เก็บมาฝากจากปากบารา: SiamFishing : Thailand Fishing Community

เก็บมาฝากจากปากบารา

ผิวไผ่(115

)

ตั้ง: 17 พ.ย. 46, 19:38

เดินทางไปสตูลเที่ยวนี้ ต่างจากครั้งก่อน ที่จุดมุ่งหมายของผม มักอยู่ที่ตะรุเตา เกาะที่เคยถูกใช้เป็นที่กุมขังนักโทษ ในราวปี 2481 ประมาณนั้น ผมชอบตะรุเตาที่ความเงียบสงบ แต่การเดินทางไปครั้งนี้ ผมเดินทางไปตกปลา แต่ก็ไม่วายจะหลงเหลือความรู้สึกของนักเดินทางผู้อ้างว้าง รู้จุดหมายที่จะไป แต่บางครั้งไม่รู้จุดหมายของตัวเอง

เรือล้ำนี้จอดอยู่ที่ท่าปากบารา เป็นเรือเล็กๆที่เก่ามากลำหนึ่ง ผมคิดว่าคงเหน็ดเหนื่อยจากการท่องทะเล และคลื่นลม.. แต่ผมก็คงคิดแทนเรือไปเอง แท้จริงแล้ว เรือลำนี้ยังไม่ได้ขึ้นคาน อาจจะยังพร้อมออกไปฝ่ามรสุมทุกเมื่อ

คห.จก.

ผิวไผ่(115

)

คห.1: 17 พ.ย. 46, 19:42

เรือหาปลาหลายลำจอดเรียงราย รอรับนักตกปลากลุ่มแล้วกลุ่มเล่า กลุ่มที่เพิ่งขนสัมภาระ เตรียมของจะลงเรือในตอนเย็น เปี่ยมไปด้วยความหวัง ความกระตือรือร้น ใช่. พวกเขาคงมีความหวัง และเตรียมพร้อมที่จะเผชิญสิ่งต่างๆในวันพรุ่งนี้ -- มันอาจจะเป็นปลาตัวใหญ่ หรือ คลื่นลม.. หรือแม้กระทั่งความผิดหวัง..

ส่วนกลุ่มที่ขนของขึ้นมาจากเรือ.. เขาได้เผชิญกับมันทั้งหมด... อาจจะมีของฝากจากทะเลเป็นปลาตัวใหญ่.. หรืออาจจะไม่ได้อะไรเลย.. แต่พวกเขาก็ไม่ได้สิ้นหวังแต่อย่างใด.. หรือพวกเขาอาจจะยังรอโอกาสอื่นๆ

ผิวไผ่(115

)

คห.2: 17 พ.ย. 46, 19:44

เราแวะกันที่อุทยานแห่งชาติหมู่เกาะเภตรา เหงา คนน้อยมาก ผมเดินลัดเลาะไปตามทางเดินที่เขาสร้างขึ้นเพื่อให้นักท่องเที่ยวเดินไปดูวิว ความรู้สึกเหมือนเดินเลียบเลาะริมฝั่งไปคนเดียว

ผิวไผ่(115

)

คห.3: 17 พ.ย. 46, 19:48

ทะเลอันดามันฝั่งสตูลเป็นทะเลที่สวยทะเลหนึ่ง เสียแต่ว่าอยู่ไกลเกินไปบ้างเท่านั้นเอง (ราว 1000 กม จาก กรุงเทพ) ถัดเลยออกไปจากเกาะตะรุเตา ก็จะพบหมู่เกาะเล็กๆอีกมากมาย มองไปทางไหนก็มีแต่เกาะ มันให้ความรู้สึกไม่อ้างว้างสายตา และยังเพิ่มทิวทัศน์ในยามเช้าและยามเย็นอีกด้วย.. แต่การถ่ายภาพก็มีขอบจำกัดในองศา... ของบางอย่าง แทนที่จะดูจากรูปภาพ สู้เราออกไปสัมผัสด้วยสายตาของตัวเองไม่ได้.. ผมเชื่อเช่นนั้น .. และยังชมชอบการเดินทางไม่หน่าย

ผิวไผ่(115

)

คห.4: 17 พ.ย. 46, 19:51

ผมนอนดูดาวที่ดาดฟ้าเรือมา 2 คืน คือ ดูดาวจริงๆเลยนะครับ ไม่มีผ้าใบหรือหลังคาใด กลางคืนคลื่นล้อเรือให้โยกขึ้นลง ผมนอนหงายและมองไปบนฟ้า เดือนหงายแจ่ม และดาวระยิบ ลมพัดมาให้หนาวตลอดเวลา โดยไม่มีผ้าห่ม ผมใส่กางเกงเล เสื้อแขนยาว ห่มผ้าขาวม้า เป็นเครื่องนุ่งห่มที่เรียบง่ายกระไรปานนั้น -- พอตกกลางวันผมก็เอามันตากไว้กับราวไฟไดน์หมึก.. ทุกๆครั้งของการเดินทาง ผมมักมีเครื่องนุ่งห่มแบบนี้

A21(2434

)

คห.5: 17 พ.ย. 46, 19:53

บางครั้งมิตรภาพก็อาจจะอยู่ที่การเดินครับ...

ผิวไผ่(115

)

คห.6: 17 พ.ย. 46, 19:55

ถ้าเรามองจากภาพ บางทีมันให้ความรู้สึกถึงความอ้างว้าง โดดเดี่ยว กระทั่งความมุมานะ หลายๆอย่าง.. ทั้งนี้มันขึ้นกับประสบการณ์ของเราในการจะประเมินค่าหรือตีความ.. แต่พอเราออกไปสัมผัสชีวิตจริงๆ การออกตกปลามันเป็นความสุขประการหนึ่ง สุขที่ได้นั่งรอคอยปลามากินเหยื่อ หรือสุขที่ได้ดูรอนคลื่น ตะวันลับขอบฟ้า

แท้จริงชีวิตมีครรลองของมัน.. ผมเห็นปลาเล็กกระโดดหนีปลาใหญ่ มันเป็นภาพที่ชวนตรึงตา ปลาเล็กๆหลายตัวโดดหนีพร้อมๆกัน ในขณะที่ฝูงนางนวลก็คอยหาโอกาสโฉบ.. โอ ชะตาชีวิตของปลาเล็ก

ผิวไผ่(115

)

คห.7: 17 พ.ย. 46, 20:00

ผมชอบดูรายละเอียดของเกาะอย่างใกล้ๆ มันให้ความรู้สึกว่า ธรรมชาติช่างประดิษฐ์ประดอยดีจริงๆ บางทีผมเคยคิดว่า ฐานเกาะมันเป็นอย่างไร หน้าผาเป็นอย่างไร.. แต่พอผมดูจริงๆ มันก็เพลินตาไปอีกแบบ แล้วก็ไม่ได้คิดอะไร ธรรมชาติมีไว้ให้ชม

A21(2434

)

คห.8: 17 พ.ย. 46, 20:03

ขอยินดีกับความสำเร็จของพี่ไผ่อีกครั้งครับ...

ผิวไผ่(115

)

คห.9: 17 พ.ย. 46, 20:05

วัยเยาว์ผ่านเราไป.. คือ จะช้าจะเร็วมันก็ผ่านเราไปครับ .. ภาพบางภาพในวัยเยาว์ยังติดตาผม... สำหรับเด็กน้อยคนนี้ล่ะ.. เมื่อเขาโตขึ้นไป เขาจะยังจำภาพนี้ของเขาได้หรือไม่ ยังจำวันเวลาที่เขาคลุกคลีกับเรือเล็กๆ ลำนี้ได้หรือไม่ ยังจำยามเย็นในวัยเยาวที่เขากับพ่อต้องออกมาขลุกอยู่กับเรือได้หรือไม่...

ภาพในอดีตบางภาพที่เราถวิลหาและอยากเห็น กลับไม่ได้ถูกบันทึกไว้.. คงเก็บไว้แต่ในความทรงจำ.. บางครั้ง พอคิดย้อนกลับไป เราก็นึกถึงรายละเอียดไม่ออกว่า.. จริงๆแล้วเราคิดอะไรอยู่ในตอนนั้น.. แต่ภาพที่เราบันทึกไว้ในความทรงจำ.. บางครั้งให้ความรู้สึกโหยหาอย่างประหลาด

ตู่สุรินทร์

คห.10: 17 พ.ย. 46, 22:41

ทั้งเรื่องและภาพ น่าติดตาม