หน้าแรก|กระดาน|รีวิว|ประมูล|ตลาด|เปิดท้าย

  ครั้งหนึ่งผมไปตกแข่งตกปลาดุกที่เชียงใหม่เมื่อประมาณ 5-6 ปีที่แล้ว บ่อหนึ่งซึ่งใหญ่มากอยู่แถวหางดง จ. เชียงใหม่กรรมการก็ไม่ค่อยมีหรือดูแลไม่ถึง เพราะคนเยอะมาก ถ้าบอกชื่อก็กลัวพลาดพิง  พอเริ่มแข่งแค่ชั่วโมงแรกสายตาก็เหลือบไปเห็นทางซ้ายมือกำลังมัดสายเอ็น ที่มีสายเอ็นมัดกับตอไม้สั้นๆพอต่อกับสายแมนที่รอกก็อัดขึ้นมาหน้าเฉยแล้วก็ไปชั่งก็.. แน่ล่ะ  รางวัลชัวร์ๆ  การเย่อปลาดุก  ไม่เหมือนปลาสวายหรือปลาบึกซึ่งใช้เวลานานสายตาคนติดรางวัลก็จะคอยสอดส่องเป็นแน่  ( วันก่อนวันแข่งคงมาตกไว้เพราะบ่อเปิดทุกวัน )  เพราะการตกแข่งปลาดุกบ่อ เขาจะปล่อยปลาดุกที่อดอาหารไว้ 2-3 วันเพื่อชั่วโมงแรกจะได้กินดีแล้วต่างคนก็วัดปลาหรืออัดปลาโดยไม่สนใจใคร  ก็ในช่วงจังหวะนี้เหละ  ที่กลโกงกำลังจะเกิดขึ้น.......แต่ผมซิเป็นคนต่างถิ่นถึงจะอยู่ภาดเดียวกันก็จริง  แต่จะไปฟ้องกรรมการ  หรือ.....เขาก็ไม่เห็น  แล้วอีกอย่างหนึ่ง  วิธีโกงเขาจะนั่งกันเป็นทีมซึ่งคนอื่นไม่ได้แซก  คิดอยู่ว่า  เรามาจากไหน  กรรมการดีไหม  แต่กลัวกลับบ้านตีนเปล่าจะฟ้องก็กลัวไม่ถึงบ้าน  รถยนต์ก็กลัวจะได้รับกระทบกระทั่ง  คิดแล้วไม่.. (สนุก).. กลับบ้านดีกว่า  ยังมีกลโกงอีกหลายวิธีครับ  เอาแค่เห็นกับตาตัวเองก็พอ คนมาเล่าให้ฟังก็เก็บไว้ในใจก็พอแล้ว
  ขอถามอีกข้อหนึ่ง เกี่ยวกับกติกา ลูกทุ่ง ที่เกี่ยวส่วนใหนของปลาก็ได้  ดีใจไหมที่ได้เงินรางวัลกับถ้วยเกียรติยศกลับบ้าน  วันข้างหน้าลูกหรือหลานก็จะถามว่า  ถ้วยนี้ท่านได้แต่ไรมา  ขอเบ็ดเกี่ยวปลามาเลยได้  ท่านจะคิดอย่างไรครับ