เตรียมความพร้อม

    วิถีแห่งเต๋าสอนให้เราเรียนรู้ โดยเอาธรรมชาติเป็นครู ความรู้ทั้งหลายจะซึมผ่านเข้ามาเอง ด้วยวัยและเวลาที่ผ่านไป ถ้าเราทำตัวให้กลมกลืนเป็นหนึ่งเดียวกับสิ่งแวดล้อม พึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกัน มักน้อย ถ่อมตน ท่องเที่ยวไปในโลกกว้างโดยไม่ละโมบ เพื่อค้นหาสัจธรรมของชีวิต อันจะยังประโยชน์ให้เกิดขึ้นกับส่วนรวม และเพื่อนร่วมโลก
    วิถีแห่งไต๋ก็ให้บทเรียนกับเราเช่นกัน ต้องอ่านน้ำ อ่านลม และแหล่งหมายที่จะไปตกปลา นานหลายปีแล้วที่เราท่องเที่ยวไปบนพื้นน้ำแห่งนี้ โดยอาศัยการเลียนแบบไต๋เรือประมงอาชีพ จนเรามั่นใจว่าสามารถทำได้ในรูปแบบที่เราต้องการ ด้วยเรือที่เรามีอยู่

                                        เรือพี่พรเทพ

    เรารวมกลุ่มกันลากเรือเร็วมา 3 ลำ จากกรุงเทพฯ และบางปะกงเมื่อตอนเที่ยงคืน ก่อน"สึนามิ"จะมาเยือน ถึงตราดก็สว่างพอดี คานเรือคลองใหญ่คือที่ ๆ เรานำเรือมาลงน้ำกันประจำ

                                            เรือพี่วิรัช

    หนึ่งในทีมซึ่งเป็นมือใหม่ของทะเลย่านนี้ เป็นเรือขนาด 20 ฟุต เครื่อง 140 แรงม้า ก็พร้อมจะลุยไปกับเราแบบถึงไหนถึงกัน น้ำมันเต็มถัง เสบียงกรังพร้อม เรือทุกลำมีดาว และซาวเดอร์

                                        ขณะเดินทาง

    จากแหลมงอบเราตั้งพิกัดเดินทาง ที่หินห้าร้อย ระยะทาง 37 ไมล์ ใช้เวลาแล่นชั่วโมงครึ่ง ในขณะที่เรือประมงต้องใช้เวลากว่า 6 ชั่งโมง ก็นับว่าสะดวกกับเวลาที่มีน้อยนิด สำหรับนักธุรกิจเจ้าของเรือ

                                            อาวุธประจำเรือลำผม

    เรือแล่นมาถึงเกาะหมากด้วยอาวุธครบมือ ขาดก็แต่กระสุน พบเรือไดจอดหลบลมนอน เลยถือโอกาสเข้าไปเทียบขอปันเหยื่อปลาหัวอ่อน กับหมึกตาย ซึ่งเหยื่อเป็นมีปัญหาใหญ่กับเรือเร็ว ต้องพึ่งพาอาศัยเรือประมงท้องถิ่น ที่เจอมาก็ใจดีทุกลำ อาบน้ำ กินข้าวก็ยังได้ นี่แหละ!น้ำใจคนไทย

                                            ถึงสนามรบหินห้าร้อย

    เมื่อถึงหินห้าร้อยพบเรือจอดตกปลาเกือบสิบลำ เราแยกย้ายกันลากเหยื่อด้วยปลาทูตาย เรือหางยาวเล็กของชาวบ้านลากช้อนหลายลำ มีอินทรีฉวยหลายครั้งได้มาสามตัว ก็นับว่าดีแล้ว ขณะที่เรือตกปลา ใช้เหยื่อเป็นได้กันไปพอสมควร

                                          พี่เป็ดกับโต้มอญ

    ก่อนเที่ยงก็มีโต้มอญหลงฝูงเข้ามาหนึ่งตัว แดดร้อนระอุ ปลาไม่ฉวย จึงเข้าชายเกาะหยุดพัก ดำน้ำเล่นกันอย่างสนุก ช่วงนี้น้ำใสมาก แต่ปะการังไม่ค่อยจะมี

                                            พี่สนกับไอ้เปี๊ย

    ช่วงแดดร่ม ลมตก เราย้ายหมายเข้ากองหินเพื่อหากับข้าว หุงข้าวยังไม่ทันเสร็จ พี่สนก็หากับข้าวได้หนึ่งตัว เป็นตัวแรกในชีวิตของปลาชนิดนี้ที่เคยตกได้ แกดีใจมากจะไม่ยอมให้ทำกิน

                                            อนุรักษ์กับหมูสีตัวงาม

    อนุรักษ์ต้องหากับข้าวตัวใหม่ เป็นขวัญใจของทุกคน

                                          เจ้าของเรือ

    คนตกได้ก็ต้องทำปลาเป็นด้วย ถึงเรือเราจะเล็กเมื่อเทียบกับเรือตกปลาทั่วไป แต่ก็พอมีพื้นที่ทำครัว พอแก้หิวไปได้มื้อ ๆ หนึ่ง

                                          พ่อครัวหัวปลา

    ผมเองก็ต้องเป็นทั้งกัปตัน และคนหุงข้าว ผมทำกับข้าวไม่เก่ง เป็นความทรมานบันเทิง ที่สนุกมาก เล่นกันกลางแดดจนตัวแดง ความดำไม่ต้องพูดถึง เพราะทำอย่างไรก็ไม่ขาว ฮาฮา!

                                            ครัวจำเป็น

    อุปกรณ์ ของใช้จำเป็นเพียงเล็กน้อยมี หม้อ กะทะ เตาแก๊สสนาม น้ำมันพืช น้ำปลา พริก มะนาว  ข้าวสาร อาหารแห้งเพียงเล็กน้อยเราก็ลุยกันได้หลายคืน โดยไม่ต้องขึ้นฝั่ง

                                            หมายเด็ดของเรา

    ก่อนความมืดจะมาเยือน เมื่อกระแสน้ำไหลลงเอื่อย ๆ ตะคองหลงทางก็ขึ้นมาเยือนเรือเรา หลังกินข้าวเรียบร้อย เรือเพื่อนอีกสองลำไม่รู้ไปอยู่ที่ไหน อยากส่งข่าวว่าที่นี่มีตะคอง ขอยาดองมาแลกด่วน

                                            คืนบาปทะเลไทย

    ยามค่ำมาเยือน นึกว่ามีงานรื่นเริง เรือไดกว่าร้อยลำส่องแสงสว่างสาดไปทั่วพื้นน้ำ ไม่เว้นแม้แต่บนกองหิน ทั้งหินห้าร้อย กองกลาง เรือจม ถูกจับจองไว้ก่อนแล้วตั้งแต่ตอนกลางวัน ที่เห็นอยู่นี่คือข้างหินกองกลาง ที่เราเอาเรือมาจอดเฝ้าตกปลากลางคืน แต่ก็เงียบสนิท มีอั้งเกยหลงมาตัวเดียว หลังเที่ยงคืนลมเริ่มลง ต้องเข้าหลบข้างเกาะ หินกองเดิม

                                            ตอปิโดยามเช้า

    คลื่นลมแรงจัด พัดเอาความหนาวเย็นผ่านขุนเขา จนแทบจะนอนไม่ได้ เรือโคลงไปมาน่าเวียนหัว แต่ก็ยอมสู้ทนเอาจนรุ่งเช้า ฟ้าเริ่มใส สายใยจากรอกก็ถูกกระชากจากตอปิโดใต้น้ำ เล่นกันจนเหนื่อย เป็นตัวปิดเกมส์
    วันนี้ดูคลื่นลมท่าจะไม่เป็นใจ มากันหลายทิศทาง  ไม่มีช่องว่างให้จอดเรือได้ น้ำก็ตาย จะทู่ซี้อยู่ทำไม ? ปลาก็ได้พอสมควรแล้ว เลยขับเรือเล่นไปตามเกาะต่าง ๆ เล่นน้ำกันสบาย เผาน้ำมันไปเกือบ 300 ลิตร สำหรับคนชอบใช้ชีวิตตามแนวคิด "วิถีแห่งไต๋"

      ท่านประธานป้อมพูดถูก แต่ผมไม่ได้ลงยั่วนะครับ! ฮาฮา  ว่าง ๆ มาลงเรือผม จะหุงข้าวน้ำแห้งให้กิน รับรองไม่มีแฉะ แต่ท่านประธานต้องทำกับข้าวเอง เผื่อผมด้วยนะครับ ผมบ่เป็น
    แค่อยากให้เห็นแง่มุมการใช้ชีวิต การตกปลาในท้องทะเลกว้างอีกรูปแบบหนึ่งที่ไม่ต้องขึ้นอยู่กับไต๋อาชีพ เหยื่อเป็นมาก ๆ หรือจำนวนปลาที่ต้องได้ ทุกอย่างอยู่ภายใต้การกำหนดของเรา ซึ่งสัมพันธ์กับสิ่งแวดล้อม เรียนรู้ และหาแนวทางที่เป็นตัวตนของเราเอง โดยไม่หวังตักตวงสิ่งที่เราพบเห็นมากเกินความจำเป็น แค่พออยู่พอกิน ติดกระติกเล็กน้อย ได้สนุกมีความสุขกับธรรมชาติที่สวยงาม ก็คุ้มกับคำว่า "วิถีแห่งไต๋" โดยยึดปรัชญาคำสอนของ "วิถีแห่งเต๋า"

    ยินดีต้อนรับครับคุณชาวเรือ ไปเมื่อไรแล้วจะบอก นาน ๆ จะเจอะคนคอเดียวกันที มีรึจะปฎิเสธ

    คุณ yu เรื่อ 14 ฟุต เครื่อง 40 แรง ก็มาแจมกันได้ครับในแม่น้ำ ปากอ่าว ออกทะเลก็ได้ถ้าใจถึง คลื่นเรียบก็ไม่เป็นไร ดูคุณครีบเหลือง ยังกล้าลุยอันดามัน ไปถึงดอนใหม่ คนอะไร้! ใจใหญ่เกินช้าง

    เฮียถังไอ้อ้วนมันคิดถึง พร้อมจะให้จูงเล่น กลัวแต่ว่ามันจะจูงเฮียซะละว้า! ฮาฮา