หน้าแรก|กระดาน|รีวิว|ประมูล|ตลาด|เปิดท้าย

และแล้วเหตุการณ์ก็มาถึงภาคจบจนได้ สำหรับท่านที่เริ่มอ่านกรุณาไปเริ่มอ่านตั้งแต่ภาค 1-4 ในกระทู้ด้านล่างมิฉะนั้นอาจจะ งง มากมาย
ก่อนอื่นก็ต้องอธิบายนิดๆก่อนนะครับ เป็นเรื่องสั้นที่ผมแต่งขึ้นเอง อาจมีบางภาคที่ขาดๆเกินๆนั่นเพราะผมไม่ค่อยมีเวลาพิมพ์เพราะต้องทำงานด้วย
พิมพ์ไปคิดไปว่าเนื้อเรื่องจะไปทางไหน เพราะไม่ได้ร่างเนื้อหาไว้ก่อนที่จะพิมพ์ เป็นเรื่องสั้นออกแนวแปลกนิดๆ เพราะไปจับชายสองคน
ที่ไม่เคยตกปลามาก่อน และไม่รู้ว่าปลาชนิดไหนกินเหยื่ออะไร ตอนจบอาจไม่แฮปปี้เท่าไหร่ ก็ต้องขออภัยไว้ด้วยครับ ว่าแล้วก็เชิญอ่านต่อคร๊าบบบ
--------------------------------------------------------

ต่อจากตอนที่แล้ว




จนเวลาผ่านไป 3วันปลาก็ยังไม่ยอมกินเหยื่อเทพๆของทั้งสอง ทิดมาเลยคิดต่อว่า สงสัยมะพร้าวมันคงจะอ่อนและน้อยไป เลยจัดการใช้มะพร้าวแก่มัดติดกัน 10ลูกแล้วใช้เบ็ดเกี่ยวที่เปลือก พร้อมกับยกมะพร้าวทั้งสิบลูกขึ้นแล้วทุ่มลงน้ำแหลกกระจายเสียงดังสนั่น พร้อมเอ่ยออกมาว่า เอาละชะโดเอ๋ยนี่คือเหยื่อเทพขั้นสุดยอดตั้งสิบลูกแน่ะไม่กินให้รู้ไป ฝั่งทิดมาเมื่อเห็นดังนั้นก็จัดการเกี่ยวเบ็ดเข้ากับขั้วมะขวิดอีกสิบลูกแล้วยกอุ้มทุ่มลงน้ำเสียงดัง ตุ้มมมมม พร้อมเอ่ยออกมาว่า เอาละชะโดเอ๋ยนี่คือเหยื่อ มะขวิดแห่งเว็ปสยามที่เขาว่าปลากินดีที่สุดสามวันที่แล้วมันคงน้อยไป ทีนี่สิบลูกเลยเสร็จข้าแน่
  แล้วทิดมีและทิดมาก็นั่งเฝ้าเบ็ด รอว่าเมื่อไหร่ชะโดมันจะกินสักที และแล้วผ่านไป 20ปีทั้งสองก็ยังนั่งรออยู่แบบนั้นโดยไม่ยอมไปไหน ส่วนชาวบ้านที่มายืนเชียร์อยู่ด้านหลังทั้งสองตอนนี้ไม่มีใครแล้วคงมีแต่ต้นไม้ต้นหญ้าขึ้นเต็มไปหมด ขอบบ่อฝั่งทิดมีก็มีต้นไม้บางชนิดเกิดขึ้นมา สักสิบต้นได้ ฝั่งทิดมาก็มีต้นไม้บางชนิดเกิดขึ้นมาหลายสิบต้น แต่ทั้งสองก็ไม่ได้สังเกตุเพราะมัวแต่นั่งจ้องเบ็ดของตัวเอง
  สักพักก็มีเด็กอายุ 7ขวบเดินเข้ามาหาทิดมี พร้อมพูดว่า ลุงๆแม่หนูบอกว่าเลิกตกได้แล้ว ทิดมีไม่ว่าอะไรเพราะเห็นเป็นเด็กก็ได้แต่ยิ้มให้
    แล้วเด็กคนนั้นก็เดินข้ามไปฝั่งทิดมา และก็พูดเหมือนเดิม ลุงๆแม่หนูบอกว่าเลิกตกได้แล้ว ทิดมาก็ยิ้มให้แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร
และแล้วเวลาก็ผ่านไปอีกรวมๆแล้วตั้งแต่เริ่มตกเบ็ดครั้งแรกอีก 30ปี ทุกอย่างมันดูเปลี่ยนไปหมด .ในบ่อที่ทิดมี และทิดมาเคยนั่งตกปลาอยู่นั้น ตอนนี้น้ำมันหืดแห้งเหลือน้ำแค่เท่าตาตุ่ม ในบ่อนั้นมีชะโดยักษ์ตัวใหญ่อยู่หนึ่งตัวร่างกายมันผอมโซมากๆ และในก้นบ่อนั้นเต็มไปด้วยผลของมะพร้าว และผลของลูกมะขวิดจำนวนมาก และริมๆขอบบ่อฝั่งทิดมีขณะนี้มีต้นมะขวิดขนาดใหญ่จำนวนมากเต็มไปหมดลมพัดมาทีลูกมันล่วงลงไปในบ่อที และขอบบ่อฝั่งทิดมาขณะนี้มีต้นมะพร้าวสูงใหญ่เกิดขึ้นรอบๆบ่อลมพัดมาทีลูกที่แห้งแก่เต็มทีล่วงลงสู่ก้นบ่อที รูกร่างของทิดมี และทิดมาตอนนี้เปลี่ยนไปผมยาวหนวดรกรุงรังเสื้อผ้าที่ใส่มา 30กว่าปีมีรอยขาดเปลื่อยเป็นบางจุด ผิวเนื้อตัวออกซีดๆดำๆ เส้นผมมีสีขาวปนน้ำตาลสลับดำ ซึ่งก็ให้รู้ว่าแก่แล้ว สักพักหนึ่งทิดมีก็เงยหน้าตะโกนถามทิดมีว่า
ทิดมี..............เห้ย..ไอ้ทิดมา แกว่าเราสองคนพอมีโอกาสไหมวะ
ทิดมา............ข้าก็ไม่รู้เหมือนกันว่ะ แต่ข้าอยากรู้ว่าเราสองคนตกเบ็ดกันมานานหรือยัง
ทิดมี..............แกก็คิดเอาสิวะ มะขวิดที่ข้าขนมาเป็นกระสอบตอนนี้มันออกต้นจนใหญ่ลูกออกเต็มไปหมด มันจะล่วงใส่กัวข้าอยู่มะลอมมะล่ออยู่แล้ว
ทิดมา............เออ..นั่นสิ ข้าก็คิดๆอยู่เหมือนกัน ว่าไอ้ต้นมะพร้าวข้างๆข้าเนี่ยมันมายังไง
ทิดมี.............เออเห้ย แล้วป่านนี้ น้องคำป๋อยมันไม่รอเราแย่แล้วรึ
ทิมา..............?????????????
                    ว่าแล้วทั้งสองก็มองไปยังมุมที่ ลุงดำแกบอกไว้ว่า แกและคำป๋อยจะยืนคอยอยู่ ซึ่งตอนนี้ไม่มีใครอยู่แล้ว และแล้วขณะนั้นเองก็มีใครคนหนึ่งเดินจูงมือกันมาที่มุมบ่อ พอเข้ามาใกล้ๆเป็นหญิงสูงอายุคนหนึ่งผมขาวปนดำ และข้างๆเป็นเด็กสาวอีกคน พอทิดมีมองเห็นหน้าก็อุทานออกไปว่า โอ้..นั่น คำป๋อย
แล้วก็มองไปที่เด็กสาวข้างๆหน้าตาคล้ายๆคำป๋อยมากๆ และอีกอย่างหน้าเหมือนกับเด็กเมื่อ10 ปีก่อนที่เดินมาขอบบ่อแล้วบอกว่าแม่ให้เลิกตกได้แล้ว ทิดมาเลยตะโกนถามไปว่า นั่นใช่ คำป๋อยหรือเปลาจ๊ะ หญิงสาวนางนั้นตอบว่า ใช่จ๊ะ และพูดต่อไปว่า ที่ฉันมาวันนี้ไม่รู้ว่า มาช้าไปหรือเร็วไปหรือเปล่านะ คือฉันจะบอกพี่ๆว่า ฉันต้องขอโทษด้วย ฉันแต่งงานแล้ว และเด็กสาวข้างๆฉันนี่คือลูกสาว ฉันไม่อาจรอพวกพี่ๆได้ตอนแรก 1ปีฉันก็พอรอได้แต่พอผ่านไปอีก 10ปี ลุงดำพ่อของฉันก็ได้ล้มป่วยและเสียชีวิตจากฉันไปแล้ว ฉันไม่เหลือใครพอมีคนมาจีบและขอแต่งงานฉันเลยรับปากเขาไป เพราะจะรอพวกพี่ๆคงไม่ไหวเพราะไม่รู้พวกพี่ๆจะเอาปลาชะโดขึ้นมาเมื่อไหร่ ฉันต้องขอโทษด้วย ฉันไม่กล้ามาบอกพวกพี่ๆด้วยตัวเอง พอฉันมีลูก พอลุกฉันโตพูดพอรู้เรื่องเลยให้มาบอกพวกพี่ๆแต่พวกพี่ก็ไม่ยอมเลิกกัน วันนี้ฉันคิดว่ามันคงจะนานแล้วมั้งเลยมาสารภาพกับพวกพี่ พูดจบคำป๋อยและลูกสาวก็เดินจากไป
          แล้วทิดมาก็ค่อยๆขยับสังขารตัวเองยืนขึ้น แล้วค่อยๆเดินไปหาทิดมี พร้อมบอกไปว่า กลับบ้านเถอะเพื่อน มันคงนานแล้วจริงๆ แล้วทิดมาก็พยุงทิดมียืนขึ้น แล้วเดินกอดคอกันเดินออกจากบ่อ ขณะที่เดินไปทิดมาก็บ่นไปว่า ข้าไม่เข้าใจจริงๆว่ะ ไหนท่านฤๅษีอาจารย์ข้าบอกว่า มะพร้าว ปลากินดีจัดข้าทุ่มลงน้ำไปไม่ใช่น้อย ขนาดมะพร้าวมันลอยไปลอยมาในบ่อไม่เห็นชะโดมันจะแหลกมะพร้าวเลยว่ะ ขนาดตอนนี้มันผอมโซจะตายไม่ตายมันยังไม่กินเลย..เฮ้อ
แล้วทิดมี ก็เอ่ยขึ้นบ้างว่า เองอย่าเสียใจไปเลยทิดมา นี่ขนาดข้านะ เข้าคอมพิวสะเต้อ แล้วเข้าเว็ปฟิชชิ่งอันดับหนึ่งของสยาม มันบอก มะขวิด คือเหยื่อเทพปลากินดีที่สุด ชะโดมันยังไม่แหลกเลย สงสัยเว็ปสยามฟิชชิ่งมันหลอกกรูว่ะเพื่อนเอ้ย ว่าแล้วทั้งสองก้เดินกอดคอหัวเราะกันไปตามประสาคนแก่..................................................................สวัสดี


                                                                                                                                        จบบริบูรณ์


















พบกันครั้งหน้า หากมีโอกาสไม่โดนแบน อิๆ ในเรื่องงสั้นมันระทึกทุกๆซอต  ในเรื่อง.............ผู้ปลดปล่อย