หน้าแรก|กระดาน|รีวิว|ประมูล|ตลาด|เปิดท้าย

ย้อนนึกกลับไปในช่วงวัยเด็ก อ้า...มันช่างเหลือเกิน(10ปีก่อน) คันลูมิส6ฟุต รอกไดว่า กับพรรคพวกได้เริ่มออกตะเวรตกปลากันตั้งแต่ใต้สะพานเดชาติวงศ์จ.นครสวรรค์ หน้าศาลากลางไล่จนไปถึงรร.อนุบาล แรกก็ตกกันไม่ค่อยเป็นหรอกครับ อาศัยดูคนนูนบ้าง คนนี้บ้าง อ่านหนังสือบ้าง เสาร์อาทิตย์เมื่อไหร่เป็นเจอกัน ตกมาได้เกือบปีพื้นฐานการตกก็ได้เกือบหมดแล้ว ตกได้ด้วยเหยื่อลูกปลาครั้งแรกก็ที่นี่ครับตรงหน้าศาลากลางจ.บริเวณเรือเหล็กสูบน้ำเก่าๆ ได้กระสูบมาตัวเกือบโล สุดยอดความรู้สึกเลยครับในตอนนั้น จะว่าไปแล้วที่ตรงนี้กระสูบเยอะมากครับ หน้าร้อนที่ไรเป็นได้เสียเงินซื้อสปูนทุกที เหยื่อปลอมก็เคยทำมาลองตีดูครับบริเวรหลังบ้านพักครู ว.เทคนิค กินด้วย โอ้ พระเจ้าจอช์จมันยอดมาก แต่ดันหลุดครับเพราะมุดที่ยึดตะขอไม่แน่นพอ ถัดมาเป็นแถวแพริมชนก่อนที่จะสร้างบรรไดปูน ตรงนี้ก็สุดเหมือนกันครับ ปลากดตัวเบ้งๆทั้งนั้นถ้าอุปกรณ์ดีๆนะ มีอยู่หลายครั้งด้วยกันที่มันกินจนเบ็ดง้างเลย ได้ตัวใหญ่สุดจากหมายธรรมชาติก็ที่นี่แหละครับปลาเทโพ3โลกว่าได้ด้วยลูกชิ้นปลาคุยโม้กะเพื่อนๆไปได้เป็นเดือนๆเลยครับ แล้วก็ปลากาบริเวณนี้มีเยอะมากๆครับได้เกือบทุกครั้งที่ไปตกใหญ่สุดนี่โลกว่าๆเลยครับ ว่างก็ชวนเพื่อนๆไปซื้อตะกั่วมาหลอมเอง(มีคนนึงสูดไอตะกั่วจนต้อง โรงพยาบาลเลย) ชีวิตการตกปลาของผมอาจจะพูดได้ว่าผูกพันธ์กับแม่น้ำสายนี้ที่เป็นทั้งครูและเป็นทั้งเพื่อนของผม แต่มาวันนี้สถานที่นี้ไม่มีอะไรให้ผมอีกแล้วครับ ทั้งปลาที่โดนการจับอย่างล้างผลาญ(ตกช่วงหลังๆเจอแต่ขยะ)การเปลี่ยนแปลงสภาพพื้นที่ ผองเพื่อนที่เลิกตกปลาและแยกย้ายกันไปเรียนที่อื่น ความลุ้นระทึกให้ถึงวันเสาร์อาทิตย์ไวๆเมื่อครั้งก่อน ความสนุกในการรอปลากินเหยื่อ และอะไรอีกหลายๆอย่าง  เหลือไว้แต่ความทรงจำดีๆในก้อนสมองของผมเพราะนี่เป็นสิ่งที่ผมไม่สามารถเรียกคืนกลับมาได้ ถ้าผู้อ่านมีวันเวลาแบบนี้ ควรจะสนุกกับมันให้เต็มที่ครับเพราะช่วงเวลาแบบนี้ท่านไม่สามารถเอากลับคืนมาได้อีก
บทความนี้อุทิตย์ให้กับผองเพื่อนและสายน้ำเจ้าพระยาครับ