มหากาพย์แห่งการเดินทาง “แลตติจูดที่ 10 หลักแก๊สกลางอ่าวไทย” ตอนที่ 1-5 Update 13 Nov 2019

)

ตั้ง: 22 ต.ค. 62, 21:29

มหากาพย์แห่งการเดินทาง “แลตติจูดที่ 10 หลักแก๊สกลางอ่าวไทย” ตอนที่ 1-5 Update 13 Nov 2019

การออกตกปลาเหมือนกันกับการออกผจญภัยของผม มันคือการเดินทางที่ไม่มีวันจะสิ้นสุด เท่าที่จำความได้ผมได้ซึมซับสิ้งเหล่านี้จากบรรพบุรุษรุ่นปู่ รุ่นย่า เรียกได้ว่าลูกแม่น้ำ เพราะที่บ้านมีเรือพาย ย่าผมหาเลี้ยงชีพด้วยการตกปลามาทำกิน สิ่งเหล่านี้มันจึงอยู่ในสายเลือด

แต่มันน่าแปลกใจตรงที่ว่า ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน ไม่เคยมีอะไรมาทำให้ผมรู้สึกเย็นชากับการตกปลาได้ ราวกับว่าเธอคือความแปลกใหม่ ที่ก้าวเข้ามาในชีวิตของผมอยู่อย่างตลอดเวลา

สำหรับทริปนี้เกิดขึ้นมาจากการที่ผมและเพื่อนๆ เมื่อสองปีที่แล้วเราได้ออกไปตกปลาที่หมายหลักแก๊ส กลางอ่าวไทยเป็นครั้งแรก

การตกปลาที่หลักแก๊สนับว่าเป็นความใฝ่ฝันของนักตกปลาหลายๆคน และเมื่อใครได้ไปสัมผัส มักจะบอกกับตัวเองว่า เราจะกลับมาอีกครั้งอย่างแน่นอน

แก้ไข 13 พ.ย. 62, 15:26

ทุกคห.

โดม(372

)

คห.1: 22 ต.ค. 62, 21:31

ดังนั้นการจัดทริปหลักแก๊สครั้งที่สองของเราจึงเริ่มขึ้น ถึงแม้ว่าครั้งนี้จำนวนคนจะลดลงจากเดิม เพราะเพื่อร่วมอุดมบางท่านติดภาระกิจ ประกอบกับช่วงเวลาระหว่างทริปแรกกับทริปที่สอง มันห่างกันเกินไปกว่าปีครึ่ง ถึงสองปีพอดี

ดังสุภาษิตที่ว่าห่างกันหนึ่งปีนารีเป็นอื่น…นับประสาอะไรกับการตกปลา การเวลาย่อมเปลี่ยนทุกอย่างได้ ยกเว้นอย่างเดียวความตื่นเต้น ความกระหาย ในอรรถรสของเกมส์การตกปลาที่อยู่ในสายเลือดของผม ที่เวลาไม่สามารถทำอะไรมันได้เลย

ทริปนี้มิตรสหายบางท่านหายหน้าไป แต่ก็ยังมีหน้าใหม่เข้ามาสานต่ออุดมการณ์ บวกกับหน้าเก่าที่เข้าขากันได้ดี ประเภทมองตาก็รู้ใจ

ดังนั้นทริปนี้จึงแบ่งการเดินทางออกเป็นสองสาย สายที่หนึ่งคือสายภูธรเดินทางเข้ากรุง เพื่อมุ่งตามหาฝัน เป้าหมายร้านอาหารดังย่านชินเขต “แซ็บเด้อ” ร้านที่ใครก็รูดีว่าเมนูปลาที่นี่ทุกตัว มาจากฝีมือพ่อครัวตกเองล้วนๆ ตั่งแต่ปลาหมอฉู่ฉี่ ไปจนถึงทูน่าดิบจากฟิลิปปินส์…

โดม(372

)

คห.2: 22 ต.ค. 62, 21:45

สายภูธร 1 ประกอบด้วยตัวผู้เขียน และหมอเป็ด เราเดินทางจากกาญจนบุรี ดินแดนด้านซ้ายสุดของสยามประเทศ ฝั่งตะวันตก สุ่งหน้าผ่านจังหวัดเจดีย์ใหญ่นครปฐม ตัดเข้าสู่เเมืองหลวงทางด้านตลิ่งชัน ฝ่าดงการจราจรด้วยเวลากว่า 2 ชั่วโมง

ทุกช่วงเวลาของการเดินทางบนบก ในรถ บนท้องถนน ต่อให้แอร์ในรถจะเย็นขนาดไหน แต่สำหรับผมแล้วถ้ารถติด ผมจะมีความรู้สึกว่า…แม็งส์ไร้สาระ หน้าเบื่อสิ้นดี แต่ทุกครั้งที่ผมขับเรือแพรอาภรณ์ออกจากอัมพวา ไปกลางอ่าวไทย ไปกลับกว่า 120 กิโล เพื่อไปตกปลาทั้งไม่รู้ซะด้วยซ้ำว่าวันนี้จะได้ตัวหรือไม่…

แต่ผมจะมีความรู้สึกว่ารัยะทางมันชั่งสั้นยิ่งนัก ด้วยเหตุผลเดียวยานพาหนะที่เราขับในเวลานั้นมั้นต่รงกันถ้าเป็นเรือไกลกว่านี้ นานกว่านี้ผมทนได้ เพราะใจมันรักครับ…555

โดม(372

)

คห.3: 22 ต.ค. 62, 21:48

สายภูธร 2 สมาชิกใหม่ “กุ๊กกิ๊ก” แห่งเมืองกรุงเก่า บ้านผักไห่ อยุธยา ผมได้ยินชื่อนี้ครั้งแรกบอกได้คำเดียวว่า แมงส์โคตรจะน่ารักน่าหยิก ตัวคงจะขาวๆอวบๆ แก้มใส่ๆเป็นผู้ชายที่ตาต้องตี่ และชอบตกปลา แต่พอเห็นหน้าจริงๆ แม็งส์เอ๋ย…หนังโป๊ะผิดปกนี้หว่า…555

กูว่ากูดำแล้วนะ…มึงแม็งส์ดำกว่ากูอีก ดำได้ใจจริงๆ แต่ที่ต้องยอมคืออุปนิสัยใจคอ นางเป็นคนน่ารัก น่าหยิกจริงๆ สมแล้วที่นางชื่อกุ๊กกิ๊ก คนอะไรว๊ะ…แม็งส์ใช้หมึกสด ปลาแล่เกี่ยวเหยื่อจิ๊กแม็งส์ทั้งวันทั้งคืน…ประเภทจิ๊กมือเหม็น เป็นเหน็บชาตลอดทริป…555

โดม(372

)

คห.4: 22 ต.ค. 62, 22:06

สายภูธร 3 สมาชิกใหม่แต่หน้าเก่า “บอม” วิศวะกรหนุ่มจาก iRPC ผู้มีนิวาสสถานอยู่ระยองนคร หรืออีกในหนึ่งคือเจ้าบ้านในทริปนี้ ที่ว่าหน้าเก่าเพราะเค้าคือ คนที่ลุยตกปลากับผมมาตั่งแต่เด็กๆที่เมืองกาญจน์ แต่มาตั่งหลักปักฐานที่ระยองกว่า 20 ปี

แต่นี่คือการเปิดซิงค์ครั้งแรกสำหรับการตกปลาหลักแก๊สของบอม ที่สำคัญทริปนี้ทางบ้านทั้งลูกและภรรยาให้การสนับสนุนเต็มที่ ถึงขั้นขับรถจากระยองมาส่งบอม พร้อมมารับกลับในวันขึ้นฝั่งด้วย

ใครที่อ่านถึงบรรทัดนี้ แบ้วทางบ้านท่านไม่สนับสนุน ผมแนะนำว่าให้เอาประโยคนี้ไปให้คนที่บ้านดู… การกินปลาทะเลทำให้ฉลาด โดยเฉพาะปลาที่ปลอดสารพิษ ดังนั้นเราอยากให้เมียฉลาดกว่าคนอื่น เราเลยยอมออกทุกยาก ตากแดด ตากฝน ตากลม เสียเงินมากมาย เพียงเพื่อเมียที่เรารัก…555

โดม(372

)

คห.5: 22 ต.ค. 62, 22:25

มาถึงสายพระนครกันบ้าง คงต้องเริ่มที่แม่งานของทริปเลย คนแรกของสายพระนคร “ตี๋ หมื่นไม้” มือวางอันดับต้นๆของประเทศในการปอกมะพร้าวแบบเด้งดึง ที่กำลังเป็นที่นิยมกันในตลาด

วันนี้เค้าพร้อมรถกระบะคู่ใจฟอร์ดเรนเจอร์สีแดงสดใส่ พาหนะที่จะพวกเราทุกคนในสายภูธร มุ่งไปยังที่หมายแห่งบางเสร่นคร นครที่สายน้ำไม่เคยหลับไหล นครที่ย่ำไปที่ไร ทำให้เราหลงไหลเสน่ห์ของความเค็ม

นครที่เคยเป็นตำนานแห่งเรือตกปลาอาชีพ นครที่มีปลามารีน และฉลามขึ้นมานอนเกยฝั่งบนสะพานมากที่สุด แต่ปัจจุบันเรื่องปลาอาจเป็นอดีต และเป็นเรื่องราวที่เล่าต่อสู่คนรุ่นหลัง แต่สำหรับความขลังของนครแห่งนี้ สำหรับผมยังอยู่ในใจไม่รู้ลืม ไม่ใช่เพราะไปตกปลาที่นี่อย่างช่ำชอง

แต่เพราะยุคสมัยนั้นผมเสพบทความของนักตกปลา กับเหล่าบรรดาไต๋เรือในตำนาน ทุกคนล้วนแล้วแต่ถือกำเนิดจากถิ่นที่แห่งนี่ทั้งสิ้น…บางเสร่นคร…!

แก้ไข 22 ต.ค. 62, 22:26

โดม(372

)

คห.6: 22 ต.ค. 62, 22:30

คนที่สองของสายพระนคร ลูกชายคนสุดท้องของไต๋แก่ “เอิร์ธ” แห่งร้านอ้วนต้มเลือดหมูใบยา หนุ่มที่มีหน้าตาเป็นอาวุธ ที่ทำให้สาวๆแถวย่านซอยสามัคคี ยอมพลีกายถวายชีวิตมามากมาย ถามว่าทำไมผมถึงรู้

เพราะพอถึงหมายตกปลาเก๋า หรือที่เราเรียกติดปากว่า ปลาฝากแม่ยาย เอิร์ธจะตกได้มากที่สุดด้วยเหตุผลเดียวคือ มีแม่ยายเยอะมาก…555 ไม่รู้ว่าป่านนี้แล้วกลับมาจากทริปหลักแก๊สกว่าสองอาทิตย์ จารย์เอิร์ธตะเวนแจกปลาเก๋าให้แม่ยายครบทุกบ้านหรือยัง…555

โดม(372

)

คห.7: 22 ต.ค. 62, 22:36

คนที่สามของทีมพระนคร “ชายน้อย” แต่ไม่ใช่แห่งบ้านทรายทอง เพราะย้ายนิวาสสถานมาอยู่ปากเกร็คนานแล้ว ที่สำคัญชายน้อยคนนี้มีอาการครบทั้ง 32 ครับ ร่ำๆว่าอาจจเกินซะด้วยซ้ำ ถ้าถอดกางเกงในมาวัดกันจริงๆ…เห็นเค้ายาวเพราะดูจากนิ่วมือแล้วคงไม่ใช่ย่อย…555

แก้ไข 22 ต.ค. 62, 22:43

โดม(372

)

คห.8: 22 ต.ค. 62, 22:37

คนที่สี่ และห้าของทีมพระนครคือ เจ้าบ้านที่เราใช้เป็นฐานปฏิบัติการขั้นสุดท้าย ก่อนเคลื่อนกำลังพล “บักเอ และน้องโบว์” แห่งแซ๊ปเด้อ งานนี้บักเอขนอุปกรณ์การทำครัวไปเพียบ จากประสบการณ์ของผมในการออกทริปกับน้องคนนี้ ผมรับรองได้ว่าผมจะได้กินอาหารอร่อยกลางทะเลแบบที่หากินที่อื่นไม่ได้เลย…

โดม(372

)

คห.9: 22 ต.ค. 62, 22:39

นาฬิกา Garmin บนข้อมือผมบอกเวลา 14.00 น. นั้นคือเวลาในการออกเดินทาง แต่สำหรับฟังชั่นของนาฬิกาตัวนี้ มันมีการวัดชีพจรด้วย ผมทดลองกดดูการเต้นของหัวใจได้ความว่า มันเต้นเร็วกว่าปกติ 120-135 ครั้งต่อนาที…เฮ๊ย…กูจะหัวใจวายไหมนี่…

ผมเครียดเหรอ หรือผมเหนื่อย หัวใจถึงเต้นเร็วขนาดนี้…นั่นอาจจะเป็นคำถามของคนที่ไม่เข้าใจ แต่ถ้าใครรู้จักผมดีจะทราบว่า ผมตื่นเต้นทุกครั้งที่จะได้ออกตกปลา เพลานี้ตัวผมอยู่ร้านแซ๊ปเด้อ ชินเขตก็จริง แต่หารู้ไม่ว่า…ใจผมอยู่บนเรือไต๋แก่ ซึ่งลอยอยู่หลักแก๊สกลางอ่าวไทย ที่แลตติจูดที่ 10 แล้วครับ…555

โปรดติดตาม มหากาพย์แห่งการเดินทาง “แลตติจูดที่ 10 หลักแก๊สกลางอ่าวไทย” ในตอนที่ 2 จุดเริ่มต้นการเดินทางที่ยาวไกล…ได้ที่นี่ที่เดียว…ตกปลากับเรือแพรอาภรณ์ สำหรับวันนี้ ขอกว่าคำว่า…สวัสดีครับ

แก้ไข 22 ต.ค. 62, 22:43

โดม(372

)

คห.10: 23 ต.ค. 62, 22:47

สวัสดีครับ…ทุกท่าน เพื่อให้การเสพกระทู้นี้เป็นไปอย่างต่อเนื่อง และเกิดอรรถรส ผมจึงจะเอาตอนที่ 2 และอีก 6 ตอน เข้ามาไว้ในกระทู้เดียวกัน โดยถ้าผมลงตอนใหม่เมื่อไหร่ ผมจะขึ้นคำว่า Update พร้อมระบุวันที่ไว้ให้

ดังนั้นวันนี้เรามาต่อกันเลยนะครับ กับมหากาพย์แห่งการเดินทาง “แลตติจูดที่ 10 หลักแก๊สกลางอ่าวไทย” ใน
ตอนที่ 2 จุดเริ้มต้นการเดินทางที่ยาวไกล

แก้ไข 23 ต.ค. 62, 23:42

โดม(372

)

คห.11: 23 ต.ค. 62, 22:50

ตอนที่ 2 จุดเริ่มต้นการเดินทางที่ยาวไกล…

5 โมงเย็นของวันที่ 10 ณ.สะพานท่าเรือบ้านแสมสาร ที่ยังคงมีสีสรรการใช้ชีวิตของชาวประมงลูกน้ำเค็มเหมือนเดิมมิเคยเปลี่ยนแปลง จมูกของผมกระสากับกลิ่นไอของความเค็ม มันอาจจะเป็นกลิ่นที่ใครบางคนไม่พึงปรารถนา แต่สำหรับผมแล้วนี่คือกลิ่นแห่งชีวิต ชีวิตที่อิสระหลุดพ้นจากพันธนาการต่างๆ ทั้งในเรื่องงาน ส่วนตัว และครอบครัว จากนี้ไปผมจะได้อยู่กับตัวเอง และผองเพื่อร่วมสายน้ำที่รู้ใจ

สัมภาระทุกชนิดตั่งแต่ของใช้ส่วนตัว อันประกอบไปด้วยเสื้อผ้า เสบียงทั้งของแห้ง ของสด เพื่อใช้ประกอบอาหารการกิน กล่องอุปกรณ์ และกระติกน้ำแข็งอีก 10 ใบ ถูกลำเรียงขนย้ายลงไปสู่นาวาลำใหญ่ เรือของกัปตันที่ใครๆก็รู้จักในย่านบางเสร่ “ไต๋แก่”

แก้ไข 26 ต.ค. 62, 23:02

โดม(372

)

คห.12: 23 ต.ค. 62, 22:51

ณ.ที่สะพานท่าทียบเรือแห่งนี้ ในขณะที่เรานั่งรอเวลา เหตุการณ์ต่างๆจากทริปในอดีต เมื่อสองปีที่ผ่านมา โดนขุดขึ้นมาเพื่อสร้างขวัญกำลังใจ และจินตนาการไปที่หมายสุดขอบฟ้า เหตุการชุลมุนในยามค่ำคืน เพราะโดนถล่มจากฝูงกระมงตาแดง หรือแม้แต่การกระชากสายหมึกเป็นอย่างหนักหน่วงของอังเกยในยามพลบค่ำ ต่างถูกฉุดกระชากขึ้นมาให้กับเพื่อนบางคนที่ยังไม่เคยมาสัมผัสกับทริปเช่นนี้ ได้รับทราบ และจินตนาการตาม…

โดม(372

)

คห.13: 23 ต.ค. 62, 22:52

หัวเรือถูกไต๋แก่เบนออกจากฝั่งเมื่อถึงเวลาฤกษ์งามยามดี เครื่องเส้นสังเวยแม่ย่านางถูกนำมาเตรียมพร้อมไว้ก่อนหน้านี้ ทั้งของคาวหวาน และผลไม้ ประทัด 1,000 นัด เปรียบประดุจปลา 1,000 กิโลที่เรากำลังตามหา และต้องการ โดนจุดขึ้นจากน้ำมือของผู้เขียนประดุจเป็นนัยหนึ่งว่า งานนี้กูมีอายุอานามแก่สุดในทริปก็ว่าได้ ช่างน่าภูมิใจเสียเหลือเกิน

โดม(372

)

คห.14: 23 ต.ค. 62, 23:00

โดยก่อนหน้าที่จะผมจะทำการจุดประทัดเพื่อเอาฤกษ์เอาชัยนั้น บักเอได้รับหน้าที่ทำพิธิบวงสวงเส้นแม่ย่านางเรือ ของคาวหวานพร้อมผลไม้ที่เตรียมมาถูกจัดแจงวางลงที่หัวเรือ สำหรับชาวเรือแล้วหัวเรือถือว่าเป็นเรืาองที่สำคัญ ตามความเชื่อคือเป็นที่สิงสถิตของแม่ย่านางเรือ

อย่าว่าแต่เรือประมงอาชีพเลยครับ แม้แต่เรือสปีดโบ๊ทของผมทุกลำ ไม่ว่าจะเล็กใหญ่ขนาดไหน ที่หัวเรือจะมีผ้าสามสีทุกลำ ที่สำคัญผมจะไม่ให้ใครเหยียบหัวเรือของผมเป็นอันขาด เวลาก้าวลง หรือก้าวขึ้นจากเรือ และเวลาออกทริปผมจะไหว้แม่ย่านางเรือของผมเช่นกัน…

โดม(372

)

คห.15: 23 ต.ค. 62, 23:08

หลายๆคนอาจสงสัยว่าทำไมคนที่บวงสวงแม่ย้านางเรือถึงเป็นบักเอ จะด้วยความบังเอินหรือตั้งใจหรือไม่ผมไม่แน่ใจ แต่สำหรับผมบักเอมันเหมาะสมด้วยประการทั้งปวง กล่าวคือมันเป็นบุคคลคนเดียวที่มีลักษณะเหมือนพระมากที่สุด…ถ้าเอาผ้าเหลืองมาห่อมรับรองว่างานนี้ เรือไต๋แก่คงเป็นเรือที่ใช้ในงานประเพณีชักพระทางแถบสุราษฎร์ธานีได้เลย…555

กลิ่นธูปควันเทียนคละคลุ้งไปทั่วทั้งบริเวณหัวเรือ คำสวดอ้อนวอนต่อแม่ย่านาง เรื่องโชคลาภนั้นจะเป็นจริงหรือไม่ ณ.เพลานี้ยังไม่มีใครตอบได้ แต่โดยส่วนตัวของผมเองแล้วนั้น การขอโชคลาภทางทะเล ผมจะพิจคเป็นอันดับที่สอง อันดับแรกที่ผมภาวนาขอพรคือขอให้ทุกคนเดินทางปลอดภัย ภายใต้บารมีของเสด็จเตี่ย ซึ่งผมบูชาและห้อยคออยู่ตลอดเวลา…

โดม(372

)

คห.16: 23 ต.ค. 62, 23:09

คืนนี้เป็นคืนเดือนหงายพระจันทร์ลอยเป็นสง่า แสงจันทร์สว่างไสว ตกกระทบกับท้องน้ำสะท้อนระยิบระยับดูช่างสวยงาม แต่มันคือค่ำคืนแห่งความมืดดำในความหวังของนักตกปลา เราทุกคนต่างรู้กันดีว่าถ้าแสงจันทร์เป็นแบบนี้ เราจะหาเหยื่อหมึกเป็นยาก เหมือนกับการที่เราต้องการคั้นน้ำออกจากคุ๊กกี้

หมึกจะไม่ระเริงใจแตกหลงแสงสียามราตรีดังที่ผ่านมา และถ้าเป็นแบบนั้นเราจะเสียเวลาในการรอ…รอ…และรอ ถามว่ารออะไร คำตอบคือรอจนกว่าเงาจันทร์จะลับเหลี่ยมเมฆา ราตรีแห่งความมือดำกลับคืนสู่ท้องทะเล และเมื่อนั้นเหล่าหมึกน้อยใหญ่เธอจะใจแตกออกหลงแสงสี ที่มวลหมู่มนุษย์ผู้คลั่งใคร่ในการตกปลา หลอกล่อให้เธอมาพลีกายถวายชีวิตด้วยความเต็มใจ

โดม(372

)

คห.17: 23 ต.ค. 62, 23:11

อุปกรณ์หลอกล่อหมึกทุกชนิดทั้งโยทกา และกุ้งน้อยใหญ่ถูกส่งลงไปยังท้องวารี แหวกว่ายทวนกระแสน้ำที่ไหลเอื่อยๆ ประดุจสิ่งมีชีวิตสะท้อนแสงขาววับ มันถูบรรจงสร้างจังหวะยกขึ้นยกลง ครั้งแล้วครั้งเล่า ทั้งระยะใกล้และระยะใกล้ บางคนตีออกแนวชายไฟ เพียงเพื่อต้องการหลอกล่อให้บรรดาฝูงหมึกที่จ้องๆจดๆอยู่ในเงามืด กล้าเผยโฉมออกมายังแนวแสงไฟ

ในบรรดามือตกหมึกของพวกเรา ผมยอมรับในฝีไม้ลายมือของบักเอมากที่สุด เรียกได้ว่ามือชั้นปาณาติบาต นั้นคือลงไปได้ตัวทุกไม้ แทบจะไม่พลาดด้วยประการทั้งปวง ทั้งที่บางครั้งคนรอบข้างไม่มีใครตกขึ้นมาได้ ขนาดเห็นกันจะๆว่ามีตัว มันยังไม่จับของคนอื่น แต่กลับวิ้งแรดไปจับของบักเอ เหมือนสาวรุ่นหลงเสน่ห์เสี่ยใหญ่ที่ใช้เงินหว่าล้อม ยังงัยยังงั้น

โดม(372

)

คห.18: 23 ต.ค. 62, 23:13

อาจเป็นด้วยวิธีการตกที่แตกต่างออกไปจากคนอื่นๆ กล่าวคือบักเอจะไม่สร้างแอคชั่นของโยทกาด้วยการยกขึ้นๆลง เป็นจังหวะอยู่อย่างตลอดเวลาแบบของคนอื่นๆ แต่มันจะทำในสิ่งคนอื่นไม่ทำ ผมจึงอนุญาตเอาเทคนิค วิธีการนี้การนำเสนอให้ทานดู ซึ่งบางท่านอาจจะเคยใช้วิธีการนี้ แต่สำหรับผมและเพื่อนๆในเรือ เราไม่เคยใช้ครับ

บักเอจะเอาเทปพันเกลียวท่อปะปา ซึ่งจะมีติดอยู่ในกล่องตลอดเวลา เอาออกมาพันที่ปลายคันยาวกว่าคืบ แน่นอนว่าคันที่มันเลือกใช้คือคันตกหมึดอ่อนๆทั่วไป เมื่อแสงไปมากระทบกับปลายตันที่พันเทปพันเกลียวไว้ มันจะสะท้อนแสงสีขาวจนน่าใจหาย (สังเกตุจากรูปภาพด้านบนจะเห็นได้ชัดเจนที่ปลายคันบักเอ)

จากนั้นดีดเหยื่ออกไปแนวชายไฟ แล้วปิดหน้ารอกไม่ปล่อยสายออกไป ประดุจหนึ่งให้เหยื่อค่อยตกท้องช้างมาสู่แนวกาบเรือเอง จากนั้นมันจะนั่งจ้องปลายคันเหมือนตกปลาเกร็ด พอปลายคันทีอากระตุกนิดหน่อย แบบแทบจะสัมผัสไม่ได้เลยด้วยตาเปล่า มันจะวัดกระดกปลายคัน ผลคือจะมีหมึกตัวสวยๆติดปลายสายมาทุกครั้งที่ทำ…โอ๊วแม่เจ้า…นี่มึงตกหมึกยังกับตกปลานิลในบ่อ…555

โดม(372

)

คห.19: 23 ต.ค. 62, 23:15

เราสนุกกับเกมส์การตกหมึกจากหัวค่ำจนย่างเข้าสู่ค่อนราตรี ดวงจันทร์เริ่มลับเหลี่ยมท้องฟ้า แสงแห่งดวงดาวเพิ่มจำนวนมากขึ้นกว่าช่วงหัวค่ำ อากาศตอนนี้ช่างเงียบสงบเย็นสบายยิ่งนัก ผมพยุงตัวลุกขึ้นจากที่นอน เพราะได้ยินความเคลื่อนไหวของพวกลูกเรือ และเพื่อนๆ ต่างก็กุลีกุจอตื่นเต้นกับจำนวนหมึกที่เรากำลังจะเฉ

ไต๋แก่ลงมาจากเก๋งเรือเพื่อบัญชาเกมส์แห่งการล้อมเฉหมึกด้วยตัว เฉกเช่นทุกครั้งที่ผ่านมา ด้วยเหตุผลเดียวคือ งานนี้เป็นงานละเอียดอ่อนเราไม่สามารถพลาดได้ เพราะถ้าเราพลาดนั้นหมายถึงวันพรุ่งนี้ เราจะไม่กระสุนที่จะใช้ต่อกรกับคู่ต่อสู้ใต้น้ำเลย และถ้าเป็นเยี่ยงนั้น มันหมายถึงความพ่ายแพ่อย่างราบคาบในหมู่เราจะบังเกิดขึ้นทันที หมึกโดนเฉขึ้นมาเพียงแค่ครั้งที่ 1 และครั้งที่ 2 ก็เพียงพอที่เราจะหยุดปฏิการ ทริปนี้เราอาจจะได้หมึกไม่มาก แต่ก็ไม่น้อยสำหรับเกมส์หน้าดิน ในอีกสองวันที่จะถึงนี้

โดม(372

)

คห.20: 23 ต.ค. 62, 23:22

หมึกน้อยใหญ่หลายร้อยตัวจากการเฉ และส่วนหนึ่งจากการตก ถูกส่งไปพักในห้องขังเหยื่อ เมื่อพูดถึงห้องขังเหยื่อของเรือไต๋แก่นั้นเป็นระบบน้ำวนเหมือนกับเรือตกปลาทั่วไป…กล่าวคือใช้ระบบเจาะท้องเรือ แล้วปั้มน้ำออกทิ้งด้านนอกเรือ เพื่อให้เกิดการไหลเวียน ทำให้มีออกซิเจนไหลเวียนทำให้ทั้งปลาเหยื่อและหมึกไม่ตาย

สำหรับเรือสปีดโบ๊ทที่พวกเราใช้กันนั้นส่วนมากจะใช้ปั้มน้ำดูน้ำทะเล เพื่อให้เข้ามาไหลวนในห้องเหยื่อ โดนห้องเหยื่อจะอยู่สูงกว่าระดับน้ำทะเล แต่สำหรับเรือแพรอาภรณ์ของผมแล้ว อาจจะไม่เหมือนใครสักเท่าไหร่

เพราะผมจะใช้วิธีการเจาะท้องเรือแบบเรือประมง แต่จะเจาะเยอะกว่ามาก เรียกได้ว่าเจาะจนพรุน แล้วใช้ระบบวาวดักน้ำเข้า เมื่อเรือวิ่งเร็วๆน้ำจะไหลเข้ามาก แล้วมันจะล้นออกท้ายเรือเอง ดังนั้นปลาเหยื่อในเรือผมจึงมีสุขภาพแข็งแรง พร้อมจะวิ่งหนีการล่าของอินทรีย์ตลอดเวลา…555

โดม(372

)

คห.21: 23 ต.ค. 62, 23:25

พิกัจใน GPS. ถูกกำหนดให้เราวิ่งลงไปทางทิศใต้ของสยามประเทศ หัวเรือเบนเข้าสู่เป้าหมาย “แลตติจูดที่ 10” เราทิ้งแสงไฟของฝั่งระยองไว้เบื่องหลัง ยิ่งนานเข้า นานเข้า เหมือนเรากำลังวิ่งเข้าหาความมืดมิดอย่างไร้จุดหมาย ทุกคนเริ่มหาที่ซุกหัวนอน สำหรับเรือไต๋แก่แล้วกับจำนวนคนไม่เกิน 13-14 ผมกล้าพูดได้เลยว่าเรานอนกันได้สะดวกสะบายยิ่งนัก

เสียงเครื่องเรือดังกระหึ่มแบบสม่ำเสมอโดยใช้รอบเครื่องแบบการเดินทาง มันทำให้ผมอดนอนคิดจินตนาการไปไม่ได้ว่า ระยะทางที่เราจะเดินทางไปมันไกลกว่า 200 กิโลลงไปทางใต้ ทะเลเรียบไร้คลื่นแบบนี้ ถ้าเป็นเรือ “แพรอาภรณ์”ของผมเอง เราคงใช้เวลาไม่นานขนาดนี้ แต่นั่นแหละน้ำมันเชื้อเพลิง และความสะดวกสะบายก็คงจะเอาเรื่องน่าดู

โดม(372

)

คห.22: 23 ต.ค. 62, 23:26

ต่อจากนี้ไปในเวลานาทีต่อนาที หน้าที่ของเราคือพักผ่อนให้มากพอ เก็บงำความตื่นเต้นเอาไว้ เพียงเพื่อระเบิดมันออกมาในเวลาอันควร ซึ่งแน่นอนว่ามันไม่ใช่เวลาของพรุ่งนี้ในช่วงเช้า แต่มันจะเป็นเวลาพลบค่ำพอดี นั่นหมายความว่า เกือบ 16 ชั่วโมงจากนี้ไป การกิน การนอน กานนั่งโม่เรื่องราวต่างๆ จะเกิดขึ้นแบบการฉายภาพยนตร์ซ้ำไปซ้ำมาอย่างแน่นอน

ผมจูบลาราตรีที่มืดมิด ด้วยการข่มใจปิดเปลือกตาลง ข่มความตื่นเต้น และการเต้นระทึกของหัวใจไว้อย่างยากเย็น ณ.เวลานี้ใจผมไปลอยที่หมายแล้ว ทุกอย่าเข้าสู่ภวังค์ ลมหายใจของเพื่อนที่นอนข้างๆสม่ำเสมอ นั่นหมายความว่าทุกคนหลับไหล เพียงเพื่อรอรุ่งอรุณของวันใหม่เข้ามาทักทาย

โปรดติดตาม มหากาพย์แห่งการเดินทาง “แลตติจูดที่ 10 หลักแก๊สกลางอ่าวไทย” ใน
ตอนที่ 3 กองทัพต้องเดินด้วยท้อง…
ได้ที่นี่ที่เดียว…ตกปลากับเรือแพรอาภรณ์ สำหรับวันนี้ ขอกว่าคำว่า…สวัสดีครับ

แก้ไข 23 ต.ค. 62, 23:43

โดม(372

)

คห.23: 24 ต.ค. 62, 09:43

อ้างถึง: surin212 posted: 23 ต.ค. 62, 09:40

เรือไต๋แก่ หรือปล่าวครับ.

ใช่ครับ…

โดม(372

)

คห.24: 24 ต.ค. 62, 09:43

อ้างถึง: nut-tochu posted: 24 ต.ค. 62, 08:03
อธิบาย ได้ ดี จริงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

หน้า สนุกดี จัง..................

ขอบพระคุณมากครับ…

โดม(372

)

คห.25: 24 ต.ค. 62, 12:21

อ้างถึง: Mr.Earth posted: 24 ต.ค. 62, 10:52
มาคาระวะเทพไล้กอครับบ

น่าจะผิดหวังแล้วครับลวกเพ่… เพราะผมโอนตำแหน่งให้ไต๋แก่ไปแล้ว…555