ทริปในฝัน(ร้าย)

ทริปนี้เดิมคือทริปพม่า เราจองเรือตั้งแตต้นๆปี พอถึงรอบจะไป พม่าปิดประเทศ ลมเข้า เลยเลื่อนทริป มาตกวันที่6-10พย63 ก่อนอื่นรวมตัวกันทำความรู้จักกันเพิ่มเติม คุยกันมาหลายเดือนไม่เคยเจอตัวจริง มาเจอตัวเป็นๆนี่ สนุกกันทีเดียว หุหุ เดี๋ยวรู้

ทางเรือแจ้งว่า ทริปนี้จะเป็นทริปชายร่องสุรินทร์ ในเขตไทย ไม่ต้องใช้พาสปอร์ต ในโพสแจ้งว่าลักเรียบ … ท่านใดรู้ความหมายของลักเรียบ ช่วยอธิบายหน่อยครับ

เพราะคำว่าลักเรียบนี่เอง ที่ทำให้ความซวยมาเยือน!!!

เช้าวันที่6พฤศจิกายน2563 เราทานข้าวเช้าเสร็จ ก็ลงเรือกัน จนช่วงเที่ยงก็มีขนมจีนน้ำยาปูมาเสริฟ หลังจากที่ลงน้ำแข็งเสร็จและเริ่มเดินทาง เที่ยงกว่าๆ

ระหว่างเดินทางวันแรก ดื่ม กิน รอเวลาเข้าหมาย ชายร่อง ถามกัปตันว่าประมานตีสี่ตีห้าของวันที่7พฤศจิกายน ก็จะถึงหมายตกปลาเหยื่อก่อน

ส่วนตัวผมที่มาแชร์เรื่องราวทริปนี้ที่เป็นความจริงที่เกิดขึ้น เพื่อบอกเล่าเรื่องราว เพื่อเป็นอุทาหรแก่เพื่อนนักตกปลาในการออกทริป เพื่อให้มีการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมรายละเอียดของมาตรฐานการจัดการทริปของเรือต่างๆ ไม่ให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้อีก เพื่อไม่ให้เพื่อนพ้องนักตกปลาต้องมาเจอสถานการณ์แบบเดียวกัน ผมบอกเลยนะพี่ชัย มันหนักหนาสำหรับลูกค้านักตกปลามากกว่าที่คนที่อยู่ฝั่งไทยคิด มันแทบหมดอนาคตกันเลย เสียโอกาสทางธุรกิจ เสียหายไปถึงครอบครัวที่อยู่ทางบ้าน พ่อแม่ พี่น้อง ลูกเมีย รายได้ อาชีพ จนถึงอนาคตกันเลย ผมตกปลาตั้งแต่ห้าขวบ รักกีฬาตกปลามาก อยู่ดีๆวันนีง กลับต้องมองว่าการตกปลาคือสิ่งที่ทำให้เกิดเรื่องร้ายๆ มองคันเบ็ดมองอุปกรณ์เป็นสิ่งสแลง มองด้วยความขยาด 39วันในพม่า มันไม่ได้ผ่านไปอย่างง่ายดาย ทุกๆวันที่มองประตูทางเข้าโรงเรียนที่กักตัว ว่าจะใครมาช่วยเรา จะมีใครมาแจ้งข่าว จะมีใครมารับเรากลับ หรือจะมีรถตำรวจมารับเราไปคุก การขาดอิสรภาพในประเทศเพื่อนบ้าน ที่มองกลับมาเห็นฝั่งไทย ผมเสียเวลารวมทั้งหมดคือ55 วัน มันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะบอกว่าจบๆกันง่ายๆ บอกว่าเพื่อนกัน พวกผมคือลูกค้า ผมซื้อทัวร์เพื่อไปตกปลา ผมไม่ได้ซื้อทัวร์ที่บอกว่าผมจะพาคุณไปทำผิด ลักลอบตกปลา ต้นเหตุของเรื่องคืออะไร? มันตอบตัวมันเองอยู่แล้ว

เหตุการณ์นี้ มีข้อกฏหมายเข้ามาเกี่ยวข้อง ถ้าลงผิดพลาด มันจะมีกฏหมาย พรบ. คอมเข้ามาด้วยนะครับ มีผลกับคนลง ไม่เหมือนเรื่องตกปลาทัั่วๆไปครับ..

ขอบคุณครับน้านัทสำหรับคำเตือนด้วยความหวังดี ผมไม่ออกชื่อเรือ ผมไม่พาดพิงหรือชี้เฉพาะเจาะจงลงไป คงเล่าเรื่องราว สิ่งที่เกิดในมุมมองของลูกค้า คงไม่พูดถึงเรื่องนักการเมืองหรือทหารหรืออะไร ที่ผมไม่ได้ทราบความจริง แต่สิ่งที่โพสคือความจริงในมุมของผู้ประสบเหตุ ที่รับรู้เรื่องราว ไม่ใส่สี ใส่ไข่ใดๆครับ

ขอบคุณครับ

ขอบคุณครับ ผมคงเดินทางเดียวกับพี่ล่ะครับ บังคับเลิกโดยปริยาย คิดถึงหน้าพ่อ หน้าแม่ ที่รอเรากลับบ้านวันแล้ว วันเล่า คงไม่กล้าอีกแล้วจริงๆ คนแก่ มีโรคประจำตัว รอลูกที่ไปตกปลากลับบ้าน ดีว่าท่านยังเข้มแข็ง ไม่ได้ป่วยหรือเป็นอะไรไป ไม่งั้นผมคงต้องเกลียดการตกปลาไปเลย

คราวนี้จำจนวันตายครับ ซึ่งถามกันตรงๆ นักตกปลาที่อ่านต่อ

ทุกครั้งที่ท่านออกตกปลา ท่านออกไปตกปลา ไม่ต้องไปต่างประเทศหรอกครับ

ท่านรู้มั้ยว่าท่านอยู่หมายไหน อยู่เขตจังหวัดอะไร เป็นดาน เป็นดอน เป็นหิน

นี่คือหนึ่งในประเด็นที่ คนทำเรือบริการ ควรแจ้งรายละเอียด เพื่อให้ท่านรู้รายละเอียด ถ้าท่านเป็นมือเก๋า เก่าแก่ ผมยอมครับ ผมตอบตรงๆว่าผมไม่รู้ ว่ากัปตันพาไปไหน .. ท่านบอกว่าทำไมไม่ดูหน้าจอจีพีเอส หรืออื่นๆ ในเคบินกัปตัน ผมไม่เคยเข้าเคบินกับตันเลย ผมมองเห็นแต่น้ำกับฟ้าแล้วอาจจะไม่บ่อย จนมองออกว่าน้ำสีนี้ไทยและน้ำสีนี้พม่า .. ผมยอมครับ ผมน่าจะโง่ไปหน่อย
น้าลองคิดตามผม สมาชิกทริปนี้ กี่ท่านที่ลงครั้งแรก มีเพื่อนคนจีนผมอีก ที่เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ นอนคุกสองอาทิตย์ ส่งตัวกลับจีน กักตัวที่จีน บินกลับไป กักตัวที่ไทย เมียท้อง ค่าใช้จ่ายสามสี่แสนบาท

ปล่อยวาง...มันพูดง่ายมากครับพี่คำนี้ เหมือนคิดง่ายๆ ผมจ้างพี่วันละสองพัน ไปติดคุก ไม่ต้องพม่า เอาในไทยนี่ เดือนเดียวพอ หกหมื่นบาท พี่ว่าพี่ยอมมั้ยครับ ผมบอกแล้วว่าความเสียหายถ้าเป็นตัวเงินนี่ มันมหาศาลกว่าที่คิดไว้มากครับ

ผมไม่ได้ตั้งกระทู้นี้เพื่อหาเรื่อง ทะเลาะ หรือไม่รับฟังพี่ๆที่เห็นต่างนะครับ กระทู้นี้แค่เป็นกระทู้ที่จะเล่าความจริงเท่านั้น

อันนี้ตอนกักตัวที่ระนอง ที่กำลังเป็นข่าว พวกผมอยู่กัน14วัน ไม่มีใครบ่นว่าไม่ดี ถามว่าทำไม โดนกักที่พม่าแย่กว่านี้เยอะ

ครับผมรุ่น2 บรรลัยทีม

ขอเล่าเรื่องต่อนะครับ เรามาถึงหมายเช้าประมานตีสี่ของวันที่เจ็ด กัปตันแจ้งว่าตกปลาเหยื่อก่อน พวกเราก็ตื่นมาตก ถ้าถามพวหเราว่าตอนนี้อยู่ที่ไหน เราก็คงตอบว่าระหว่างทาง ก่อนถึงชายร่องสุรินทร์ พวกเราเข้าใจกันแบบนี้ ปลาเหยื่อกินดีมาก เยลโลไซค์โลสองโล กัดทุกไม้ที่ลงเหยื่อ ได้ปลารวมมาประมานนึง ช่วงใกล้เช้าเริ่มมีฉลามมากวนเหยื่อ พวกเราอัดฉลามไปสามสี่ตัว จะสว่างคาตา พอประมานแปดโมง มีเรือรบลำนึงวิ่งเข้ามาใกล้ๆ เค้าวอมาว่าจะขอตรวจค้น ลูกเรือบอกว่าไม่มีอะไร คงมาเนียนขอเครื่องดื่มขนม เดี๋ยวให้กัปตันคุย ซึ่งทางเรือไม่ได้ตื่นตระหนกแต่อย่างไร พวกเรายังใจชื้น โดยคิดว่าเป็นปกติวิสัย แต่เอ้ เรือมันธงพม่านะ

พอเรือเข้ามาใกล้ๆ เหลือประมานร้อยเมตร เรือรบหยุดลงและส่องไฟ เป็นสัญญานให้กัปตันเอาเรือเข้าไปเทียบ พอเรือเทียบเสร็จแล้ว ทางเรือรบแจ้งขออนุญาตขึ้นเรือ ซึ่งเป็นวิธีปฏิบัติ ทางเรือรบแจ้งว่าเห็นเราจอดเรืออยู่ตั้งแต่ตีสี่ แต่การเข้าขอตรวจค้นต้องทำในเวลาเช้าเท่านั้นจึงรอเวลาเข้ามาตรวจค้น มีทหารขึ้นมาบนเรือพร้อมปืน เข้าค้นเรือ แล้วให้พวกเราทั้งหมดไปรวมที่หน้าเรือ ค้นทุกอย่าง ตรวจทุกห้องในเรือ พบแต่อุปกรณ์ตกปลา กับปลาที่อยู่ในถังแช่ ทหารแจ้งว่าไม่พบสิ่งผิดกฏหมาย แต่ได้แจ้งเรื่องไปฐานทัพแล้ว จึงขอควบคุมเรือไว้ก่อน รอคำสั่งไนการดำเนินการจากฐานทัพเรือ

สุดท้ายแจ้งว่าให้เราตามเรือเค้าไปยังฐานทัพเรือที่เกาะย่านเชือก เราไปถึงที่เกาะย่านเชือกในวันที่8 พฤศจิกายน บริเวณเกาะย่านเชือก มองเข้าไปจะเห็นหมู่บ้านประมง เห็นเกาะที่ยังเป็นป่า ตอนนั้นเราคิดว่าไม่เป็นไร เดี๋ยวคงปล่อยเรา ผมลางานไว้7วัน ผ่านไปสามวันแล้ว คิดว่ายังไงก็ยังทันกับวันลา ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร

ตอนที่ทหารให้ไปรวมตัวที่หัวเรือ

ถ้าช่วงนี้ จากข่าวภายนอกที่ไม่ยืนยันทั้งหมดแจ้งว่ามีการเรียกเงินจำนวนหนึ่งแต่แจ้งว่าทางเรือไม่ตกลงจ่าย อันนี้จริงไม่จริงไม่ทราบ คนทราบความจริงมีแค่กัปตัน

หลังจากนั้นเรือรบได้พาเราไปยังบริเวณใกล้เกาะสอง จอดเรือหลังอันดามันคลับซึ่งเป็นคาสิโน ช่วงนี้มีสัญญานโทรศัพท์ เพื่อนไม่รู้ว่าคือโรมมิ่ง โดนกันไปคนละหลายพัน ยังคิดว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่แค่รอเค้าปล่อยตัว มันพอดีกับช่วงเลือกตั้งพม่า พวกเรายังไม่เครียดมาก ทหารพม่าบอกว่าไม่มีอะไร การควบคุมโดยทหารปลอดภัยกว่าการขึ้นเกาะสอง ซึ่งเป็นช่วงที่โควิดพม้่ารุนแรง ให้พวกเรารอก่อน อยู่ตรงนี้อีกวันนึงถ้าผมจำไม่ผิด แล้วเค้าก็พาเรากลับไปยันเกาะย่านเชือกอีกครั้ง พวกเรารู้สึกไม่ปลอดภัยเลย เพราะแถวนี้ไม่มีสัญญานมือถือเลย ทางกัปตันไปคุยกับทหารเรือหลายครั้งหลายหน ว่าเรือเค้าไม่ผิดใช่มั้ย จนสุดท้ายให้เขียนบันทึกข้อความมาฉบับนึง ตลอดเวลาที่คุยกับทหารเรือ จะเอาเพื่อนคนจีนผมและพี่คนนึงไปเป็นล่ามกับที่ปรึกษาเสมอ โชคดีที่เพื่อนคนจีนมาด้วย เปนคนเดียวที่แข็งแรงเรื่องภาษาอังกฤษ โดยข้อความที่เขียนก็คือหนังสือที่ออกข่าว ภาษาไทยหนึ่งฉบับ ภาษาอังกฤษหนึ่งฉบับ โดยกัปตันแจ้งว่าเขียนตามคำแนะนำของเรือรบ และสุดท้ายเรือรบก็เซ็นต์เป็นพยานให้ พวกเราก็ร่วมกันเซ็นต์ โดยคิดว่าลงเรือลำเดียวกันแล้ว ช่วยๆกันให้ได้กลับบ้าน ซึ่งช่วงนี้ทางการไทยได้ตั้งศูนย์ช่วยเหลือลูกเรือเพื่อช่วยเรากลับบ้านโดยศูนย์นี้อยู่ที่จังหวัดระนอง มีทางไทยแจ้งว่า จะส่งเรือมารับเรากลับ แต่กลับได้เฉพาะคน เรือและอุปกรณ์ไม่ได้กลับนะ ซึ่งทางกัปตันก็แจ้งกลับไปแล้วว่าคนพวกนี้เค้าไม่กลับหรอกนะถ้าไม่มีอุปกรณ์ อุปกรณ์ของเค้ามูลค่าเป็นล้าน.... เอ่อ ผมอยากบอกตอนนั้นจังว่า เอาผมกลับเถอะ ของผมสองสามแสนผมยกให้. พวกผมคุยกันตอนหลังว่าเรานี่โง่กันจัง เป็นคนดี ลงเรือลำเดียวกัน พี่กัปตันครับ ผมรู้ว่าพี่ได้อ่าน ดีน พี่แก่น พี่เขียว ชัย เค้ารอพี่โทรหาอยู่นะครับ พี่เลือกได้เลยว่าพี่อยากคุยกับคนไหน พี่จำได้มั้ยครับ ที่พี่อยู่ในคุกที่โรงพัก เราคุยเรื่องอะไรกันแล้วพี่ถามว่าพวกผมเป็นดีรึเปล่าที่จะมาคุยกับพี่ตอนนี้ รอพี่กลับไทยแล้วค่อยคุย ผมว่าพี่ก็กลับหลายวันแล้วนะครับ ผมถามพี่มั่งสิ ว่าพี่เป็นคนดีรึเปล่า เจ้าทัย ช่วยพี่ตั้งเยอะ มันลำบากแค่ไหน สุดท้ายมันติดคุกที่ไทย ห้ามเยี่ยม อาหารก็ส่งให้ไม่ได้ มือถือก็โดนยึด เมียมันท้อง ต้องจ่ายค่าโน่นนี่ที่ต้นเหตุมาจากพี่อีกสี่สามสี่แสน พี่ช่วยอะไรมันบ้างครับ มันลำบากกว่าพี่อีกนะ

มิสเตอร์ทัย คนจีน หัวใจไทย กับเตียงนอนที่พม่า

เวนกำ ติดคุกไทย

วันที่หกที่ถูกควบคุมตัว เรายังอยู่ที่เกาะย่านเชือก ทางเรือรบบอกว่าจะส่งตัวเรา ความเข้าใจของพวกเราคือส่งกลับไทย พวกเราดีใจกันมาก จนเมื่อเรือวิ่งมาถึงหน้าเกาะสองเริ่มมีสัญญาน เพื่อนได้สอบถามทางไทย แจ้งว่าไม่ทราบเรื่อง... เวนแระ สรุปส่งเราให้กับตม. พวกเราไม่ยอม ยื้ออยู่ในเรือ สอบถามฝั่งไทยแจ้งว่าไม่มีอำนาจในส่วนนี้ เราต้องยอม พวกเล่นเอาตำรวจน้ำถือปืนโดยนิ้วนี่อยู่ในโกร่งไก มาบังคับพวกเราทั้งหมดขึ้นฝั่งที่เกาะสอง สภาพพวกเราตอนนี้ บอกตรงๆ กลัวครับ เราไม่รู้เลยว่าจะเป็นยังไงต่อกับอนาคตเรา มืดแล้วด้วย กลัวทั้งความปลอดภัย กลัวทั้งโควิด บนท่าเรือเต็มไปด้วยทหาร ตำรวจ มีปืน มีทีท่าโมโหที่เราไม่ยอมขึ้นเรือในตอนแรก พม่ามุงอีก คนเป็นร้อยเลย

อันนี้เจ็บปวดครับ เราคิดว่าเราเป็นผู้ประสบภัย แต่ด้วยข่าวที่แจ้งไปจากฝั่งของเรือ ว่าพวกเรารู้เห็นและตั้งใจไปลักลอบตกปลาในเขตพม่า ทำให้ฝั่งไทยมองว่าเราคือผู้ต้องหา ตั้งใจออกนอกราชอาณาจักรโดยผิดกฏหมาย สำหรับคนไทย ข้อหานี้คือเปรียบเทียบปรับ800บาท ตม.ไทยเอาเอกสารมาให้เราเซ็นต์ ตอนที่รอตรวจโรคบนท่าเรือ คนไม่ร้ก็เซ็นต์ไป กำลัง งงๆ แต่ปัญหาเกิดกับเพื่อนคนจีน เพราะระงับวีซ่า แจ้งข้อหาเดียวกัน แต่ต้องถูกส่งกลับประเทศ เมียเพื่อนคนจีนติดต่อไปยังเมียกัปตัน เพื่อขอให้ช่วยชี้แจงว่า ลูกค้าไม่รู้เห็นกับการล่กลอบออกไปเลย เค้าก็ไม่ยอม สรุปเพื่อนคนจีนต้องติดคุกตม.พม่า ที่ระนองหนึ่งคืนและติดคุกที่ตม.กรุงเทพ อีก14วัน เสียค่าทนายในการขอช่วยเหลือเร่งรัดส่งกลับไปจีน เพราะถ้าไม่เดินเรื่องรอคิวส่งกลับ ต้องติดคุกเพื่อนรอ 1-2เดือน ค่าใช้จ่ายส่วนนี้ต้องออกเอง ค่าทนาย ค่าเครื่องไปกลับจีน ค่าวีซ่าที่จีนอีกแสนกว่าบาท ค่ากักตัวที่จีน 14วัน ค่ากักตัวที่ไทยที่กลับมาอีก ผมสงสารสุดคือเพื่อนผมคนนี้ เมียก็ท้อง เป็นคนเดียวที่ติดคุกจริงๆ คนดีๆปกติแต่ต้องติดคุก มั่นใช่หรือเปล่า...ฝากไว้ให้คิดครับ

ช่วงที่เค้าพยายามผลักดันขึ้นฝั่งเกาะสอง