หน้าแรก|กระดาน|รีวิว|ประมูล|ตลาด|เปิดท้าย

คลิปที่ 1

***บันทึกจากความทรงจำในอดีต “ อินทรีใหญ่ที่ไม้รูด” ตอนที่ 3 (ตอนจบ)




เรือเดินเครื่องเบาๆ วิ่งเอื่อยๆหันหน้าเข้าหาฝั่งด้านเขาบรรทัด เพื่อนผลักคันบังคับหางเสือไปทางขวา แล้ววาดหางยกขึ้นแขวนกับเชือก(ทำเป็นห่วงคล้องกับพื้นเรือ)ดับเครื่องยนต์ หันมามองผมสักครู่ ก็ร้องบอกผม”ทิ้งสมอพี่..ถึงพื้นแล้วปล่อยเชือกไปสัก 3 วา แล้วมัดเลย” ผมมองเชือกสมอไหลลงน้ำ มองเห็นเป็นทางลงไปก้นทะเล น้ำค่อนข้างลึก ประมาณ 10 วา ได้ ค่อนข้างเชี่ยวมองเห็นเกลียวน้ำเป็นสายเวลาผ่านเชือกสมอ พอมัดเสร็จ หัวเรือก็ค่อยๆเบนไปทางไม้รูด ท้ายไปตลาด เพื่อนร้องว่ากำลังดี เหมาะเลย มันก้มลงไปรื้อถุงกระสอบปุ๋ยใส่ม้วนเบ็ด เลือกม้วนที่มัดกับตาเบ็ดเบอร์ 10 เกี่ยวเหยื่อส่งให้ผม ๆร้องถามว่า”จะตกฉลามหรือไง ทำไมเบ็ดตาใหญ่จัง” มันยิ้มเห็นฟันขาวบอกว่า”ตาใหญ่ๆหน่อยดี แถวนี้ปลาใหญ่เยอะ เผื่อเจอกันจะได้ไม่เสียโอกาส ปากมันใหญ่ เวลากระชากเบ็ดจะได้เข้าวงปาก เบ็ดเล็กไม่ค่อยได้กิน” ผมไม่ตอบว่าอะไร คลี่สายเบ็ดออก เหวี่ยงสายควงเหนือหัว ขว้างไปทางหัวเรือ สายเบ็ดลอยละลิ่วไปตกน้ำดังโครมใหญ่  ดึงๆรั้งๆไม่ให้สายขดเป็นเงื่อน เวลากระชากแรงๆสายอาจขาดได้(นึกถึงสมัยเด็กๆแล้วยิ้มขันๆกับตัวเอง หัดตกปลาหมอน้ำจืด ไล่จับตั๊กแตนตัวเขียวๆ มาเกี่ยวเบ็ด พยายามซ่อนตาเบ็ดไว้ในตัวตั๊กแตนไม่ให้ปลาเห็น กลัวมันไม่กินเหยื่อ) มาตกปลาทะเลไม่เห็นต้องซ่อนตาเบ็ดเลย เบ็ดพอกตาเสียอีกไม่ค่อยจะได้ตัว ปลาทะเลอาศัยหากินเป็นฝูงใหญ่ เวลาหิวแย่งเหยื่อกัน มันไม่สนหรอกว่ามีเบ็ดหรือไม่ เห็นเป็นงับทันทีถ้าเกิดหิวได้เวลากิน สังเกตได้ว่าปลาจะหิวเหยื่อหรือไม่ ให้มองที่น้ำ ถ้าขยับขึ้นหรือลง กลิ่นเหยื่อจะลอยไปหาที่มันอยู่ ปลาจะฉวยเหยื่อตอนนั้น ถ้าน้ำหยุดเดิน ปลาก็จะหยุดหากินเหมือนกัน ลองสังเกตดูนะครับ


    เสียงเพื่อนรื้อสายเบ็ดดังกุกกักอยู่ท้ายเรือ สักครู่ก็เหวียงเบ็ดไปทางท้ายเรือ คืนนี้มันมาแปลก ใช้สายตกปลาแค่ 2 สายเอง ยังกะจะรู้ว่าผมจะถามร้องบอกมาว่า”คืนนี้ไม่เอาไอ้เก่ยแล้วอยากได้ปลาใหญ่ๆ กุเลา สากเหลือง หรือนวลจันทร์ได้ยิ่งดี ใช้หลายสายเดี๋ยวฉวยพร้อมกัน จะพันกันซะหมด อดกันพอดี” ผมยิ้มๆไม่ว่าอะไร เอนตัวลงนอนหัวหนุนโฟมเก็บสายเบ็ด ตามองเดือนที่ขึ้นสูงแล้ว แสงขาวนวลฉาบไปทั่วทะเล สว่างจนขนาดมองเห็นลายมือตัวเองได้ เสียงคลื่นไหวระริกๆมากระทบท้องเรือเบาๆ ลมหนาวพัดเสียงดังซู่ยาว คลอเคลียกับยอดสนบนหาดหน้าเขาล้านได้ยินชัดเจน  อากาศเริ่มหนาวเย็นขึ้น ผมล้วงมือไปหยิบเสื้อกันหนาวของทหารตัวหนาใหญ่มาสวม เอาครอบหัวคลุม ถามเพื่อนว่าเอาเสื้อกันหนาวมาหรือเปล่า มันไม่ตอบ นอนขดเงียบอยู่ท้ายเรือ แต่ยกมือโบกเหมือนจะตอบว่าเอามา เสียงคนสนทนากันดังงุมงัมได้ยินเป็นระยะๆ เหมือนอยู่ใกล้ๆแต่เสียงเพื่อนร้องบอกมาว่าเขาคุยกันแถวๆหินหน้าเขาล้าน พวกตกปลาเหมือนกัน ก็แปลกดีว่าเสียงเดินทางได้ไกลยามเดินผ่านน้ำมา แม้ว่าเราจะวิ่งเรือมาไกลมากแล้ว แต่ยังได้ยินเสียงเลย ผมขยับตัวอย่างอึดอัดเพราะนิ้วชี้ที่สัมผัสสายเบ็ดไว้ ไม่มีปลาตอดเลยนานแล้ว อย่างกะรู้ใจ เพื่อนผมร้องบอกมาว่า”รอเดี๋ยวนะพี่ พักสายตาของีบแป๊ปนึง ถ้าไม่ได้เรื่องแล้วค่อยย้ายหินกัน” ผมรับคำอือๆ ขดตัวเอาฝ่ามือเข้าหว่างขาตัวเอง เพราะรู้สึกเริ่มเย็นยะเยือก อากาศหน้าหนาวในทะเลก็แบบนี้แหละ หนาวเย็นยิ่งกว่าบนบกเสียอีก ถ้าไม่มีปลาฉวย กว่าจะงีบหลับได้ใช้เวลานาน นอนคิดใจไปถึงบ้าน ป่านนี้แม่คงเข้านอนแล้ว แกบ่นผมบ่อยๆเวลาไปตกปลาวันหยุดหน้านี้ “หนาวก็หนาว นอนก็ไม่หลับ กินก็ไม่สะดวก แล้วจะไปทรมานทำไม..ลูกเอ๋ย” ผมได้แต่ยิ้มแห้งๆบอกว่ามันสนุกดีออก ได้กับข้าวกลับบ้านด้วย แกร้องฮึ..”ฉันมีปัญญาซื้อทำให้แกกินได้ ไม่ต้องลำบากไปหามาให้หรอก..ฯลฯ” คิดจนเพลินเริ่มเข้าภวังค์..


    เสียงดังพรับใหญ่ๆดังมาจากท้ายเรือ ผมสะดุ้งหันหน้าไปมอง เห็นเพื่อนกำลังโลดทะลึ่งพรวดขึ้นทั้งๆกำลังนอน มือซ้ายรั้งสายเบ็ดที่กำลังเต้นออกจากมือ ดังเพรี๊ยะๆลั่นไปหมด แต่อาการรั้งสายเบ็ดเหมือนจะเอาไม่อยู่ สายเอ็นยังเต้นออกจากมือ โฟมกระเด็นอยู่ข้างๆตัว ผมร้องถามว่า”เฮ้ย..ปลาอะไรหนักขนาดนั้น เอาไม่อยู่หรือ”มันไม่ตอบ อัดสายหน้าตาแดง มองไปที่สายเอ็นที่เหลืออยู่ไม่มากแล้ว ร้องบอกผมให้หยิบสายว่างมาให้ที ผมลุกขึ้นวิ่งไปท้ายเรือ ล้วงสายจากถุงส่งให้ มันบอกให้เอาต่อกับโฟมที่อัดปลาอยู่ สายจะไปหมดแล้ว ผมมัดสาย 2 ทบกับก้นโฟม แล้วคลี่สายส่งให้ สายในมือมันหมดพอดี หันมาคว้าสายจากมือผมไปรั้งปลาต่อ โฟมก้อนแรกที่ลงน้ำไปแล้วก็ดำหายไปใต้น้ำ แต่อาการรั้งสายไม่อยู่ก็ยังเหมือนเดิม เสียงดังพรืดๆออกจากมือเพื่อน มีเสียงดังเพรี๊ยะลั่นขึ้น  มันล้มลงก้นกระแทกพื้นเรือ ร้องดังเฮ้อ..ยาว ได้ยินเสียงหอบ เหงื่ออกเต็มหน้า ผมถามอย่างฉงนว่า”ปลาอะไร ทำไมเอาไม่อยู่ สายขาดจนได้” เพื่อนตอบหอบๆว่า”สงสัยไม่ปลานวลจันทร์ ก็ฉลามใหญ่ๆมากไม่น่าต่ำกว่า 20 โลฉันจิกสายจนนิ้วไหม้แล้ว ก็ยังเอาไม่อยู่ มันไปอย่างเดียวไม่หันกลับเลย ต่อสายก็แล้ว ขาดจนได้ เสียดายได้ตัวคงขายได้หลายเงิน” สันนิจฐานกันว่าเป็นปลานวลจันทร์ เพราะการกินเหยื่อมันไม่มีชิม กระชากเลย ไปอย่างเดียว ไม่เข้าหิน ไม่โลดขึ้นเหนือน้ำเหมือนกุเลา หรือปลาสาก อินทรี คล้ายๆกระเบน แต่กระเบนวิ่งๆไปแล้วจะอุบตัวก้นทะเล ไม่ค่อยวิ่งต่อ แต่นวลจันทร์จะวิ่งเหมือนปลาโอใหญ่(ทูน่า) หมดแรงก็ตาย ไม่หมดก็ขาด มักไม่ได้ตัว ที่เห็นขายในตลาดตัวใหญ่เป็นสิบๆโล ส่วนมากตายอวนล้อม ตัวใหญ่แค่ไหนก็ไม่รอด หนีไม่พ้น

“ข้อมูลของปลานวลจันทร์ทะเล”



มี ลักษณะทางกายภาพคือ  เป็นปลาที่มีรูปร่างยาวเพรียว  ลำตัวแบนข้างเล็กน้อย  ค่อนข้างกลม  ตามีเยื่อไขมันคลุมตลอด  เกล็ดมีขนาดถี่  เป็นเกล็ดประเภท  Cycloid  Scale  เรียบไปตามตัว  ครีบหลังและครีบก้นมีเกล็ดติดตามก้านครีบ  มีเส้นข้างลำตัว  (Lateral  line)  เห็นชัดเจน  ครีบหางเว้าลึกแบบส้อม  (Forked  type)  ตัวเต็มวัยมีขนาดลำตัวยาวกว่า 1 เมตร  หนักกว่า  15  กิโลกรัม  ตามปกติอาศัยอยู่ในทะเล  เป็นปลาว่ายน้ำเร็ว  อาศัยบริเวณผิวน้ำ (Pelagic  fish)  มีนิสัยชอบย้ายถิ่นอาศัยเพื่อการหาอาหารและผสมพันธุ์ :ข้อมูล..วิกิพิเดีย



ปรึกษากันว่าเอาอย่างไรต่อ เพื่อนว่าเสียฤกษ์แล้ว ย้ายหินดีกว่า ผมพยักหน้า ไปก็ไป เวลาตกเหลืออีกนาน ยังไม่สี่ทุ่มเลย สงสัยว่าพวกเขาล้านไม่ย้ายไปไหน คงได้ปลาบ้าง ไม่คงได้ยินเสียงเครื่องเรือวิ่งหาหินแล้ว ถามเพื่อนว่า ปลาอั้งเก่ยที่ตกได้ไม่เอี่ยนหรือ  เพราะจะอยู่ตกถึงเช้า เพื่อนตอบว่า ฉันเอาขึ้นจากแช่น้ำแล้ว ตัวแห้งๆไม่เอี่ยนหรอก อากาศหนาวแบบนี้ ผมพยักหน้าเดินไปหัวเรือเตรียมถอนสมอเรือ ย้ายหาหินใหม่





****ขอพักครึ่งเวลา ขอตัวไปจัดการลูกๆข้างล่างก่อน เริ่มเห่าเสียงดังแล้ว ต้องไปอยู่ใกล้ๆร้องเรียก ไม่ไปก็ประสานเสียงเห่าลั่นบ้านเลย..เซ็ง..จริงๆ****




****ขอบคุณครับ****