หน้าแรก|กระดาน|รีวิว|ประมูล|ตลาด|เปิดท้าย

สวัสดีครับ

ก่อนอื่นต้องขอแก้ข้อกล่าวหาก่อน เมื่อวันเสาร์นั้นหลังจากที่ผมส่ง short message ไปให้แพรวแล้วนั้น ผมไม่ได้โทรศัพท์ของแพรวเลยนะครับ ไม่ใช่ "รับแล้วไม่พูด"  ผมปิดเสียงไว้ กว่าจะรู้ว่าแพรวโทรมา ก็ตอนเที่ยง กับตอนเย็นที่เห็น miss call แต่ไม่ได้โทรกลับ

ไม่แปลกหรอกครับที่แพรวจะไม่เข้าใจอารมณ์ของผม เพราะผมเองก็ยังต้องใช้ความพยายามที่จะเข้าใจมัน คืนวันศุกร์ที่เราคุยกันทางโทรศัพท์ แพรวเผลอตัวเรียกผมว่าพี่อยู่หลายครั้ง มันทำให้ผมรู้สึกแปลกๆ ผมไม่แน่ใจว่าแพรวคุยกับผม หรือคุยกะใครอยู่ คืนนั้นผมทิ้งเพื่อนสองคนไว้ในร้านเหล้า ส่วนผมออกมานั่งเงียบๆคนเดียวข้างถนน คิดทบทวนเรื่องราวที่ผ่านมา....
...สายวันเสาร์ผมตื่นขึ้นมา พบชายแปลกหน้าในกระจกเงา...
  .....ใช่หรือไม่ บางครั้งคนเรายิ่งพยายามจะเข้าใจตนเอง กลับยิ่งรู้จักตัวเองน้อยลง ...

เมื่อค้นพบว่าเราไม่มีตัวตนต่อคนที่มีความหมายต่อเรา ทางเดียวที่จะดำเนินชีวิตต่อไปได้คือคงต้องตัดใจและยอมรับกับความเป็นจริง “ If I don’t be your love in this world then I will be in the next one. Don’t be late.” ผมไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้ผมส่ง sms นั้นออกไป อาจจะเป็นเพราะผมต้องการมากกว่าเป็นแค่เพื่อนกัน ผมรู้สึกผิดและเสียใจที่สร้างความลำบากใจให้แพรว แต่ยังไม่พร้อมที่จะอธิบาย จึงไม่ได้โทรกลับ.…

วันอาทิตย์…  แสงแดดกระทบผิวน้ำเป็นประกาย สายเบ็ดทอดตัวสู่ใต้ผิวน้ำ ผมกลับมานั่ง ณ.ริมสายน้ำที่เดิม ความชุ่มเย็นของสายน้ำคล้ายจะซึมผ่านสู่จิตใจช่วยคลายความร้อนรุ่มให้เย็นลง โค้งฟ้าและผืนน้ำรับผมไว้ในอ้อมกอดเพื่อปลอบประโลมความทุกข์ใจ ผมรู้สึกรักสายน้ำ รักปลาทุกตัวภายใต้สายน้ำนั้น พลันผมรู้สึกว่าถ้าเพียงแต่มีปลาสักตัวมากินเหยื่อโศรกนาฏกรรมคงต้องเกิดขึ้น ความรักของผมก็คงไม่มีความหมาย ...
  ..แต่ใช่หรือไม่ คนเรามักจะทำร้ายคนที่เรารักโดยไม่ตั้งใจ..

ในตอนนั้นผมรู้สึกว่า เรื่องราวทั้งหลายตั้งแต่วันแรกที่เราคุยกันเหมือนเกิดขึ้นเมื่อวานนี้ ด้วยจิตใจที่สงบลงทำให้ผมตระหนักได้ว่า คงจะดีกว่าถ้าความสัมพันธ์ระหว่างเรายังคงเดิมเฉกเช่นวันวาน ผมจึงได้ส่ง msg ไปบอกแพรว “ Angle came from heaven yesterday and told me that we just be friend.”
....กลับมาถึงกรุงเทพ ชายในกระจกเงานั้นผมรู้จักดี...

สุดท้ายนี้อยากจะขอโทษแพรวอีกสักครั้งกับเรื่องราวทั้งหลายที่ผ่านมาสองสามวันนี้ ผมไม่ได้มีเจตนาจะเล่นเกมใดๆกับแพรว เพียงแต่มันเกิดสมรภูมิขึ้นภายในใจของผมเองเท่านั้น จึงทำอะไรแปลกๆออกไป หวังว่าแพรวคงจะให้อภัยและยังคงเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน

คิดถึงเสมอ