แต่ในยามนี้ผมเลือกไม่ได้ หรือนี่คือการก้มหน้ารับชะตากรรม ในช่วงต้นฤดูกาลจากท้องทะเลของผม สมองเริ่มคิดเพื่อหาช่องทางที่ดีกว่า อย่ากระนั้นเลยถอนสมอมุ่งหน้าลงใต้ดีกว่าที่จะก้มหน้าให้กับชะตาในวันนี้
พิกัดใหม่ห่างจากจุดนี้อีก 11 ไมล์ ผมใช้เวลาในการเดินทางไม่มาก เพราะทะเลเรียบ เพียงแค่ 30 นาทีผมก็มาถึงที่หมาย ณ ที่แห่งนี้ผมเจอเพื่อนร่วมสายน้ำที่คุ้นเคยกันเป็นดี เพ่อู๊ด อู๊ด บ้านโป่ง
เพียงแค่เอ่ยประโยคแรก…”เหยื่อพอหาได้ไหมเพ่อู๊ด ผมไม่มีเหยื่อเลย” เพียงเท่านั้น ไอป้องเหยื่อชั้นดีก็กระโดดขึ้นเรือผมมา 3 ตัว พร้อมประโยคเด็ด…”เอาไป…รีบลงสายก่อน แล้วค่อยหาเหยื่อ” ผมจึงมีต้นทุนจากน้ำใจชาวเรือของเพ่อู๊ด ต้องขอบคุณมา ณ ที่นี้ครับ
6
)
)
)
)
)
)