หลงใหลปลาซัคเกอร์ ที่ติดตามข่าวคราว หลายท่านคงร้องอ๋อตามๆกัน เพราะปลาตัวนี้ถูกนำเสนอเมื่อปีที่แล้วนี่เองครับผม. แต่สำหรับผู้ที่ไม่รู้จัก ก็ไม่เป็นไรครับ เรามาเรียนรู้พร้อมๆกัน. ช่วงหลายปีที่ผ่านมาตลาดปลาสวยงามบ้านเรามีการนำเข้าปลาหลากหลายสายพันธุ์ มีทั้งดุร้าย หน่อมแน้ม มหัศจรรย์ ใสซื่อ บริสุทธิ์ และหนึ่งในความใสซื่อนั่นก็คือ “พานาคิว” (ขออนุญาตใช้ชื่อนี้เพียงชื่อเดียวน่ะครับ) แม้จะมีรูปร่างที่ไม่ใหญ่มากแต่ความสวยงามในส่วนสีพื้นของลำตัวและแถบสีที่ยาวจากจงอยปากถึงส่วนหาง จนหลายท่านต้องเอ่ยปากชม แต่เมื่อนำไปเทียบกับ ปลาซัคเกอร์ที่มีกระจายตัวอย่างมากมายในบ้านเรา จนเป็นปัญหา และถูกขึ้นบัญชีให้มีการกำจัดทิ้ง ด้วยวิธีการง่ายๆ ถึงขนาดประเทศเพื่อนบ้านเราอย่าง ฟิลิปปินส์ อ้าปากค้าง วิธีการ “สร้างภาพให้ดูดี” ดังกล่าวที่ว่านี้คือ การบริโภค

ดังนั้นเรามักได้ยินประโยคเด็ดๆ “แนวทางของเราสร้างสรรค์มากครับ หลังจากที่นำไอเดียนี้มาใช้ได้สักระยะหนึ่ง พบว่าปริมาณสิ่งมีชีวิตที่คุกคามหรือสร้างผลกระทบต่อระบบนิเวศน์เหล่านี้.......”  หลายท่านอาจจะต่อท้ายว่า “ลดลงจนน่าใจหาย” คำตอบคือผิดครับ. ดังนั้นถ้าหากผมจะใส่ประโยค หรือ วลีลงในช่องว่าง ผมคิดว่าอันนี้เหมาะกว่า “เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม”. ผมอดแปลกใจไม่ได้ที่ประเทศเพื่อนบ้านเราบางประเทศไม่ได้พิจารณาถึงเรื่อง “บริโภค” เป็นอันดับแรก เพราะอาจจะเล็งเห็นว่าแนวทางนี้สามารถนำมาใช้เป็นดัชนีชี้วัดประเทศว่าพลเมืองของประเทศนั้นๆมีปริมาณสมองเด็กมากกว่า หรือ มีสมองผู้ใหญ่มากกว่า ที่กล่าวเช่นนี้ เพราะวัยเด็กยังไม่สามารถแยกแยะว่าอะไรกินได้ อะไรที่กินไม่ได้ ดังนั้นเมื่อเขาเห็นอะไร ก็มักจะหยิบสิ่งของเหล่านั้นเข้าปากไว้ก่อน. หรือ ไม่ก็ลองจัดทำโพลล์ ดูสิครับว่าผลตอบรับมีมากน้อยเพียงใด. เอาอีกแล้วครับผม ว่าแต่ว่านี่มันเกี่ยวข้องกับ ปลาตัวใหม่อย่างไรกันเนี่ย? ไม่ไหว ไม่ไหว ขออนุญาตเข้าเรื่องของเราดีกว่า.

สุดท้ายต้องขอขอบคุณน้าๆทุกท่านที่ติดตามอ่านเรื่องราวเกี่ยวกับปลา. ถือว่าเป็นเกียรติกับผมมากครับ. หากเนื้อหาผิดพลาด หรือ ขาดตกบกพร่องไม่เรียบร้อย ผมต้องขออภัยไว้ ณ ที่ด้วยน่ะครับ. เรื่องเล่าเกี่ยวกับปลานั้น ทุกท่านเขียนได้น่ะครับ อย่าไปใส่ใจว่าใครจะแย้ง เพราะความรู้ และ การเรียนรู้นั้นมีจุดเริ่ม แต่จุดจบจะมาถึงเมื่อร่างกายเราดับสิ้นเท่านั้นครับ. แรกๆตอนทำเว็บนี้ผมก็เคยถูกกล่าวหาว่าอวดภูมิ แถมอวดแบบผิดๆอีกต่างหาก ผมได้แต่ยิ้มมุมปาก เพราะมิติความคิดของผมมันคนละรูปแบบ ดังนั้นเราถึงมีโอกาสได้เห็นความแตกต่างระหว่างตนเองกับคนที่เปรียบเทียบ. “ทั้งคนจนและคนรวยก็มักจะสอนลูกตนให้อยู่เหนือคน แทนที่จะสอนให้เป็นคน.”

http://www.pantown.com/board.php?id=52308&area=4&name=board3&topic=41&action=view