มหากาพย์แห่งการเดินทาง “แลตติจูดที่ 10 หลักแก๊สกลางอ่าวไทย” ตอนที่ 1-5 Update 13 Nov 2019

)

คห.26: 24 ต.ค. 62, 18:08

อ้างถึง: TONYKILL posted: 24 ต.ค. 62, 12:56
อ่านทุกบรรทัดบรรยายได้ตื่นเต้นมากๆผมแอบนั่งอ่านไปยิ้มไป,ขำไปราวกับอยู่ในทีมด้วย
ทริปหน้าถ้าขาดเหลือสมาชิกผมขอติดขบวนไปด้วยซักคนนะครับพี่
(บ้านผมอยู่ในซอยสามัคคี20นี่เองครับ)

ขอบพระคุณครับ…ช่วงนี้เดินทางไปทำงานที่ภาคใต้ จะมีเวลานั่งเขียนก็ตอนรอขึ้นเครื่องครับ เตรียมตัวตืดตามตอนที่สามนะครับ เรื่องเกี่ยวกับปากๆท้องๆในเรือ ไม่แน่นะครับ อาจจะได้รู้ว่าในเรือมี 7-11ด้วย…555

โดม(372

)

คห.27: 26 ต.ค. 62, 15:38

สวัสดีบ่ายวันอาทิตย์ครับ…จากนี้ไปขอเชิญทุกท่านเสพเรื่องราวการออกทริป…มหากาพย์แห่งการเดินทาง “แลตติจูดที่ 10 หลักแก๊สกลางอ่าวไทย” ใน
ตอนที่ 3 กองทัพต้องเดินด้วยท้อง ได้ ณ บัดนี้แบบไม่มีคั่นโฆษณาให้เสียอารมณ์เหมือนใน youtube ครับ…555

โดม(372

)

คห.28: 26 ต.ค. 62, 15:40

ตอนที่ 3 กองทัพต้องเดินด้วยท้อง

“กินข้าวด้ายยยยย” เสียงตะโกนของใครบางคน ที่กลบทุกสรรสำเนียงแม้แต่เสียงเครื่องยนต์เรือ ที่ทำหน้าที่ขับกล่อมผมมาทั้งคืน ประดุจดังวงดนตรีทริมโฟนี่ ให้เงียบลง เสียงนี้ปลุกผม และทุกคนให้ตื่นจากพวังในยามเช้า

ผมก้าวเดินออกจากที่นอนด้านท้ายเรือ กระแสลมเย็นในตอนเช้าสัมผัสกับร่างกาย ทุกฝีก้าวย่างเหมือนเดินอยู่บนชั้นสองของบ้านตัวเอง ทำให้อดสงสัยไม่ได้ว่านี่กูอยู่บนเรือ หรืออยู่บนบกว๊ะ แม็งส์ทำไมมันถึงไม่โคลงเคลงเลยแม้แต่น้อย

เพียงแค่ชายตามองออกไปในท้องทะเลรอบตัว มันทำให้ผมได้กับคำตอบนั้นทันที นี่มันทะเล หรือว่ากระจกแผ่นใหญ่กันแน่ ท้องฟ้าสีครามสดใสไร้ซึ่งเฆมหมอกบังตา พื้นน้ำสีเดียวกับท้องฟ้า ชนิดที่แทบแยกไม่ออกว่าตรงไหนคือเส้นตัดขอบฟ้า

แก้ไข 26 ต.ค. 62, 15:41

โดม(372

)

คห.29: 26 ต.ค. 62, 15:43

เวลานี้คลื่นที่เกิดในท้องทะเล หาใช่มาจากกระแสลมไม่ แต่มันคือคลื่นที่เกิดขึ้นจากนาวาลำใหญ่ ภายใต้การถือพังงาของไต๋แก่เพียงเท่านั้น คลื่นที่เกิดจากการแทรกตัวของหัวเรือไปในพื้นน้ำที่เรียบราวกับกระจก เกลียวคลื่นถูกปล่อยออกท้ายเรือทิ่งร่องรอยไว้เป็นทางยาว

บัดนั้นเองตาผมก็พบกับคลื่นเล็กๆที่แทรกตัวอยู่ในเกลี่ยวของคลื่นใหญ่ทางท้ายเรือทั้งซ้ายขวาประดุจว่าฝูงปลาว่ายแข่งกันตามหลังเรือ แน่ละมันจะเป็นอะไรไปไม่ได้นอกจากฝูงของ “เบิร์ด” ด้านท้ายเรือมีการลากเบิร์ดทั้งสองสาย…ลากเบิร์ดคืออะไร…?

โดม(372

)

คห.30: 26 ต.ค. 62, 15:44

ลากเบิร์ดคือวิธีการตกปลาชนิดหนึ่ง โดยใช่คล้ายๆกับเบ็ดโสกปลาเหยื่อ แต่ทำด้วยอุปกรณ์ที่ใหญ่กว่าทั้งตัวเบ็ดและสาย ตรงตัวเบ็ดจะประกอบด้วยหมึกยางตัวเล็ก ด้านบนของชุดเบ็ดนี้จะถูกประกอบเข้ากับตัวเบิร์ด ทำด้วยไม้คล้ายๆกับตัวนกกางปีก เมื่อใช้เรือลากตัวเบิร์ดมากับผิวน้ำ ปีกมันจะตีน้ำให้แตกกระจาย คล้ายๆกับปลากำลังไล่ฮุบฝูงปลาหมึกตัวเล็กๆ

เมื่อเราลากเบิร์ดผ่านฝูงปลาผิวน้ำจำพวกปลาโอ เรนโบว์รันเนอร์ มันก็จะเข้าชาร์จไล่ฮุบเหยื่อหมึกยาง ซึ่งปกติจะติดขึ้นมาครั้งละหลายตัวด้วยกัน การตกชนิดนี้เราจะใช้รอก และคันทอลิ่งขนาดใหญ่ เพราะชุดเบ็ดแบบเบิร์ดนี้ เมื่อใช้เรือลากจะต้านน้ำจนหนักมากๆ

โดม(372

)

คห.31: 26 ต.ค. 62, 15:46

เบิร์ดสองสายทำหน้าที่ของมันอย่างขะมักเขม้นทั้งสองตัว มันกระโดดโต้คลื้นท้ายเรืออย่างไม่รู้จักเหน็จเหนื่อยจนน้ำกระจาย คล้ายกับใครเอาสายฉีดตูด ฉีดอัดลงชักโครก ฝูงปลาหมึกยางน้อยใหญ่ ที่ไส่ในสอดใส่ตะขอเบ็ดสแตนเลสขนาด 6/O พร้อมตะกั่วขนาดเท่าเม็ดแตงโมเอาไว้ ต่างก็พริ้วตามกระแสคลื่น สะบัดตัวตามความเร็วของเรือ ราวฝูงมัจฉาน้อยที่ว่ายแหวกหนีการเข้าชาร์จของเหล่าฝูงนักล่า เบิร์ดทำหน้าที่ของเบิร์ด ส่วนเราก็ทำหน้าที่ของเราคือการเฝ้ารออย่างมีความหวัง

การปล่อยชุดสายเบิร์ดทั้งสองสาย เราปล่อยให้เป็นหน้าที่ของผู้ชำนาญงานด้านนี้ กล่าวคือทั้งประสบการณ์ และอุปกรณ์เขาเตรียมมาพร้อมสรรพ เอิร์ท แห่งข้าขาหมูใบยา และตี๋ หมื่นไม้ ส่วนคนอื่นๆก็นั่งรอดูผลงาน

แก้ไข 26 ต.ค. 62, 15:48

โดม(372

)

คห.32: 26 ต.ค. 62, 15:50

เช้าวันนี้เป็นอาหารมื้อแรกจากมือบักเอ ดังนั้นมันจึงถูกประกอบขึ้นง่ายๆ เมนูฮิตยอดนิยมในตอนเช้า นั้นคือข้าวต้ม สำหรับผมข้าวต้มเป็นอาหารหลากรส หลากอารมณ์ ขึ้นอยู่กับเวลาที่เรากินว่าเป็นเวลาไหน

ถ้ากินเวลาเช้าอารมณ์ของคนกินคือสดชื่น เติมเปรี๊ยวสักนิดก็จะแก้แฮงค์จากฤทธิ์แอลกอฮอล์ได้เป็นอย่างดี จนคอเหล้าพูดติดปากว่าข้าวต้มร้อนๆสักถ้วย

แต่ถ้ากินเวลาสักหลังสองทุ่มก็อาจจะเงียบเหงา เศร้าโศกนิดหน่อย ไม่อึกกระทึกมาก เพราะพระพึ่งจะสวดจบ ข้าวต้มที่กินเวลาเช่นนี้มีไว้สำหรับเลี้ยงขอบคุณแขก มันคือข้าวต้มธรรมมะ ข้าวต้มสวดพระอภิธรรม

โดม(372

)

คห.33: 26 ต.ค. 62, 15:56

แต่ถ้ากินเวลาสักตีสองไปแล้ว มันคือข้าวต้มแห่งการตกลงปลงใจจะไปต่อ ว่าคืนนี้มันจะไปจบที่คอนโดหรู หรือโรงแรมมานรูดชั่วคราว ดังนั้นการเติมพลังระหว่างการทำข้อตกลงนั้นเป็นสำคัญ ข้าวต้มมื้อนี้มักจะกินกับเบียร์…555

แต่ถ้ากินข้าวต้มเวลาเที่ยง ข้าวต้มมือนี้อารมณ์จะตื่นเต้นนิดหน่อย เช่นหนีงานออกจากออฟฟิศมากินข้าวต้ม เวลาอาจจะมีน้อย รีบกินรีบกลับ รีบแยกย้าย โบราณกล่าวถึงข้าวต้มมื้อนี้ไว้ว่าเป็นข้าวต้มมีพิษ หากกินข้าวต้มมื้อนี้บ่อยๆแล้วหัวจะหงอก…ดังนั้นแค่เห็นหัวก็รู้ว่าสมาขิกคนไหนในเรือลำนี้กินข้าวต้มพิษบ่อยที่สุด…5555

โดม(372

)

คห.34: 26 ต.ค. 62, 15:58

แต่สำหรับมื้อแรกของทริปนี้มันเป็นข้าวต้มไก่ตอนเช้า ดังนั้นรสชาติจึงสดชื่น กินมื้อนี้แล้วหัวไม่หงอก…555 การกินการอยู่ และใช้ชีวิตบนเรือนั้น ทุกอย่างจะเน้นความเรียบง่ายสะดวกเข้าว่า เราเริ่มทานข้าวพร้อมกัน แต่ต่างคนต่างตักต่างคนต่างเติม นั่งบ้าง ยืนบ้าง กินกันไปคุยกันไป

โดม(372

)

คห.35: 26 ต.ค. 62, 16:01

หลังอาหารมื้อเช้าเรานั่งคุย นั่งโม้กันไปตามประสา บางคนก็ขึ้นไปหลับนอนเอาแรง ผลไม้น้ำอัดลม กาแฟเย็น ขนมขบเคี้ยวทุกอย่างถูกงัดออกมาจาก 7-11 ในเรือไต๋แก่ ครับทานอ่านไม่ผิด และผมก็ไม่ได้เขียนผิดแต่อย่างใด บนเรือไต๋แด่นั้นมี 7-11 จริงๆครับ ปกติการที่ 7-11 จะเปิดทำการที่ไหนนั้น เค้าจะพิจารณาเรื่องของทำเลเป็นประการแรก

7-11 สาขาเรือไต๋แก่ก็เช่นกัน เค้าเลือกทำเลที่ท้ายเรือเป็นที่เปิดทำการ ของกินเพียบเครื่องดื้มเย็นเจี๊ยบมีไว้บริการมากมาย ทั้งชา กาแฟ น้ำอัดลม น้ำเปล่า เครื่องดื่มชูกำลัง ที่สำคัญมันเปิดบริการ 24 ชั่วโมง เรียกได้ว่าหิวเมื่อไหร่ก็แวะเข้ามา ตามคอนเซ็ปท์เป๊ะ ที่แตกต่างคือสีของ 7-11 สาขานี้ไม่เน้นเขียวแดงแต่มันคือสีน้ำเงินล้านๆ…555

โดม(372

)

คห.36: 26 ต.ค. 62, 16:02

ขณะที่เรากำลังนั่งทานขนมจาก 7-11 ท้ายเรืออยู่ ทันใดนั้นเองรอกคุณปู่ในตำนานที่ทำหน้าที่คุมบังเหียนเบิร์ดทั้งสองสาย ด้านท้ายเรือที่ไร้คนเหลียวแลกว่าสองชั่วโมงทั้งสองตัว ก็แหงปากร้องลั่นออกมาพร้อมกัน ราวกับสาวสวยฝาแฝดสองนางกำลังจะโดนรุมขืนใจ กระชากพรหมจรรย์วัยดรุณีแรกแย้ม จากน้ำมือของฝูงซาตานผิวน้ำ พวกมันกระหายในความเป็นสาวของเธอ จึงพากันอ้าปากไล่งับเอาหัวเจ็ตหมึกยางตัวน้อยๆทั้งสองฝูงอย่างบ้าคลั่ง

เบิร์ดสองตัวที่โลดแล่นบนยอดคลื่นจมหายลงไปในผืนน้ำที่แตกกระจาย ปลายคันทอลลิ่งแบบทุยล๊อด หรืออีกนัยหนึ่งคันเย่อควายสลบถึงกับโค้งงอ นั้นหมายถึงว่าปลายสายมีแรงต้านอย่างรุนแรง จากฝูงนักล่าผิวน้ำผู้หิวกระหาย

โดม(372

)

คห.37: 26 ต.ค. 62, 16:07

เสียงตะโกนให้สัญญาณกับไต๋แด่ดังขึ้นแข่งกับเสียงรอกที่แหกปากไม่ยอมหยุด เหมือนเด็กเกเร เครื่องยนต์เรือเบาลงเข้าสู้รอบเดินเบาแต่ไม่ถึงกับจอด น้าตี๋ หมื่นไม้ และคุณชายเอิร์ท เข้าประจำตำแหน่งตัวเองในทันที คันทุยล๊อดไม่ได้โดนยกขึ้นจากรูกระบอกปักคัน แต่มันแค่ได้รับการประคอง โดยให้น้ำหนักของคันกับรอกทั้งหมด ที่รวมๆแล้วพอๆกับน่องขาข้างซ้ายและขวาของเมียที่บ้าน ต่างกันตรงมันไม่ขาวอวบ และวันนี้มันไม่ไพาดมาที่บ่าของคนทั้งสอง แต่มันพาดกดไปที่กาบของเรือ

มือขวาของคนทั้งสองหมุนแขนกว้านสายไปข้างหน้าแบบไม่ยอมให้เสียเวลา ในขณะที่มือซ้ายประคองโคนคันช่วงโฟว์กริป จังหวะของการหมุนเป็นไปอย่างสม่ำเสมอ หมุน…หมุน … หมุน แล้วก็หมุน

แก้ไข 26 ต.ค. 62, 16:07

โดม(372

)

คห.38: 26 ต.ค. 62, 16:10

จนในที่สุดเบิร์ดทั้งสองตัวก็ลอยขึ้นมาบนเรือพร้อมด้วยฝูงปลาโอนักล่าผิวน้ำไวฉกรรจ์ทั้งหลายพากันมานอนตีหางแข่งกันอยู่ในถัง เสียงดังระรัวราวกับกลองออกศึก ลำตัวเด้งไปมาอ้าปากค้างงับกับอากาศเป็นพัลวัน

โดม(372

)

คห.39: 26 ต.ค. 62, 16:12

ทันใดนั้นหลวงจีนโหด แห่งอรามแซ๊ปเด้อ ย่านชินเขต เดินหัวล้านใสแหนวไม่ใส่จีวร ในมือมันถือมีดคมกริบราวกับเขี้ยวของมังกรพันปี ในดวงตาของมันส่อแววว่าเคียดแค้นฝูงซาตานจากขุมนรกผิมน้ำกลางอ่าวไทย ที่ทำการปู้ยี่ปู้ยำฝูงน้องนางหมึกยางอย่างเมามันด้วยกามราคะตัณหา มันไม่รอช้าคว้าเจ้าพวกบ้าที่นอนแดดินขึ้นมาทีละตัว และทำการเสือกมีดที่คมราวเขี้ยวมังกรเล่มนั้น ลงไปในช่องเหงือกเพื่อตัดเส้นเลือดใหญ่ และลมหายใจ โดนมิได้ฟังเสียงร้องขอชีวิต

โดม(372

)

คห.40: 26 ต.ค. 62, 16:14

นักบวชโล้นผู้ไร้ปราณีกระทำการซ้ำแล้วซ้ำอีกจนกระแสวารีสีครามสดใส แดงฉานออกเป็นออกเป็นสีเลือด มันทำแบบนี้กับซาตานทุกผู้ตัวตน ท่ามกลางสายตาของเหล่านักบุญอย่างผมและเพื่อนอีก 8 ชีวิต ที่มิมีใครกล้าที่จะร้องขอให้นักบูญใจบาปในคราบไอโลน หัวไร้ซึ่งเส้นผมหยุดการกระทำนั้น…

แก้ไข 26 ต.ค. 62, 16:17

โดม(372

)

คห.41: 26 ต.ค. 62, 16:18

กว่าที่ใครจะทันตั้งตัว ไอโล้นมันก็ตะโกนสั่งด้วยน้ำเสียงห้าวสุดฤทธิ์ว่า … “เตรียมเขียงมา กูจะแล่เนื้อพวกมันออกเป็นชิ้นๆ ให้สมกับการกระทำที่มันทำกับเด็กๆเหล่านั้นไว้” ไม่มีใครกล้าแม้แต่คิดจะขัดคำสั้ง รวมทั้งตัวผมเองซึ่งมีอายุอานามมากกว่านักบวชโล้นนี้หลายพรรษานัก

โดม(372

)

คห.42: 26 ต.ค. 62, 16:19

ทุกคนแยกย้ายกันทำตามที่มันสั่ง บางคนวิ่งไปเตรียมเขียง บางคนเตรียมผักสด บางคนเตรียมจาน และอีกหลายคนร้องถามหาวาซาบิและตะเกียบ มีดที่คมราวกับเขี้ยวมังกรเล่มที่ว่า ทำหน้าที่จากการแทงคอมาเมื่อสักครู่ บัดนี้แปรเปลี่ยนเป็นการแลเนื้อเหล่าซาตานผิวน้ำออกบางๆ เป็นชิ้นสมกับคำที่นักบวชโล้นบอก…

โดม(372

)

คห.43: 26 ต.ค. 62, 16:21

เนื้อทุกชิ้นที่ถูกแลถูกนำมาวางเรียงในจานอย่างเป็นระเบียบ ราวกับว่าผู้หั่นนั้นบรรจงทำด้วยความแค้น และแล้ววาระสุดท้ายของซาตานแห่งผิวน้ำทุกตัวก็แปรเปลียนเป็นชิ้นสมใจปอง แต่ยังไม่พอ โบราณว่ารักมากย่อมแค้นมาก แค้นมากก็ต้องแล่เนื้อเอาเกลือทา แต่กาลครั้งนี้นักบวชโล้นคงแค้นมากกว่าหลายร้อยเท่าพันทวี มันจึงเอาเนื้อเหล่าซาตานทั้งหลายทาด้วยวาซาบิสีเขียวมรกต ที่ออกฤทธิ์ใช่แค่เค็มเพื่อให้แสบ แต่มันยังเผ็ดร้อนดังไฟนรกโลกันต์ขุมที่ 9

โดม(372

)

คห.44: 26 ต.ค. 62, 16:22

เนื้อทุกชิ้นถูกผม และพวกนักบุญทั้งหลายที่เฝ้ามองเหตุการณ์มาตั่งแต่ต้นจนจบ เอาตะเกียบขีบแช่ลงไปในเพลิงนรกมรกตสีเขียวสด แล้วใส่ปากคำแล้วคำเล่า เราทุกคนเสียใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น นักบุญบางคนร้องไห้ด้วยน้ำตา บางคนกลั่นน้ำตาไม่ให้ออก หน้าตาแดงกล่ำ บางคนหันหน้าหนีออกทะเลสูดลดหายใจลึกๆ บางคนความอดทนต่ำก็แหกปากร้องออกมาดังๆพร้อมน้ำตาที่ไหลท่วมใบหน้า…เหตุการณ์เลวร้ายผ่านไปนักบวชโล้นใจอัมหิต มันนั่งสูบยาอย่างเงียบๆในมุมหนึ่งของนาวาลำใหญ่ พร้อมเช็ดทำความสะอาดมีเก็บเข้าซองอย่างเลือดเย็น…เรื่องราวการล่องนาวาต่อไปจะเป็นอย่างไร…!

โปรดติดตาม มหากาพย์แห่งการเดินทาง “แลตติจูดที่ 10 หลักแก๊สกลางอ่าวไทย” ใน
ตอนที่ 4 ราตรีแห่งสงครามที่ยืดเยื้อ
ได้ที่นี่ที่เดียว…ตกปลากับเรือแพรอาภรณ์ สำหรับวันนี้ ขอกว่าคำว่า…สวัสดีครับ

โดม(372

)

คห.45: 31 ต.ค. 62, 15:21

สวัสดีครับมิตรรักแฟนเพลงที่ตืดตามเสพกระทู้ทุกท่าน ที่ผ่านมา 3 ตอน ผมหวังเป็นอย่างยิ่งว่าท่านคงพอที่จะได้รับอรรถรสกับการออกตกปลาทริปนี้ของพวกเราบ้าง ขอบคทุกกำลังใจ ขอบคุณทุกคำชม ถ้าสิ่งใดที่เป็นสิ่งดีผมขอมอบแด่ธรรมชาติในท้องทะเลไทย เพื่อเป็นการระลึกถึงที่เราได้คืนจากธรรมชาติ

ตอนนนี้ถึงเวบาอันสมควรแล้ว (พึ่งจะว่างเขียน…555) เชิญท่านเสพกระทู้ อันเป็นมหากาพย์แห่งการเดินทาง “แลตติจูดที่ 10 หลักแก๊สกลางอ่าวไทย” ใน
ตอนที่ 4 ราตรีแห่งสงครามที่ยืดเยื้อ ได้ตั่งแต่เพลานี้แบบไม่มีคั่นโฆษณาเหมือนใน Youtube ยุคปัจจุบันครับ…

โดม(372

)

คห.46: 31 ต.ค. 62, 15:24

ตอนที่ 4 ราตรีแห่งสงครามที่ยืดเยื้อ

หลังจากปลาดิบจานแล้วจานเล่าถูกพวกเราสวาปามลงท้องแบบไม่เกรงกลัวกับปรสิตหน้าไหน เราก็เริ่มเดินทางกันต่อไปอย่างไม่เห็นจุดหมาย… ขึ้นชื่อว่ามนุษย์ถ้า… “มนุษย์เราชอบสิ่งไหน สนใจสิ่งไหน ก็มักจะพาตัวเองไปอยู่ใกล้สิ่งนั้น” คำพูดนี้ย่อมใช้ได้เสมอในทุกสถานการณ์ คนเล่นมีด รักมีด ก็มักจะพกมีดติดตัว คนรักปืน เล่นปืน ก็มักจะมีปืนไว้ข้างตัวเองเสมอเช่นกัน…

ในชีวิตผมรักเรือ เล่นเรือ มีความสนใจเรือมาตั่งแต่เด็กๆ ดังนั้นมิผิดอะไรที่ผมจะพาตัวเองไปใกล้สิ่งที่ผมรัก ผมสนใจ ดังนั้นในการเดินมาทริปนี้สถานที่ๆผมมักไปยืนแว๊ะเวียนหาความรู้เพิ่มเติมอยู่เสมอคือเก๋งเรือหลังพังงาของไต๋แก่ มิใช่ต้องการมาขโมยหมาย…555 แต่มันคือการพูดคุยแรกเปลี่ยนความรู้ และการซึมซับซึ่งมุมมมองของคนเป็นไต๋เรือในตำนานของอ่าวไทยคนปัจจุบัน

โดม(372

)

คห.47: 31 ต.ค. 62, 15:27

สำหรับเรือแล้วระบบ GPS นำร่องนั่นถือว่าเป็นสิ่งที่สำคัญ สำหรับในเรือไต๋แก่แล้วผมบอกได้เลยว่า อุปกรณ์เหล่านี้ไม่ได้จัดอยู่ในขั้นเทพ ผมเห็นระบบนำร่องขั้นเทพในเรือสปีดโบ๊ทมาหลายลำ บางลำมูลค่าพอกับรถเก๋งอีโค่คาร์ญี่ปุ่นป้ายแดง บางลำนั่งกระดิกตีนกินข้าวขณะเดินทาง เพราะใช้ระบบออตโต้ไพรอท

สำหรับนาวาลำใหญ่ของไต๋แก่นี้ ผมก็พึ่งสังเกตุเห็นว่าติดระบบออโตไพรอทเช่นกัน แต่ราคาไม่ได้แพงระดับเป็นแสนๆ มันคือเชือกเส้นขนาดนิ้วก้อยยาวสัก 3 ฟุต 1 เส้น ที่ใช้ล๊อคพังงาเรือไว้ให้ไปตรง แล้วใช้ตีนคอยประคองพังงาไว้…555 ส่วนในระบบ GPS Sounder ก็ไม่ได้พิเศษอะไรมาก…

โดม(372

)

คห.48: 31 ต.ค. 62, 15:29

นั้นหมายความว่าการเดินทาง และเข้าหมายที่แม่นยำนั้น สำหรับไต๋แก่แล้วอุปกรณ์ และเครื่องไม้เครื่องมือ หาใช้ความสำคัญอันดับต้นๆไม่ มันจะต้องมีประสบการณ์ประกอบ ซึ่งในเรื่องนี้ผมสัมผัสด้วยตัวเองมาแล้ว

เมื่อครั้งหลานชายสุดที่รักของผม มันเอาเรือสปีดโบ๊ทออกทะเลไปตกปลาครั้งแรกด้วยตัวเอง ครั้งนั้นมันไปกับเพื่อนผมอย่างตี๋ หมื่นไม้ ผมสอนให้ทุกอย่างตั่งแต่การอ่านแผนที่ การใช้ GPS Sounder การวนดูกอง การเข้าหมาย การทอดสมอ สรุปว่าวันนั้นทั้งวัน หลานชายตัวแสบไม่สามารถเข้าหมายได้ จนสุดท้ายต้องลอยเรือตกปลาเล็กเอากลับมากิน อุตส่าห์ไปถึงกลางอ่าว…555

โดม(372

)

คห.49: 31 ต.ค. 62, 15:33

เรือเริ่มเบาเครื่องลงหลังจากผ่านไปกว่า 16 ชั่วโมงที่ออกมาจากฝั่ง ผมยกนาฬิกาข้อมืดดูตอนนี้มันบอกเวลา 6 โมงเย็นนิดๆ หมายแรกที่ไต๋แก่พาเราเข้าในวันนี้เป็นกองซากเรือจม นั่นหมายความว่าเป้าหมายของเรานั้นอยู่ที่อังเกย แดงเขี้ยว เก๋า ซึ่งปลาเหล่านี้จะเป็นนักเลงเจ้าถิ่นที่เฝ้ากอง

“ตูม” เสียงสมอลงน้ำด้านทิศเหนือนน้ำ เรือถูกกัปตันอาวุโส หรือไต๋แก่เลี้ยงให้ลอยลำเข้าหากอง เมื่อเครื่องเรือเบาลง เปลี่ยนเป็นเสียงเครืองปั่นไฟแทนก็หมายถึงสัญญาณการลงเหยื่อของเรา เสียงตะโกนสั่งหมึกเป็น ปลาเป็นจากเด็กเรือดังระงมจากนักแสวงโชคมือเหม็น มือตกเหยื่อสดทั้งหลาย

ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าสายแรกที่ลงน้ำจะเป็นของใครไปได้ ถ้าไม่ใช่ของบักเอ มันไวเสมอความไวในการลงสายของบักเอ ไวพอๆกับฝีมือการหั่นผักในครัวของมันเลยทีเดียว ในหมายนี้เราได้ปลาจำพวกอังเกย แดงเขี้ยวอย่างที่ตั่งใจไว้ แต่ไม่หนาตัวมากนัก สำหรับผมแล้วถือว่าผิดหวังมากๆ เมื่อเทียบกับทริปที่แล้ว

โดม(372

)

คห.50: 31 ต.ค. 62, 15:34

เสียงเครื่องยนต์เรือดังกระหื้มขึ้นอีกครั้ง ไฟทุกดวงในเรือสว่างขึ้นกว่าปกติจากการเร่งเครื่อง สายสมอถูกกว่านขึ้นมา เป้าหมายต่อไปเราจะเข้าหลักแก๊สสวรรค์ของนักตกปลาในเกมส์จิ๊ก เพียงแค่เรือเคลื่อนตัว ผมก็พาตัวเองมายืนสงบนิ่งอยู่ข้างๆกับไต๋แก่ และมิวายจะถามถึงหมายที่เราจะไป สรุประยะทางที่เราจะเดินทางไปหมายนี้คืออีก 6 ไมล์

ระยะทาง 6 ไมล์นั่นถ้าเป็นเรือสปีดโบ๊ท ผมบอกได้เลยว่าทั้งเหยื่อสด และเหยื่อจิ๊กไม่ต้องเอาออกจากคัน ไม่ต้องนั่ง หรือนอนรอ เพียงแต่ถือคันรอได้เลย เพราะตดไม่หายเหม็นเราจะถึงที่หมาย แต่นี่ไม่ใช่สำหรับเรือประมงขนาดใหญ่ มันก็เหมือนคนตัวใหญ่อ้วนอุ้ยอ้าย จะจับมาวิ่ง 100 เมตรให้เร็วคงเป็นไปไม่ได้ ดังนั้นคำสั่งให้นอนรอจึงดังขึ้น เพราะกว่าจะถึงก็อีกกว่าชั่วโมง…