เมื่อวันที่25-26 กุมภาพันธ์ ที่ผ่านมา ผมได้มีโอกาสออกเรือที่บางเสร่ กับพี่ติ่งและลูกค้าของพี่ติ่งอีก4ท่านโดยไปกับเรือของไต๋หนวด ทริพนี้ผมคาดหวังว่าจะได้เย่อกะโรนันสักตัว เพราะเป็นปลาทะเลที่ผมยังไม่เคยตกได้ โดยเราออกเรือกันเมื่อเวลาเกือบหกโมงเย็นของวันที่25

แต่แล้วความหวังที่เต็มเปี่ยมก็ถูกบั่นทอนลงเมื่อตอนตีสองโดยเจ้าฉักฮื้อขนาดเกือบสองโลเข้ามาปล้นเหยื่อหมึกหอมที่มีอยู่เพียงไม่กี่ตัว ซึ่งวางอยู่ปลายสาย50ปอนด์บนคัน อาลูเทคโนส และ50SW แล้วต่อมาอีกครึ่งชั่วโมง ก็ตามมาด้วยตัวที่สอง ที่สาม และตัวที่สี่ สร้างความเซ็งสุดๆให้ผมและพี่ติ่งที่เฝ้าเปลี่ยนเหยื่อ เก็บสายอยู่ท้ายเรือ

เวลาตีสาม ห้าสิบนาที ขณะที่ผมกำลังเก็บสายที่หัวเรือ ก็ได้ยินเสียงพี่ติ่งตะโกนจากท้ายเรือ "คันใครโว๊ย มาเอาไป" ผมจึงได้โอกาสรับคันคูนแนนที่โก่งงอ สาย30ปอนด์กำลังไหลออกจากสปูลของรอก TLD 25 โดยเชื่อว่าเจ้าตัวปลายสายนั้นคือโรนันที่ผมเฝ้ารอ อัดได้สักพักก็รู้สึกมันตื้อๆไงพิกลไม่ยอมวิ่งไปไหน ผมได้แต่โหนคัน ใช้คิดนี่ ฮาเนส ช่วยผ่อนแรงแขน ผมรู้สึกคุ้นๆกะลีลาของเจ้าตัวปลายสายจัง ผมเลยหันไปถามพี่ติ่งว่า "ไมมันเหมือนอัดกระเบนจังเลย" พี่ติ่งตอบ "มันก็หัวแบนๆคล้ายๆกันนี่นา " จนสิบห้านาทีผ่านไปจึงตัดตะกั่วออกได้ ปลาก็วิ่งออกไปท้ายเรืออีกประมาณ15เมตร

ผมเริ่มสงสัยถึงรูปพรรณเจ้าตัวปลายสายจึงอัดให้ปลาที่กำลังวิ่งไปทางท้ายเรือให้เผินขึ้นผิวน้ำ แต่ไม่กล้าอัดเต็มเหนี่ยวเพราะใช้ลีดเพียงคืบเดียวกับเบ็ด4/0ตามขนาดเหยื่อ แว่บแรกที่เห็นไกลๆเราทุกคนคิดว่าโรนันแน่ๆเพราะเห็นหัวแบนๆ ขณะที่ปลากำลังมุดลงอีก ผมซึ่งกำลังไม่แน่ใจแล้วว่ามันคือโรนันหรือไม่ก็อัดให้มันโผขึ้นมาอีก ทีนี้ชัดเลย "พระเจ้า...กระเบน" ผมร้องพร้อมกับเข่าอ่อนดึงคันออกจากเข็มขัด แต่แล้วก็ต้องทำหน้าที่ของเราให้สิ้นสุด อัดมันเข้ามาใกล้ๆแล้วตัดลีดปล่อยมันไป เสียเวลาอัดมันอยู่20นาทีจากโรนันกลายเป็นกระเบน20กิโล หลังจากนั้นผมก็ทิ้งหน้าที่ลงสายให้พี่ติ่งทำหน้าที่ แล้วก็เดินไปหัวเรือกระดกเสปย์ รอยัล ไปอึกใหญ่ๆ แล้วก็นอนจมกองแห้วอยู่หัวเรือจนกระทั่งย้ายหมายไปตกอินทรีตอนตีห้า

ระหว่างที่เดินทางเข้าหมายผมก็ลงสายลากขาวหัวแดง cd 18 แต่ไร้วี่แววของสิ่งมีชีวิตที่สนใจเจ้าราพาร่าตัวนั้น พอถึงหมาย ผมก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร มีแต่ที่ไต๋หนวดซึ่งเอาคันผมไปปล่อยสายลอย เมื่อปล่อยไปได้สามสาย และกำลังปล่อยสายที่4 ของคุณนก เจ้ากระโทงร่มขนาดเกือบสามสิบโลก็ฉวยเหยื่อปลาทู ที่คันของคุณนก รอกสปีดมาสเตอร์ สาย20ปอนด์ ก็ถูกลากออกไป กระโทงร่มตัวนั้นโดอยู่หลายครั้ง ส่วนผมก็ได้แต่มองด้วยความอิจฉาอยู่ไม่กี่นาทีก็หลบเข้าไปนอนในเก่ง

ไม่รู้ว่าผ่านไปกี่นาทีกระโทงร่มตัวนั้นจึงยอมแพ้  ความสำเร็จเป็นของคุณนก ผมเห็นสีหน้าที่ดีใจและตื่นเต้นของคุณนกแล้วก็รู้สึกดีใจไปด้วย เสียดายสมาชิกบนเรือบางท่านบางคนแทบจะไม่ได้ลงสายเบ็ดเลย เพราะอาการเมาเรือเนื่องจากคลื่นลมแรงมาก บางคนก็ไม่ได้ปลาสักตัวแต่ยังคงยิ้มแย้มแจ่มใส พูดคุยกันสนุกสนาน ความรู้สึกผิดหวังจากโรนัน เริ่มจางหายไป ผมเริ่มมองหาความสุขจากสายลม แสงแดด เมฆบนท้องฟ้า และมิตรภาพจากเพื่อนใหม่

ขอบคุณพี่ติ่ง แสมสาร และเพื่อนร่วมทริปที่แสนดีทุกท่าน โดยเฉพาะไต๋หนวด ซึ่งทำหน้าที่ได้อย่างดีเยี่ยม พี่ติ่ง ไต๋หนวดและผมได้ทำหน้าที่ๆควรทำอย่างดีที่สุดแล้วสำหรับการตามหาโรนันตัวแรกของผม แต่เมื่อโชคไม่เข้าข้าง เราก็ต้องยอมรับมัน และรอว่าสักวันหนึ่งเราคงได้พบสิ่งที่เราค้นหา

ตอนนี้ก็พึ่งพาอาศัยกันได้คับน้าหลาม พวกคดีพรากผู้เยาว์อ่ะถนัดนักคับ อิอิ