ลูกลำน้ำโขง <คำพูน บุญทวี>
3 ต.ค. 46, 08:31
1
ภาพที่ 1
|
ชื่อหนังสือ ลูกลำน้ำโขง
ผู้เขียน/ผู้แต่ง คำพูน บุญทวี
สำนักพิมพ์ โป๊ยเซียน
ประเภท นวนิยายขนาดยาว เล่มเดียวจบ ปกอ่อน / 320 หน้า เป็นเรื่องราวของหนุ่มลำน้ำโขงที่เป็นพรานปลาบึก มีประวัติการเล่าปลาบึกแถบลำน้ำโขง
บันทึกเป็นนวนิยายชีวิต โศกนาฎกรรม
|
�
�
�
�
�
�
�
�
ไม่น่าเชื่อว่า คำพูน จะเขียนเรื่องที่จบแบบเศร้าๆแบบนี้ด้วย.. (ผมพึ่งอ่าน ทั้งๆที่พิมพ์เมื่อ 2533 โน่น).. สไตล์ของ คำพูน ภาษาเขาเป็นเอกลักษณ์ดี และพยายามสอดแทรกวัฒนธรรม ประเพณีของคนอีสานเข้าไปด้วย เป็นหนึ่งในนักเขียนที่พยายามรักษาเอกลักษณ์และพยายามเผยแพรวัฒนกรรมผ่านตัวหนังสือ และเป็นนักเขียนที่เขียนจนวาระสุดท้ายในชีวิต
นิยายเรื่องนี้ เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับการล่าปลาบึกของพรานล่าปลาแห่งลุ่มน้ำโขง.. เรื่องราวค่อนข้างจะออกมาในรูปแบบของนวนิยาย ที่ผู้อ่านอาจจะเดาเรื่องราวได้ไม่ยาก แต่แกนของเรื่องที่น่าทึ่ง คือ เสมือนเป็นบันทึกประเพณีการล่าปลาบึกของพรานปลาลุ่มน้ำโขง- ภาคอีสานของไทย ผมไม่แน่ใจว่า สภาพการล่าอย่างแท้จริงอย่างไร
ล่าปลาบึก?? ไม่นึกว่าจะมีพีธีกรรมซับซ้อนขนาดนั้น.. แต่เพราะเขาถือว่า ปลาบึกนั้นเป็นปลาเจ้าหรือปลาผี เพราะเป็นปลาขนาดใหญ่สุดในลำโขง แต่ไม่กินสัตว์ กินแต่ตระใคร่น้ำ และไม่กินพวกเดียวกัน การจะล่าปลานี้ ต้องขอจาก "แม่นางทอหูก" เจ้าแม่(ม่าย) ทำพิธีกรรมให้ถูกใจแม่ม่าย
มีพรานไม่กี่คนที่รู้ว่า จะต้องทำพิธีอะไร และมีพรานไม่กี่คนที่อาจหาญล่าปลาบึก! แต่เพช็ร คือ หนุ่มฉกรรจ์ที่ลุ่มหลงการล่าปลาบึก ลุ่มหลงในการประลองพละกำลัง และเชื่อมั่นในตัวเอง ในเวทมนต์คาถาที่ตัวเองเรียนมา
แต่นิยายก็เป็นนิยาย เรื่องจริงจะเป็นอย่างไรไม่รู้นะครับ.. ผมก็ไม่เคยไปดูเขาล่า ขนาดว่ากินยังไม่เคยกินเลย
แต่นิยายเรื่องนี้จบเศร้ามาก.. ฉากการต่อสู้ การล่าที่พรรณนาได้อย่างเพริดพริ้ง และน่าจะทำออกมาเป็นหนัง..
) 