[b]มันเป็นคืนข้างแรม 6 ค่ำ เดือนเมษายน 2562 คืนที่อากาศร้อนจนแทบเสียสติ ทั้งอุณหภูมิการบ้าน และอุณหภูมิการเมือง “ไม่ทราบครับ ยังไม่ได้คิดวิธีคำนวน” ท่านผู้ทรงเกียรติ ที่กินเงินภาษีของเจ้าของเงินที่ทำงานสายตัวแทบขาด ได้หล่นคำตอบกับนักข่าว ในเรื่อง สส.บัญชีรายชื่อ...เฮ้อ...กูละงึด...[/b]

[b]ฉัน...เพ่งพินิจความตาย...ในคืนเดือนมืด... ความตาย...ที่จะพรากชีวิตอำลา...ไปอย่างเงียบๆ... ไปสู่ที่...ที่เราไม่รู้จัก...และไม่เคยไป... รู้เพียงแต่ว่า...เป็นที่...ที่ทุกคนจะต้องไป...[/b]

[b]ทันใดนั้น...ผืนน้ำสีครามเข้มก็ระเบิดตัวออก...ร่างของผู้ทรงมหิธฤทธา...ก็พุ่งทะยานขึ้นมา...เสียงรอกที่บรรจุสายขนาด 20 ปอนด์ก็ส่งส่งเสียง...เราได้แต่มองตาค้าง...วินาทีสั้นๆก่อนที่ร่างนั้นจะจมหายไปผืนน้ำสีครามเข้ม...[/b]

[b]“ทะเล...คนกล้า...ฟ้ากว้าง... อ้างว้าง...เพียงกัน...ฉันเห็น... ขุนเขา...ตะวัน...จันทร์เพ็ญ... โดดเด่น...แต่ว่า...เดียวดาย...”[/b] [b]บกกลอนจาก...กวี...และ Outdoor Man นามอุโฆษ...อาจารย์ เสกสรร ประเสริฐกุล...ยังคงก้องในโสตสัมผัสอยู่เสมอ...และก็เป็นแรงผลักดัน ให้เรามานอนกลิ้งไปมาบนเรือ ส.อานนท์[/b]

[b]เราคาดหวังอะไร กับการออกไปตกปลา... จำนวนปลาที่จะได้... จำนวนปลาที่คุ้มค่า...กับการเช่าเรือ...ซื้ออุปกรณ์...หรือ...ค่าคันตามบ่อ... แหล่งตกปลาที่...กัปตัน...หรือไต๋...จะพาเราไป...พบกับปริมาณปลามหาศาล... หรือ ขนาดของปลาที่เป็นเร็คคอร์ด...ของอิ๊กฟ่า... หรือ...การได้อยู่กับตัวเอง...เพื่อทบทวนสิ่งต่างๆ ที่ผ่านเข้ามาในชีวิต... เราเสียใจไหม...กับสิ่งที่เราได้ทำพลาดไป.... หรือเรายอมรับ...ผลพวงกับสิ่งที่เราได้ทำพลาดไป...ด้วยความกล้าหาญ... ถึงแม้ว่า...มันจะโศกสลด...และหม่นหมองก็ตามที...[/b]