หน้าแรก|กระดาน|รีวิว|ประมูล|ตลาด|เปิดท้าย

เป็นหนังสือการ์ตูนสนุกไม่บีบคั้นอารมณ์ ลายเส้นสวย วาดได้สมจริง ทำเอานักอ่านการ์ตูนบ้านเราเองติดใจกันไปหลายราย  เล่มจบ คือ เล่มที่ 20 เพิ่งคลอดมาเดือนมิถุนายนนี่เอง แต่จริงๆแล้ว ใครที่อ่านถึงเล่ม 18 – 19 ก็คงจะรู้สึกว่าเนือยๆแล้ว ไม่มีอะไรตื่นเต้นอีกแล้ว อยู่ที่ว่าจะจบอย่างไรเท่านั้นเอง หนังสืออกช้า เพราะฉบับญี่ปุ่นเอง ก็เขียนตั้ง 5 ปี

แต่ตั้งแต่เล่มแรกถึงเล่ม 18  อ่านแล้วติดใจในการร้อยเรียงเรื่องราว พูดได้ว่าสนุกมากๆ คือ เป็นเรื่องราวของเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่มีปมในใจ ก็คือ พ่อของเขาเป็นชาวประมงแล้วก็หายไปในทะเล ไม่คืนกลับ เด็กชาย คังบายาชิ เฮียวโกะ ไปรอพ่อที่สะพานปลาทุกวัน ใจหนึ่งไม่เชื่อว่าพ่อตายไปแล้ว อีกใจหนึ่งก็วาดหวังว่า ถ้าหากโตขึ้นไป จะต้องเป็นนักกู้ภัยกลางทะเล ที่จะคอยช่วยเหลือผู้ประสบภัยให้รอดชีวิต  แต่การ์ตูนไม่ได้นำเสนออารมณ์หดหู่ โศกเศร้า หรอกครับ เขาเสนออารมณ์เลือดร้อน ไฟแรง ของ เด็กหนุ่มคนนั้นต่างหาก

หลังจากได้เข้าร่วมกับ Japan Coast Guard ในหน้าที่ของเจ้าหน้าที่กู้ภัยแล้ว เฮียวโกะ ยังหวังว่า จะพัฒนาขีดความสามารถของตัวเองได้อีก โดยการพยายามเข้าหน่วย ทคคิว ซึ่งหน่วยนี้จะคัดเลือกหัวกะทิมาจากหน่วยกู้ภัยต่างๆ เช่น จากหน่วยดับเพลิง หน่วยกู้ภัยทางทะเล เฉพาะระดับหัวกะทิเท่านั้น จะผ่านการคัดเลือก แล้วเมื่อผ่านแล้วก็จะถูกฝึกหนัก โหด เพื่อรีดเอาขีดความสามารถของบรรดาหัวกะทิเหล่านี้ออกมาใช้งานในการกู้ภัย

การกู้ภัยในที่นี้ หมายถึง การช่วยชีวิตคนที่ประสบภัยกลางทะเล ไม่รวมถึง “สิ่งของ” เรือ หรือทรัพย์อื่นใด เอาชีวิตให้รอดก่อน เป็นไปได้ว่าญี่ปุ่นเอง เป็นประเทศที่เป็นเกาะใหญ่ ล้อมรอบด้วยทะเล อาชีพของเขาคือ หากินกับทะเล การมีหน่วยกู้ภัยทางทะเลที่มีประสิทธิภาพจึงจำเป็นอย่างยิ่ง

เป็นการ์ตูนออกไปทางดราม่านิดหน่อย พระเอกไม่ได้เก่ง หรือสมบูรณ์แบบอะไรหรอกครับ ก็เลยกลายเป็นปมให้คนอ่านลุ้นว่า แล้วเจ้านี่มันจะเข้าทคคิวได้อย่างไร แต่อย่างที่บอก มีแรงอึดจากปมที่พ่อหายไปในวัยเด็กนั่นแหละ คอยทั้งฉุดทั้งผลักให้ไปถึงเป้าหมายของการเป็นเจ้าหน้าที่กู้ภัยที่พร้อมจะไปในทุกที่ที่ผู้มีประสบภัย
คนเขียนได้รับการสนับสนุนจากหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง ทำให้การหาข้อมูล การนำเสนอ ทำออกมาได้อย่างสมบูรณ์แบบ เหมือนเราเฝ้ามองการทำงานของเจ้าหน้าที่หน่วยงานนี้จริงๆ  แล้วก็ต้องคอยลุ้นระทึกไปกับเหตุการณ์ต่างๆที่ทีม ทคคิว ต้องเข้าไปทำงาน – นอกจากนี้ยังได้ความเข้าใจในเรื่องการบริหารทีมงานด้วย ยิ่งต้องการทีมงานที่มีประสิทธิภาพยิ่งต้องเคี่ยวกรำหรือมีกลยุทธ์ในการบริหาร

แต่ก็อย่างว่า การ์ตูนเรื่องนี้ ไม่ใช่การ์ตูนซีเรียส แม้ว่า จะกึ่งๆ สารคดีในบางตอนก็ตาม โดยเฉพาะบันทึกของคนเขียน ยังกับอ่านสารคดีเต็ม ๆ แทรกมาทุกเล่มเลย แต่ถ้าพูดถึงอารมณ์แบบนิยาย -- ใช้ได้เลยครับ สมแล้วที่มักจะมีคนถามถึง