ตอนนี้ก็ยังเหมือนเดิมครับน้า ผู้คนที่นี้ใจดีมากๆ(ใจนักเลง ไม่ใช่อันธพานครับ)ได้ทักทายกันตลอดเส้นทาง 
ถึงเป้าหมายแรก ตรงนี้เมื่อคราวก่อนเคยได้กระพงมาต้มยำเสียหลายตัวแล้ว สะพานถนนสายเอเชียข้ามไปจังหวัดปัตตานี 
หากับข้าวเที่ยง อย่าว่ากันน่ะครับน้ามือเบ็ดทั้งหลาย ส่วนตัวผมทั้งเบ็ดและแหได้ทั้งนั้น 
ตัวเล็กๆปล่อยหมดแหละครับ 
ทีมงานครับ ข้างหน้ากบข้างหลังเขียด สงสัยแดดจะร้อน ทั้งกบและเขียดดำเหม็ดแล้ว 
ใกล้ถึงเป้าหมายที่นัดไว้ หางเสือดันมาหลุด ทอดแหหาไม่เจอก็เลยต้องพายไปพลางทอดแหไปพลาง 
ไต๋นุ๊ออกเรือเมื่อคืนแล้วกลับมารอทีมงาน จะมากินข้าวเที่ยงด้วยกันที่ชายฝั่ง 
1
จากถิ่นฐานบ้านเกิดไปนานกลับมาเจอเพื่อนฝูง ทั้งคนเคารพนับถือ ได้ถามสารทุกสุขดิบได้เจอบรรยากาศที่ห่างหาย แต่ไม่เคยขาดหาย ทุกคนล้วนมีน้ำใจให้กันเป็นความสุขที่หาได้อยากยิ่งในสังคมปัจจุบันนี้ 
อาหารที่ว่าอร่อยสักแค่ใหนในภัคตาคาร หรือจะมาสู้ตรงนี้ได้ มีเงินทองล้นฟ้าสักเพียงใด หากไม่มาพบเจอตรงนี้ ก็ไม่รู้หรอกว่าอะไรคือสุดยอดที่แท้จริง 
มืออันกรากกรำทำงานมานานของชีวิตลูกชาวเล จับแก้วส่งยืนมาให้โดยไม่ถือตัววางตัวแต่กลับแทรกด้วยมิตรไมตรีที่มีต่อกัน 
)
)
)
)
)
)