หน้าแรก|กระดาน|รีวิว|ประมูล|ตลาด|เปิดท้าย

เท่าที่พอจำความได้
รวมถึงจากรูปถ่ายและคำบอกเล่าของยายและคนอื่นๆ
แม่เป็นคนผิวขาว  รูปร่างใหญ่
นอกจากนี้  แม่ยังเป็นคนขี้โรค
สังเกตได้จากบัตรประจำตัวคนไข้ตามโรงพยาบาลและคลีนิคต่างๆ
ซึ่งแม่คงเคยเข้าออกอยู่เป็นประจำ
แม่มีหนุ่มๆ มาชอบและหมายปองอยู่มาก
แต่ผู้ชายที่โชคดีคือ พ่อของผม
แม่เป็นคนตรง สู้ และดุ
ทุกครั้งจะคอยสั่งสอนอบรมยามที่ลูกทำไม่ดีไม่ควร
แม่เป็นคนมีบุญมาก
ทำให้แม่ไม่ต้องทนทุกข์ทรมานอยู่ในโลกใบนี้นาน
แม่จากไปอย่างไม่มีวันกลับด้วยโรคหัวใจที่รุมเร้าแม่มาโดยตลอด
...
หลังจากนั้น  ผมก็ไม่เคยพบแม่อีกเลย
แต่รู้ได้จากคนรอบข้างว่าแม่ยังคงอยู่ใกล้ๆ ผมเสมอ
นับเป็นเรื่องแปลก  ที่แม่มาช่วยแม่เลี้ยงดูแลน้องชายคนเล็กของผมเมื่อยังเยาว์วัย
มีคนเห็นแม่มายืนอยู่ใกล้ผม  ครั้งงานทำบุญบ้านพี่สาวผมเมื่อไม่นานมานี้
แล้วในที่สุด  ผมก็ได้พบแม่อีกครั้ง
หลังจากที่ไม่ได้พบกันมานานกว่า 27 ปี
แม่แต่งตัวค่อนข้างทันสมัย
แม่ผิวขาว  หน้ากลม
เราพบกันใกล้สถานที่แห่งหนึ่งคล้ายกรงนก
บทสนทนาระหว่างเราสั้นๆ และมีเพียงไม่กี่ประโยค
...
ผม - แม่!  แม่จริงๆ ด้วย
แม่ - วันนี้มีลางสังหรณ์นะ  ว่าจะได้เจอ
แม่ยื่นมือมาหาผม  มือแม่ขาวนวล  ผมจับมือแม่ไว้  และกอดแม่...
ผม - แม่  ทำบุญไปให้  แม่ได้รับไหม
แม่ - ได้รับสิ
...
นับเป็นบทสนทนาและช่วงเวลาที่สั้นมากที่มีระหว่างเรา
แต่มันตราตรึงอยู่ในจิตใจ
แม้ยังมิอาจรู้ได้ว่า  แม่มาในครั้งนี้เพื่อที่จะบอกอะไร
หรืออาจเป็นเพราะถึงวันและเวลา  ที่เราจะมีโอกาสได้พบกันอีก
ผมเสียใจที่มีโอกาสเพียงน้อยที่จะมอบสิ่งดีๆ ให้แก่แม่
แต่อยากจะบอกกับน้าๆ พี่ๆ เพื่อนๆ
ที่คุณแม่ยังคงมีชีวิตอยู่ว่า
ยังมีโอกาสในวันนี้ที่จะมอบสิ่งดีๆ ตอบแทนท่าน
ทำให้ท่านมีความสุข  อย่าทำให้ท่านเสียใจ
เพราะสุดท้าย... ไม่ว่าท่านหรือเราก็คงต้องจากกันไป
แต่จะพบกันอีกหรือไม่  ไม่มีใครรู้
เหมือนอย่างที่ผมได้พบกับแม่อีก...ในครั้งนี้...
...
ปลาเข็ม
8 พ.ย. 47