หน้าแรก|กระดาน|รีวิว|ประมูล|ตลาด|เปิดท้าย

ปี2530  ผมได้ไปนั่งดูพ่อตกปลาที่บึงทุก อาทิตย์ ในใจคิดว่าเค้าตกกันทำไมเหนื่อยก็เหนื่อย ทำไมไม่ซื้อที่ตลาดเอาละ(ความคิดของเด็ก8ขวบ)
ปี2538  หลังจากที่ลืมเรื่องที่เคยไปนั่งตกปลากับพ่อไปจนหมดแล้ว และก็ไม่เคยคิดที่จะอยากตกปลาเลย  แต่มีอยู่วันนึง
              ผมได้ปั่นจักรยานเล่นกับเพื่อน จนถึงกลางสะพานกรุงเทพ ผมก็เลยบอกเพื่อนว่า เค้ายืนตกปลากันเยอะ เนอะ
              มันมีปลาด้วยหรอ พร้อมกับนั่งพักเหนื่อยอยู่กลางสะพาน ผมก็พยายามมองลงไปในน้ำดูว่าจะมีปลาขึ้นให้
              เห็นไหมหว่า แล้วทันใดนั่น สิ่งไม่คาดฝันก็ประจักต่อสายตาผมทันที ภาพที่ผมเห็นคือ ปลาอะไรไม่รู้ตัวใหญ่
              มากๆ (ผมมารู้ทีหลังว่ามันคือปลาบึกแน่นอน )ไซร์ก็น่าจะ100โลอัพ แน่นอนครับ  ผมเกิดความคิดที่อยากจะ
              ได้ไอเจ้าตัวที่ผมเห็นขึ้นมาทันที หลังจากวันนั่นไม่นาน ผมก็ได้ซื้อ คันเบ็ดกับรอก(ที่เค้าขายเป็นชุด ชุดละ350
              อะครับ รอกพลาสติก อิอิ) พอได้ผมก็หาขุดใส้เดือนเลยครับ ได้ปุ๊บก็ตั้งหน้าตั้งตา ปั่นจักรยานไปที่สะพาน
              กรุงเทพทันที ผมไปตรงที่ผมเห็นไอตัวนั่นขึ้นทันที ผมต่อคันเบ็ดกับรอก ลองเดาๆเอาว่ามันน่าจะใส่สายเอ็น
                อย่างนี้แน่นอน แล้ว ผมก็โยนเหยื่อลงน้ำ แล้วผมก็ต้องงง อีกว่าทำไมโยนแล้วมันไม่ไกลเหมือนพี่ๆคนอื่นนะ
              ผมก็ไม่กล้าถามมานั่งแอบตกคนเดียว ผมก็ใช้วิธีหมุนเบรคให้อ่อนๆ แล้วก็โยนใหม่ก็ไกลกว่าเดิมอีกหน่อยแต่ก้ไม่
              ถึงน้ำอยู่ดี ผมเลยใช้การค่อยๆดึงเอ็นหย่อนลงน้ำไปทีละนิดจนมันถึงน้ำ ผมก็นั่งรอตั้งนานจนอยู่ๆปลายคันผมสั่นๆ
              สั่นแรงมากผมก็รีบจับเบ็ดแล้วหมุนกลับมามันหนักมากครับ เหมือนเบ็ดจะหัก ผมก็กัวว่ามันจะหลุดเพราะผมมัด
              ตัวเบ็ดไม่เป็นมัดมั่วๆ แต่มันก็ไม่หลุดครับ แล้วอยู่ๆก็มีลุงที่นั่งตกปลาอยู่เค้าเดินมาช่วย เค้าบอกให้ปิดเบรคซิ
              ผมก็งง อะไรหรอครับลุง ลุงก็บอกว่า ไม่ปิดเบรคละ    ผมตอบกลับด้วยความงง  อะไรคือเบรคหรอครับ
              ลุงเค้าก็ใจดีบอกว่าไม่เคยตกปลาหรอ ผมก็บอกว่า ครั้งนี้ครั้งแรกครับลุง ลุงก็บอกว่ามาเด๋วลุงจะสอนนะ
              ลุงสอนผมหมดทุกอย่าง ตั้งแต่โยนเหยื่อต้องเปิดหน้ารอก เปิดหน้ารอกทำอย่างงี้นะโยนก็ใช้นิ้วชี้เกี่ยวเอ็นแบบ
              นี้นะ แล้วตรงนี้เค้าเรียกว่า เบรค ลุงอธิบายต่อว่า เบรคมันก็เหมือนเบรคจักรยานแหละ เราปรับให้แน่น ปลาก็ลาก
              ไม่ไป แต่เวลาเราโยนเหยื่อเสร็จเราต้องหมุนเบรคออกให้ปลามันลากได้ไม่งั้นถ้าได้ปลาตัวใหญ่ๆ มันจะเอาไปทั้ง
              คันเบ็ด ผมก็นั่งๆฟังลุงสอน ผมก็ถามลุงว่าลุงมาตกบ่อยไหมครับ ลุงก็บอกว่าก้บ่อยนะ ผมก็เลยบอกว่าเด๋วถ้าผมเจอ
              ลุงผมมาตกกับลุงนะครับ ลุงก็บอกได้ซิมานั่งตกด้วยกัน แล้วผมก็ไปตกแทบทุกวัน จนกระทั้ง
ปี2539 กลางๆปี ผมได้ย้ายมาตกแถวคลองที่ติดกับแม่น้ำเจ้าพระยา ที่มาตกเพราะเห็นปลาขึ้นเล่นน้ำเยอะเลย
              ลืมบอกไปครับ ก่อนหน้านี้ผมหยุดตกไปประมาณ3เดือนกว่าๆ พอมาตกครั้งนี้ก็ซื้อคันเบ็ดใหม่กับรอกใหม่เลย
              หมดตังไปเกือบ1000 ได้ครับ ผมซื้อคันใหญ่เลย รอกก้เสียงดังดี  แต่ผมกับเอามาตกปลาหมอเพราะเห็นมันขึ้น
              เยอะดี แต่มันดันไม่ได้ปลาหมอ มันดันได้ปลาดุกแทน ผมดีใจมาก เพราะมันตัวใหญ่กว่าปลาหมอตั้งเยอะ
              หลังจากนั่นผมก็ตกปลาดุกมาเรื่อยๆ จนกระทั้ง
ปี2539 ปลายปี พ่อผมเห็นผมชอบที่จะตกปลา พ่อก้เลยพาผมไปซื้อ คันเบ็ดใหม่+รอกใหม่ แล้วพ่อก็ซื้อของเค้าด้วย
              ชุดเบ็ดใหม่ของผม คันยี่ห้อ ไดว่า ซามูไร8ฟุต รอกซิลสตาร์  ชุดนี้หมดไป4000ได้ครับ แล้วพ่อก็ซื้อกล่องเบ็ด
            พร้อมทั้งตะขอเบ็ด สายเอ็นลูกหมุน แล้วอีกหลายๆอย่างใส่กล่องเบ็ด  วันรุ่งขี้นพ่อก็ปลุกผมแต่เช้าเลย แล้วบอกว่า
              ไปเด๋วพ่อ พาไปตกปลาที่บ่อตกปลา บ่อนั้นก็คือบ่อเก่าที่พ่อเคยตก คือบ่อ บึงสำราญ นั้นเอง
              พอพ่อไปถึง(กว่าจะถึงหลงตั้งนาน เพราะหน้าบ่อย้ายไปอีกฝั่งนึง หุๆๆ) พ่อผมถึงกับงง ว่าทำไมมันอลังการจัง
            ไม่เหมือนเมื่อก่อนเลย พ่อไปถึงก็ถามแคชเชียร์ว่า ตอนนี้ปลากินอะไรหรอ
              ที่บ่อก็บอกว่า ส่วนใหญ่เค้าใช้ขนมปังป่นกับหัวเชื้อ ค่ะ        พ่อก็จัดมาเลย พร้อมซื้อตะกร้อที่นั่นเลย
            แล้วพ่อก็สอนผมผูกเอ็น ปั่นเหยื่อใส่ตะกร้อ(กว่าจะเป็นโดน พ่อด่าไอค.วาย ตั้งหลายรอบ
              กว่าจะเหวี่ยงเหยื่อให้ตรงได้เล่นผมเหนื่อยเลย พ่อให้ผมใช้ทุ่นจรวด หัดโยนก่อน จนผมโยนได้ตรงแล้วพ่อผมก็
            บอกให้ลองปั่นเหยื่อไม่ต้องใหญ่แล้วโยนไปดู แล้วผมก้ทำได้สำเร็จ ผมโยนได้ตรงแต่ไม่ไกล
            แล้วเราก็มานั่ง ซักพักรอกพ่อผมก็ร้องดังลั่น พ่อผมก็วัดเบ็ดแล้วเย่อกับมัน จนมันขึ้นมา มันคือปลาบึกพ่อบอกผม
            ผมก้ถามต่อว่า มานเหมือนปลาสวายเลยนะ แต่มันตัวใหญ่กว่าเยอะเลย
            พ่อผมก้สอนผมว่า ปลาสวายกับปลาบึกมันแตกต่างกันอย่างไง จนผมเข้าใจผมก็ไปตกกับพ่อผมอาทิตยืละ2-3 ครั้ง
            หลังๆพ่อผมงานยุ่ง็เลยไม่ได้ไปตก ผมก็ตกแต่ปลาดุก ปลาสวาย แถวบ้าน ไปเรื่อยๆ จนกระทั้ง ผมเริ่มเบื่อตกปลา
            ผมก็หยุดตกไปเป็นปีเลย
ปี2543 ผมได้เจอเพื่อนที่ ร.ร. ใหม่ เค้าชอบตกปลาเหมือนกัน ผมก็ชวนเค้ามาตกแถวบ้านผม เค้าติดใจก็ตกกันมาเรื่อยๆ
ปี2545 ผมย้าย ร.ร. แตก็ยังติดต่อเพื่อนคนนี้อยู่ครับ แล้วก็ได้เจอเพื่อนใหม่อีกเค้าก็ชวนไปตกปลา ผมเลยชวนเพื่อนเก่าไป
            ด้วย เพื่อนคนนี้เค้าชวนผมไปบ่อ กระป๋องสี  ตอนแรกผมไปตกได้วันละ ตัว 2ตัว แต่ผมไปตกแทบทุกวัน จนรู้ว่า
            ปลาที่บ่อนี้กินอะไร ก็ตกได้เยอะขึ้นใหญ่ขึ้น  ผมตกแข่งทุกวัน อาทิตย์ เลยครับ จนผมได้รางวัล มาเรื่อยๆ รางวัล
            เล็กๆ แล้วอีกไม่กี่เดือนมีแข่งเงินรางวัลที่1  8000 บาทพร้อมถ้วย ผมก็ลงตกด้วยกันกลับเพื่อนผมอีก3คน
            วันนั่นผมงง มาก ผมได้รางวัลปลาไซร์ ขึ้นเป็นคนสุดท้าย ทั้งที่เหลือเวลาอีกแค่5นาที ผมดีใจมาก
            แล้วผมก็ตกแข่งมาเรื่อย ๆ ได้รางวัลบ้างไม่ได้บ้าง
ปี2548 ผมแยกย้ายกับเพื่อนที่เคยตกด้วยกัน แล้วตอนนี้ก้ไม่ได้เจอกันเลย ผมก้ได้ชวนเพื่อนแถวบ้าน ไปนั่งตกปลาเป็น
            เพื่อนผมแรกเค้าไม่อยากไปแต่ก็ไปเพราะเกรงใจผม ไปๆมาๆ เห็นผมตกได้ก้อยากลองตกมั้ง ผมก็สอนเค้าตก
            จนทุกวันนี้ ดูเหมือนเค้าจะตกเก่งหว่าผมแล้วด้วย อิอิ เพราะผมหันมาเล่น เบส เลยตีสปิน ไม่ถนัด เท่าไรแล้ว
            และทุกๆวันนี้หลัจากว่างงาน ผมก็จะชวนเพื่อนคนนี้ไปตกปลา ที่บึงสำราญเป็นประจำถ้ามีโอกาสได้หยุดงาน

-----------------------------จบล่ะครับ นิยายน้ำเน่า ของเด็กคนนึง ที่รักในการตกปลามาตั้งแต่เด็ก-----------------------------
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
-----------------------------ขอบคุณน้าๆทุกท่านมากนะครับที่ทนนั่งอ่าน ทั้งที่นิยายมันยาวมากๆ-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ผมจึงได้รู้ว่าการที่เราจะตกปลาเก่งได้ นั่นมีเงินมากแค่ไหนก็ซื้อไม่ได้จริงๆ--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------มันต้องอาศัยประสบการณ์ล้วนๆต้องอาศัยความอดทนที่จะรอ--------------------------------