++++++++บวกให้กระทู้นี้ครับคิดถึงวันข้างหน้าแล้วเสียวครับต้องช่วยกันทำคนเดียวไม่ได้หรอกครับ

ผมเห็นด้วยกะน้าๆทุกท่าน  ส่วนผมเห็นว่าการตกปลาหรือการประมงที่ถูกต้องที่เอามากินกันนั้นผมว่าปลาที่ได้มาไม่มากมายนัก  แต่ตอนนี้ผมเสียใจกับการจับปลาโดยการใช้ไฟช๊อต  ตอนนี้ไปหมายธรรมชาติที่ใหนก็ได้ยินแต่เรื่องนี้ ผมเคยเจอกับตัวที่ปลาชะโดประมาณ 5-6 กก.นอนตายขึ้นอึด ผมถามพี่ที่อยู่ใกล้เคียงเขาบอกว่าโดนไฟช๊อตแล้วเอาไม่ได้ สภาพเลยเป็นเช่นนั้น แล้วปลาเล็กปลาน้อยที่อยู่ใกล้เคียงอีกเท่าไหร่ที่ตาย 

อ่านมาหลาย ค.ห อันนี่โดนสุดๆหลักการผมว่าทุกท่านมีอยู่ในใจแต่ที่ขาดไปคือจิตใต้สำนึก เคยมากลับตาชาวบ้านใช่รอบตักปลา
ติดปลาแม่ครอกโดยมีลูกน้อยๆของมันวนเวียนอยู่รอบๆรอกแต่เค้าก็ปล่อยมันมันไปผมถามว่าปล่อยทำไม(ทั้งๆที่ผมก็เห็นว่าเพราะอะไร) เค้าไม่ได้ตอบอะไรกลับมา เพียงแต่แค่ยิ้มและก็พยักหน้า เป็นปัจุบันผมคงเก็บภาพมาฝากน้าๆแตเหตุการณ์นี่มันสิบกว่าปีมาแล้ว
จากวันนั้นมันทำให้ผมได้คิดอะไรๆเยอะขึ้น

เห็นด้วยเลยครับต้องปูจากรากหญ้า เขาจะได้รักและหวงแหนครับ

เอาอีกครับ เอาอีก

แต่ละความเห็น โดนๆ ทั้งนั้นครับ

โดนมาก โดนน้อย แบ่งๆ กันโดนครับ แต่ปลาพวงนี่ โดนมากหน่อย 

  ชอบครับ เอาแค่นี้พอ ไม่ต้องคิดเยอะ ไม่ต้องลงทุนเยอะ น่าจะทำกันได้ไม่ยาก

ทำไมคิดแบบนี้ ลองให้ชาวประมงค์ทั้งหมดใช้เบ็ดมาตกปลาเหมือนเรา ไม่มีตะข่าย ไม่มีแห ไม่มีอวนลาก มีแต่คันเป็ดคนละคัน

ผมว่าปลามันก็ไม่หายไปใหนหรอกคับ  เหลือเพียบๆ

แต่ยังไงมันคงทำไม่ได้

ผมมองว่าการตกปลาเป็นการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ นะคับ

คนตกปลา100 คนไม่สูญเสียเท่า เรืออวนลาก 1 ลำหรอกคับ

คนตกปลา 10 ไม่เท่า วางข่าย 1 คน

คนตกปลา 5 คนยังได้ปลาน้อยกว่าคนทอดแห 1 คน

อ่านมาทั้งหมดอันนี้แหละโดนสุด

ขอบคุณจากใจ สำหรับทุกๆ ความเห็น

อืม บางความเห็น โดนจังๆ
อืม บางความเห็น ต้องปรบมือให้
อืม บางความเห็น มองแคบๆ
อืม บางความเห็น มองไกลๆ
อืม บางความเห็น มองเห็น ........ จุดดับสีดำๆ

แต่ ทุกความเห็นก็มีจุดมุ่งหมายเดียวกันครับ แตกต่างกันตรงกรรมวิธี

ยากนะครับถ้าจะบังคับจิตใจคน ทุกอย่างล้วนแล้วแต่จิตใต้สำนึก

เรามิอาจทึกทักได้ว่า เราเป็นเจ้าของโลกใบนี้แต่เพียงผู้เดียว ทุกๆ คนล้วนเป็นเจ้าของ

สัตว์ต่างๆ ที่เลี้ยงลูกด้วนนม และไม่เลี้ยงลูกด้วยนม ก็เป็นเจ้าของ

แต่คนเรานั้นมีจิตใต้สำนึกมากกว่าสัตว์ ลองนึกดูเล่นๆ นะครับ

ขบวนการล่า วิธีกรรมในการล่า จำนวนในการล่า อาจจะแตกต่างกัน แล้วอะไรล่ะครับ .......

ความเห็นแก่ตัว อืม ไม่รู้จะใช้หรือเปล่านะ ลองนึกดูเอาล่ะกัน เล่นๆ

ถึงจะเป็น แห ก็ไม่ว่า ขอให้ปล่อยบ้าง ก็ โอเค
ถึงจะเป็น ข่าย ก็ไม่ว่า ขอให้ใช้ตาที่โตๆ หน่อย ก็ โอเค
ถึงจะเป็น อวน ก็ไม่ว่า ขอให้ใช้ตาที่โตๆ หน่อย ก็ โอเค (ถ้าเป็นบ่อเลี้ยง ก็ ลุยโลด ตาเล็ก ตาใหญ่ ไม่สำคัญ)
ถึงจะเป็น เบ็ด ก็ไม่ว่า ขอโอกาศให้คู่ต่อสู้ที่ปลายสาย ก็ โอเค
ถึงจะเป็น เบ็ด ก็ไม่ว่า ขอโอกาศให้แม่ ได้เลี้ยงลูก ก็ โอเค

เห็นมั๊ยครับ ไม่ได้บังคับใครเลย ทุกๆ อย่างอยู่ที่ตัวเราทั้งนั้น จะเริ่ม หรือ จะหยุด ก็อยู่ที่ ตัวเรา

เราคงไม่อยากได้ยินคำถาม ที่ลูกๆ หลานๆ ของเราจะถามเราในวันหน้า ว่า พ่อครับ ปู่ครับ ปลาหายไปไหน

ไม่ต้องทำเพื่อคนอื่น ก็ได้ แค่ทำให้ลูกหลานของเราในวันนี้และวันหน้า ลูกหลานที่สืบสายเลือดเนื้อของเรา ก็พอ

ชาน 

เอาครับ เอาอีก ขอความเห็นอีก อยากรู้ครับ เราๆ ท่านๆ พรานเบ็ด พรานชาวบ้าน คิดอ่านกันประการใด

คิดเล่นๆ.....ปลาเล็กกิน..แพลงตอน .ปลาใหญ่กินปลาเล็ก....คนกินปลา....คนเยอะขึ้นปลาน้อยลง

คิดเล่นๆ.....ปลาเล็กกิน..แพลงตอน .ปลาใหญ่กินปลาเล็ก....คนกินปลา....ยักษ์กินคน....คนน้อยลง...ปลาเยอะขึ้น

คิดเล่นๆ.....เอายักษ์ไปปล่อยที่เขื่อน...ปลาจะได้เพิ่มขึ้น...เอิ๊กๆๆๆๆ

คิดเล่นๆ.....นะครับอย่าเครียดดด


คิดจริงๆ....ช่วยกันตก...ช่วยกันปล่อย...ช่วยกันอนุรักษ์....มีปลาให้ตกกันนานๆ...นะคร้าบบบ

การตกปลาหรือการทำประมง ไม่จำเป็นว่าจะจับปลามาได้เท่าไหร่ แต่สำคัญอยู่ที่ว่าปลาที่จับมาสมควรที่จะจับมาหรือปล่าว
การตกปลาเชิงอนุรักษ์ไม่จำเป็นที่ว่าจะตกแล้วปล่อย แต่สำคัญที่ว่าตกมาแล้วนำมาใช้ประโยชน์ให้คุ้มค่าหรือปล่าว
ปลาตัวเล็กๆได้มาก็ควรปล่อยไป ฤดูการวางไข่ก็ปล่อยให้มันทำหน้าที่ขยายพันธุ์อย่างเต็มที่ อย่าไปรุกรานมันเลย

เยี่ยมยอดคับ สุดยอด