หน้าแรก|กระดาน|รีวิว|ประมูล|ตลาด|เปิดท้าย

เชิญชมครับ

พิมพ์ใหญ่

สรางในสมัยอู่ทองประมาปี พ.ศ.1800ถึง2031

เป็นพระกรุแต่พบในถ้ำก็มีอารามร้างก็มี

พระองค์นี้น่าจะอยู่ในบริเวณที่อากาศถ่ายเทได้ดีและแห้งไม่ชื้นแฉะ

ขยายภาพดูเลยครับ

องค์นี้ปิดทองก่อนลงกรุ แล้วกาลเวลาก็ทำไห้ตะกั่วเกิดสนิม สนิมตะกั่วจะเป็นสีขาวถ้าพระอยู่ในที่แห้งอากาศถ่ายเทดีสนิมตะกั่วจะเป็นสีขาวแบบแน่นๆทั่วองค์พระและสนิมขาวจะไม่หนาเพราะอยู่ในที่แห้งจึงไม่มีกรดหรือด่างมาเร่งปฏิกริยา

เมื่อสนิมตะกั่วทำปฏิกริยากับแผ่นทองบางๆ ที่ปิดองค์พระก็จะทำไห้ทองที่เป็นสีทองข่อยๆเป็นสีน้ำตาลแต่จะเป็นส่วนสูงขององค์พระเช่นพระเกศ จมูก อก ขอบบนแขนขาและฐาน ปฏิกริยาที่เปลี่ยนทองเป็นสีน้ำตาลคือสนิมทองต้องใช้เวลาเป็นร้อยๆปี

พระองค์นี้เป็นพระสภาพใช้สมบุกสมบันครับ เล่นน้ำทะเลก็หลายครั้ง ลงเล่นน้ำในอ่างอาบน้ำโดนน้ำสบู่เหลวบ่อยมาก ผมไม่ชอบถอดพระเวลาอยู่นอกบ้าน เคยถอดนาฬิกา สร้อยคอพระเครื่อง รอบสุดท้ายเที่ยงคืนแล้วลืม ไม่ได้คืนแม่บ้านบอกไม่เห็น ซวยจริงๆ

ไปเทียวบ้านเมียเคยแกะเอามาส่องกล้องแล้วหล่นดินลูกรัง ญาติเมียขอดูแล้วทำตกดีที่ไม่บุบไม่คดงอ ผมเองยังทำตกเลยพระท่านหนักครับจะจับแรงก็ไม่ได้สนิมสวยๆหลุดติดมือ

พูดถึงสนิมตะกั่วหลุดติดมือก็เกิดจากบริเวณขอบๆที่เป็นเหลี่ยมพระเริ่มจะปริแตกจากข้างในออกมาแต่เนื้อตะกั่วจะไม่แตกนะ จะแตกหลุดก็เฉพาะสนิมขาวสนิมไขเท่านั้นแล้วเมื่อเราส่องดูบริเวณนั้นจะเห็นตะกั่วเป็นสนิมตีนกาผิวตะกั่วจะไม่เลียบมันจะเป็นตะปุ่มตะป่ำเล็กมาก. ถ้าผิวตะกั่วดำเลียบเป็นพระเก๊นะครับ

ไขตะกั่วบางที่เริ่มอมชมพู

บางที่ไขขาวก็อมส้ม

คราบนวนกรุก็ยังมีที่ใต้วงแขนตามซอกเกศ ซอกคอพระ.ซอกฐานพระ

พระท่ากระดานแท้รอยสิ่วตัดจะต้องเว้าตรงกลางระหว่างขอบหน้าพระกับหลังพระ

ไห้ดูองค์ที่พระหัตถ์ซ้ายความคิดผมนะ(ท่านฤาษีคงจะอายุมากแล้วเลยตอก ร่องนิ้วโป้งไม่ถูกที่ท่านเลยตอกใหม่เป็นแยกตัวyเลย)